To “περιμένω..”, είναι σίγουρα σημάδι αληθινής αγάπης (κάθε είδους) και δείγμα υπομονής. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να πει ένα “σ’αγαπώ” κάποια στιγμή στη ζωή του, αλλά ΟΧΙ ο οποιοσδήποτε, να περιμένει και να σου αποδείξει ότι το εννοεί.
Θα μου πείτε, γιατί το blog άλλαξε ύφος..μήπως έγινε λίγο πιο “σοφιστικέ”, λίγο πιο “ψυχανάλυση”; Τίποτα από αυτά..ίσως όμως να μιλάμε καλύτερα μέσα από διάφορα θέματα που αγγίζουν περισσότερο την καθημερινότητά μας και να γίνονται τα κείμενά μου αφορμή για να σκεφτούμε, να συζητήσουμε, να γίνουμε αυτή η μεγάλη παρέα που τόσο καιρό είμαστε.
Περίμενες ποτέ στη ζωή σου; Στάθμευσες ποτέ τη ζωή με ανάμενα τα αλάρμ δεξιά του δρόμου για κάτι; Αυτό το κάτι ήρθε ποτέ; Ή στην αναμονή κουράστηκες και αγκάλιασες κάτι που βόλευε λίγο λιγότερο τις προσδοκίες σου; Ένα υποδεέστερο κάτι που μπήκε στο αμάξι, έκλεισε την πόρτα, έσβησες τα αλάρμ και φύγατε με ταχύτητα στην αριστερή λωρίδα του δρόμου;
Κι όμως, όπως σου είπα και στην αρχή, ακόμα και αν έφυγες, θα σε κυνηγάει, αν όχι αυτό που περίμενες, σίγουρα το ερώτημα “τι θα γινόταν ΑΝ”. Αντέχεις αυτό το κυνηγητό; Αν η ιπποδύναμή σου, σηκώνει την κόντρα, μαζί σου εγώ. Πάτα το γκάζι και μην αφήσεις να σε προσπεράσει και να σου κόψει το δρόμο.
Αν πάλι όχι, μείνε λίγο ακόμα δεξιά. Μην βιαστείς να αλλάξεις τον συνοδηγό που πάντα περίμενες. Είτε αυτό λέγεται σχέση, είτε φίλος, είτε όνειρα, είτε επιλογές. Στη θέση του συνοδηγού άλλωστε, ο καθένας μας έχει κάτι που γουστάρει περισσότερο από τα υπόλοιπα.
Μην βιαστείς να παρασυρθείς από το “σ’αγαπώ” που γράφω στην αρχή. Το σ’αγαπώ το λες σε κάθε τί που νιώθεις, ό,τι σε γεμίζει και δεν είναι απαραίτητα φράση που λέγεται μόνο στο έτερον ήμισυ. Αγαπώ θα πει χάνομαι λένε.. αξίζει να χαθείς μόνο όταν εμπιστεύεσαι τον συνοδηγό σου. Όταν ξέρεις πως ακόμα και αν δεν βρεθείς ποτέ, θα έχεις για χάρτη σου μονοπάτια που θα χαράξεις εσύ και όχι ό,τι σου πει το GPS.
Προσπάθησε να μετατρέψεις τις μεταφορές που χρησιμοποιώ στο κείμενο για να βρεις το δικό σου δρόμο ταύτισης και τη δική σου απόφαση στο “should I stay or should I go”.
Καμία φορά δεν μας φταίει κανείς για τις επιλογές μας. Θα πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι και να βρίσκουμε τη δύναμη να τις χρεωνόμαστε. Άρχισα να πιστεύω τελευταία, ότι την τύχη μας ίσως δεν μπορούμε να την ορίσουμε.. αλλά σίγουρα ΠΡΕΠΕΙ να μάθουμε πώς να την διαχειριζόμαστε καλυτέρα..
Την αγάπη μου…
Επιμέλεια-Κείμενο-Φωτογραφία : Ντίνα Παπαγεωργίου
