Μαμά μαμά πάμε να δούμε τη λίμνη που πάγωσε!
Το θέατρο έχει στηθεί, περιχαρείς προστρέχουν όλοι, Καστοριανοί και τουρίστες να πιάσουν πρώτη θέση, πανέμορφο το θέαμα η λίμνη δεν παγώνει πάντα, σε αντίθεση με φέτος που επιμένει εδώ και τέσσερις βδομάδες να μένει πεισματικά κρυμμένη κάτω απ τον πάγο. Απίστευτες συνθέσεις, η χαρά του φωτογράφου, κρυστάλλινα δέντρα, παγκάκια, βράχια. Όλοι θέλουν να βρεθούν δίπλα και επάνω της.
Τέτοια χαρά προκάλεσε το πάγωμα της λίμνης. Πιάσαμε θέση γύρω της να αγναντέψουμε τον απέραντο πάγο αφήνοντας την φαντασία μας να μας ταξιδέψει σε χώρες μακρινές και ονειρεμένες του μακρινού βορρά, γελάσαμε με τα παπάκια που προσπαθούν να περπατήσουν πάνω στον πάγο προσπαθώντας να φτάσουν δίπλα μας ελπίζοντας να έχουμε κάτι να τα ταΐσουμε. Γελάσαμε και περάσαμε τέλεια, για μας το θεατράκι ανέβασε αριστοφανική κωμωδία.
Οι μόνοι που δεν το διασκέδασαν καθόλου ήταν οι πρωταγωνιστές αυτού του θεάτρου που γι’ αυτούς το έργο δεν ήταν κωμωδία άλλα δράμα, ένα δράμα δίχως τελειωμό ανελέητο και εξοντωτικό. Το ενενήντα της εκατό των πτηνών έχει εγκαταλείψει τη λίμνη, παρέμεινε το δέκα που δεν μπορούσε να φύγει, το δέκα της εκατό που τώρα συμμετάσχει και πρωταγωνιστεί σε αυτόν τον αλλούτερο θίασο. Όλοι βοήθησαν όπως μπορούσαν τα καημένα τα πουλάκια που γλιστράν αστεία πάνω στον πάγο, αυτά που μείναν αβοήθητα είναι αυτά που δεν μπορούν να χωνέψουν το καλαμπόκι.
Οι κορμοράνοι τρέφονται κατεξοχήν με ψάρια, άρα η ελπίδα να βρουν κάτι να φάνε είναι μηδενική, γιαυτό και όλοι τους εγκατέλειψαν από νωρίς τη λίμνη, όχι όλοι όμως… πίσω έμειναν οι ανήμποροι αυτοί που δεν μπορούσαν να πετάξουν, αυτοί που έμειναν πάνω σε έναν πλάτανο να περιμένουν έναν θεό να τους λυτρώσει απ το μαρτύριο, εκεί λοιπόν ξεψύχησαν κρεμασμένοι απ τον πλάτανο όπως όλοι οι ήρωες.
Κρεμασμένοι σαν τον Προμηθέα, περιμένουν τις κουρούνες που θα χορτάσουν με το άψυχο κορμί τους.
Αυτή η χώρα έχει πολλά πλατάνια
Καπουργάς Κωνσταντίνος
Αυτή η χώρα έχει πολλά πλατάνια
Καπουργάς Κωνσταντίνος
