Το περίφημο “Shallow Grave” την ταινία που μας …σύστησε τον Danny Boyle, προβάλει σήμερα στην Κινηματογραφική Λέσχη Καστοριάς
Τίτλος: Shallow Grave
Ελληνικός τίτλος: Μικρά Εγκλήματα Μεταξύ Φίλων
Έτος παραγωγής: 1994
Σκηνοθέτης: Danny Boyle
Σενάριο: John Hodge
Ηθοποιοί: Kerry Fox, Christopher Eccleston, Ewan McGregor…
Πρωτότυπη μουσική: Simon Boswell
Διάρκεια: 92΄
Ενας λογιστης (David – Christopher Eccleston), μια γιατρος (Juliet – Kerry Fox) και ενας δημοσιογραφος (Alex – Ewan McGregor) μοιραζονται ενα ευρυχωρο διαμερισμα στο Εδιμβουργο. Ειναι τρεις εντελως διαφορετικοι χαρακτηρες, πραγμα που τους βοηθα στο να υπερκερασουν τις αντιξοοτητες που δημιουργει οποιαδηποτε συγκατοικηση.
Μετα απο μια σειρα συνεντευξεων, στην οποια γνωριζομαστε με τη σκληροτητα και την κυνικοτητα του χιουμορ τους, καταληγουν σε εναν Λονδρεζο (Keith Allen) ως τον ικανοτερο υποψηφιο να νοικιασει το τεταρτο δωματιο. Η φιλοσοφια του για τη ζωη και τη συγκατοικηση φαινεται να ταιριαζει με αυτη των τριων φιλων, αλλα και η προθεση του να πληρωνει προκαταβολικα δεν φαινεται να τους χαλαει καθολου.
Δυστυχως ομως, ο χρονος του Hugo με τους νεους του συγκατοικους, μελει να ειναι βραχυς. Τη μια μερα μπαινει στο σπιτι, την αλλη ειναι νεκρος – οπως φαινεται να εννοηθει, απο υπερβολικη δοση ναρκωτικων. Τα μονα που αφηνει πισω, το πτωμα του, τεκμηρια του μοιραιου εθισμου του, αλλα και μια βαλιτσα γεματη χαρτονομισματα, που μαλλον απεκτησε με τροπο οχι και πολυ νομιμο. Ετσι οι ηρωες μας βρισκονται σε ενα διλημμα: να καλεσουν την αστυνομια, η να εξαφανισουν το πτωμα; Φυσικα δεν ειναι δυσκολο να μαντεψει κανεις τι επελεξαν! Ετσι, οι τρεις συγκατοικοι παιρνουν το πτωμα του, το πηγαινουν στο δασος, το ακρωτηριαζουν για να μην αναγνωριστει και το θαβουν σε εναν ‘Ρηχο Ταφο’.
Ωστοσο, συντομα δυο γκανγκστερ στο κυνηγι του Hugo, αρχιζουν να τους πλησιαζουν απειλητικα, η αστυνομια αρχιζει να κανει τις δικες της ερευνες, ενω σαν να μην εφταναν ολα αυτα, οι τρεις συγκατοικοι αρχιζουν να χανουν την εμπιστοσυνη τους ο ενας στον αλλον, γινονται καχυποπτοι και εχθρικοι, καθως προσπαθουν να βρουν τροπο να πουλησουν ο ενας τον αλλον και να κρατησουν τα λεφτα ο καθενας για τον εαυτο του.
Το διαβολικα διασκεδαστικο σκηνοθετικο ντεμπουτο του Danny Boyle εχει τους γρηγορους ρυθμους και το σασπενς των ταινιων του Alfred Hitchcock, τη σκοτεινη, noir ατμοσφαιρα των αδελφων Κοεν και την Ταραντινιακη ανεση να μας κανει να γελαμε ακομη και στις πιο μακαβριες και ανατριχιαστικες στιγμες του. Ομως το πιο ενδιαφερον χαρακτηριστικο της ταινιας αυτης ειναι οι εσωτερικες της μεταπτωσεις, που συμβαδιζουν με την ψυχολογια των ηρωων της. Αρχικα ξεκινα με το μπριο των Βρετανικων ταινιων τυπου «Τεσσερις Γαμοι και μια Κηδεια», αλλα σιγα-σιγα ο φωτισμος, το μονταζ, οι ερμηνειες, ολα χαμηλωνουν για να επιφερουν μια δραματουργικη αλλαγη, μια οργανικη εξελιξη, που της χαριζει την ικανοτητα να «λεει» στο θεατη περισσοτερα απ’ οσα «δειχνει».
Στο σεναριο του John Hodge δεν υπαρχουν τρισδιαστατοι χαρακτηρες, αλλα οι στερεοτυπικοι ηρωες –η ψυχρη γιατρος, ο μοναχικος σπασικλας λογιστης και ο εξυπνακιας δημοσιογραφος- αποδιδονται με τοση ανεση και φυσικοτητα απο τους τρεις πρωταγωνιστες, που πραγματικα δεν εχει καμια σημασια. Ειναι μαλιστα τοσο απολαυστικοι, που μαλλον το γεγονος αυτο γυρνα υπερ τους. Ισως μερικες ανατροπες στο στορι να μην ειναι και τοσο ‘ανατρεπτικες’ τελικα, αλλα ο Boyle αποδιδει το σεναριο με τροπο που κανει καθε εναλλαγη στην πλοκη να φαινεται σαν μια εντελως απροσμενη πιθανοτητα, γεγονος που προσθετει στην τελικη εικονα του φιλμ, προσφεροντας μια ακρως απολαυστικη εμπειρια για οσους αρεσκονται στις εξυπνες μαυρες κωμωδιες και στα noir θριλερ.
Βαθμολογία: 7/10
Πρωιμακης Ιωσηφ
