Καστοριά

Τα πληγωμένα όνειρα που θέλησαν να αγγίξουν το τέρμα του ουρανού σου

Άλλη μια στιγμή που η Ντίνα Παπαγεωργίου «πάγωσε» τον χρόνο στην Καστοριά και την «κρέμασε» στη «Γυρολιμνιά» αποτέλεσε αφορμή για να γράψω κάτι λίγο πιο λυρικό σε σχέση με την πεζή δημοσιογραφία

 

Κείμενο: Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλος

Φωτογραφία: Ντίνα Παπαγεωργίου από την Γυρολιμνιά 

Υπάρχουν όνειρα αέναα; Απάντηση περίπλοκη με πολλές μεταβλητές…

Τις αναμνήσεις που φοβούνται να συγκρουστούν με το παρόν και την λογική!

Μια άλλη μεταβλητή είναι και η Ελπίδα!

Η Ελπίδα πως κάποια μέρα το όνειρο αποκτήσει ύλη και υπόσταση και βρεθεί στα χέρια μας!!!

Κάθε όνειρο μια διαφορετική εξίσωση, μα όλα τους έχουν μια ισοτιμία.

Η αξία τους είναι ίδια και το βάρος τους φωλιάζει σε ψυχές και συνειδήσεις:

Τα όνειρα κρύβονται στους βυθούς των σκέψεων περιμένοντας να αναδυθούν και να θρονιαστούν στις κυρίαρχες ζωές μας!!!

Όμως μέχρι εκείνη την ημέρα μένουν προστατευμένα κάτω από στρώματα πάγου.

Η αγνότητα του χιονιού είναι η μόνη ασπίδα για τα πληγωμένα όνειρα που θέλησαν να αγγίξουν το τέρμα του ουρανού σου ως άλλοι Ίκαροι.

 

pinakio.blogspot.gr

Back to top button