Στους αγαπημένους φίλους, ιδιαίτερα δε στους νεότερους
Η τελευταία έφοδος
Μιαν αυγή
Καβάλα σε κόκκινες φτερωτές πινελιές
Ψηλά θα συναχτούμε στις κρυφές σπηλιές
Πιο νέοι κι απ’ τα παιδιά μας
Με τών παιδιών μας τον ξενιτεμό σημαία
Με τής δικαίας οργής τα λάβαρα
Να ξεσηκώνουν τον Βαρδάρη
Και θα ριχτούμε στις ανήλιες κατηφόρες –
Μαζί με όλα τού δάσους μας τ’αγρίμια
Τ’ αγριολούλουδα τών μυστικών τους όρθρων
Αγνή πατρώα φιλοκαλία φυλακισμένη –
Ως ασυγκράτητη γαλάζια φάλαγγα
Για να γκρεμίσουμε τον κόσμο τον παλιό
Τον σκαρωμένο με μυθεύματα και μίσος
Ρίχνοντας όλα τα κουφάρια στην πυρά
Τα ψεύτικα τούς άπληστους τις αλυσίδες
Να λιώσουνε τής πλάνης οι αντηρίδες
Και πάνω στη πυρακτωμένη λάβα
Να περπατήσει ο νόστος τών παιδιών μας
Ο Νέος Κόσμος τής Χαράς
Κι ο αναστενάρης θάνατός μας.
Όνειρο V
Λιγότερα πράγματα
Λιγότερα τάγματα
Λιγότερα κλάματα
Λιγότερα τραύματα
Λιγότερα φράγματα
Λιγότερα θαύματα
Περσότερα νάματα.
Λιγότερα χρήματα
Λιγότερα λύματα
Λιγότερα βλήματα
Λιγότερα θύματα
Λιγότερα ἱδρύματα
Λιγότερα κρίματα
Περσότερα ποιήματα.
13/2/2017
Νίκος Δόικος Βικιπαίδεια
