Μετά από μια πετυχημένη στρατιωτική και πολιτική καριέρα, ορίστηκε Υφυπουργός-Γενικός Διοικητής Δυτικής Μακεδονίας στις κυβερνήσεις Τσαλδάρη και προσπάθησε να τονώσει με διάφορες ενέργειες το ηθικό και το εθνικό φρόνημα του ντόπιου πληθυσμού, την περίοδο του εμφυλίου πολέμου το 1946. Ταυτόχρονα καυτηρίαζε τη δράση εντός των συνόρων Σλαβομακεδόνων ανταρτών που είχαν ως ορμητήριο την Γιουγκοσλαβία και εκδήλωναν αυτονομιστικές τάσεις, αλλά και την τάση μερίδας πολιτικών παραγόντων που ζητούσε μαζικές διώξεις κατά όλων ανεξαιρέτως των σλαβόφωνων της Μακεδονίας.
Ο Αναστάσιος Νταλίπης (1895 – 1949) υπήρξε ο πρώτος Έλληνας πολιτικός που κατήγγειλε τον Τίτο και τη Γιουγκοσλαβία για την άμεση ανάμιξη της γειτονικής χώρας στον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, με απώτερο σκοπό την απόσπαση εδαφών του ελληνικού τμήματος της Μακεδονίας.
Τότε ο Τίτο διαμαρτυρήθηκε στον ΟΗΕ και ανακάλεσε τον πρεσβευτή του στην Ελλάδα, ο δε Αναστάσιος Νταλίπης υπέβαλε την παραίτηση του (25 Ιουνίου 1946) για να διευκολύνει την ελληνική κυβέρνηση.
Η παραίτησή του Νταλίπη δεν έγινε δεκτή και ακολούθως η χώρα προσέφυγε στον ΟΗΕ εναντίον της Γιουγκοσλαβίας.
Τρία χρόνια αργότερα στις 15 Ιουλίου του 1949, ο Αναστάσιος Νταλίπης απεβίωσε στην Αθήνα μετά από μία εγχείρηση.
Με πληροφορίες από τη wikipedia
