Ο εορτασμός του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά (φωτογραφίες)

Ο Σεβασμιώτατος στο λόγο του μίλησε για τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και στην τιμή που απέδιδαν οι Καστοριείς στον Άγιο Γρηγόριο. Η εποχή στην οποία ζούσε ο Άγιος, χαρακτηρίζονταν από μία νέα ειδωλολατρεία, με χαρακτηριστικό γνώρισμα της λατρείας του ανθρωποειδώλου. Και παρουσιάζει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στην εποχή του μία διδασκαλία, που δεν έχει σαν κέντρο τον άνθρωπο αλλά τον Θεό, που δεν τον συλλαμβάνουμε με τον νου αλλά μέσα στο χώρο της καρδιάς μας. Η βάση της διδασκαλίας του είναι ο Χριστός. Αφού όπου υπάρχει ο Χριστός υπάρχει και η χάρις του Παναγίου Πνεύματος.

Και κατέληξε λέγοντας πως και σήμερα η εποχή μας χαρακτηρίζεται από μία παρόμοια λατρεία προς τον εαυτό μας, προς ότι περικλείει και συλλαμβάνει μόνο το μυαλό και η λογική μας και βγάλαμε από τη ζωή μας τον Θεό.

Στο τέλος του Εσπερινού ο Σεβασμιώτατος δώρισε στον Ναό του Αγίου Γεωργίου ένα τεμάχιο Ιερού Λειψάνου της Αγίας Σοφίας της Κλεισούρας, κατόπιν αιτήματος των Εφημερίων του Ναού, προς ευλογία και αγιασμό των πιστών της Ενορίας.

Σήμερα, Κυριακή Β’ των Νηστειών, τελέσθηκε το πρωί ο Όρθρος και εν συνεχεία η Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου κ. Σεραφείμ.

Ο Μητροπολίτης κ. Σεραφείμ στο κήρυγμά του μίλησε για το ευαγγελικό ανάγνωσμα και τη θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ, σημειώνοντας τα εξής :

Το θαύμα αυτό γίνεται σε ένα σπίτι όπου βρίσκεται ένα πλήθος ανθρώπων. Και αυτοί είναι οι εχθροί του Χριστού. Είναι οι Γραμματείς και οι Διδάσκαλοι, οι οποίοι δεν ήθελαν να ακούσουν καν για την επίγεια παρουσία του. Και μπροστά στα μάτια τους ο Χριστός θεραπεύει τον παραλυτικό. Και ο Χριστός γνωρίζει ότι τον χώρο της καρδιάς τους τον έχει κυριεύσει ο φθόνος, μεγαλύτερη ασθένεια κι από αυτήν που κατέτρωγε τον παραλυτικό.

Και συνέχισε ο κ. Σεραφείμ λέγοντας πως ο παράλυτος έπασχε κι αυτός από την αμαρτία. Γι’ αυτό και ο Χριστός θεραπεύει πρώτα την αμαρτία λέγοντάς του «τέκνον, αφέωνταί σου αι αμαρτίαι» και μετά θεραπεύει τη σωματική του ασθένεια. Και τα μεγαλύτερα σωματικά ασθενήματα προέρχονται από τα πνευματικά ασθενήματα, από την απουσία του Θεού. Κι όταν απουσιάζει ο Θεός από τη ζωή μας, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Όταν δεν βάζουμε ως κέντρο της ύπαρξής μας τον Θεό, αλλά τον ανθρωποθεό και την αμαρτία. Και τότε αντιμετωπίζουμε στη ζωή μας την ανασφάλεια, το στρες, τα ψυχικά νοσήματα και μας κυριεύουν τα πάθη.

Και έκλεισε ο Σεβασμιώτατος τον λόγο του σημειώνοντας πως αυτό που θα πρέπει να φροντίσουμε είναι να θεραπευτούμε από τα πάθη, να βάλουμε ως κέντρο της ζωής μας μόνο το πρόσωπο του Χριστού, να τακτοποιήσουμε τις σχέσεις μας με τον Θεό, με τον εαυτό μας και με τους συνανθρώπους μας και να μετανοήσουμε.

Ιδού, λοιπόν, καιρός ευπρόσδεκτος. Ιδού ημέρα σωτηρίας. Καιρός μετανοίας. Καιρός κοινωνίας με τον Θεό.