ΑΦΡΑΛΘΕΙΑ: “ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ”
Η “ΑΦΡΑΛΘΕΙΑ” είναι το νέο βιβλίο του ομοτ. καθηγητή Λάζαρου Μπούτη, κορυφαίου επιστήμονα που συνέβαλε καθοριστικά στην οργάνωση της έρευνας και της κλινικής αντιμετώπισης του καρκίνου, σε Ελληνικό και διεθνές επίπεδο. Ο Λάζαρος Μπούτης, συνεργάτης για πολλά χρόνια του Ιατρικού Διαβαλκανικού Θεσσαλονίκης, βοήθησε πολλούς ανθρώπους, προσφέροντας την επιστημονική και κλινική του γνώση, στην αντιμετώπιση του καρκίνου. Έχει συγγράψει σπουδαία επιστημονικά βιβλία και έχει δημοσιεύσει πάνω από 300 πρωτότυπες επιστημονικές εργασίες. Η ΑΦΡΑΛΘΕΙΑ δεν είναι ένα ακόμη επιστημονικό σύγγραμμα. Είναι ένα λογοτεχνικό εγχείρημα, που μας προτείνει να τον γνωρίσουμε διαφορετικά. Ως ΑΦΡΑΛΘΑ.
Έναν ήρωα της ΑΦΡΑΛΘΕΙΑΣ, στην προσωπική του Οδύσσεια. Όπως ο Οδυσσέας στην Οδύσσεια έχει για σύμμαχο την θεά της σοφίας, έτσι και ο ΑΦΡΑΛΘΑΣ έχει ως συμπαραστάτη του στην ΑΦΡΑΛΘΕΙΑ την θεά Αθηνά σ’ όλες τις δύσκολες στιγμές. Αυτοβιογραφείται με φόντο την προσωπική του πορεία, που επιζητεί να καταλήξει στην δική του Ιθάκη( Χέρσω- Καστοριά). Είναι μια περιπλάνηση του κορυφαίου επιστήμονα μέσα στο δικό του χωρόχρονο, μιας ιστορικής συνέχειας που ενοποιεί άριστα όλους του σπουδαίους σταθμούς της ζωής του, χωρίς ηρωισμούς και υπερβολές. Από την γενέτειρα του Καστοριά, στην Θεσσαλονίκη, στην Αμερική, στην Γερμανία, στην Αυστρία, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, στο νοσοκομείο Θεαγένειο, στον ογκολόγο-ερευνητή που γίνεται και ο βασικός συμμέτοχος στα Ελληνικά και διεθνή ιατρικά δρώμενα, στις προσωπικές στιγμές που σημάδεψαν την ζωή του.
Ο ΑΦΡΑΛΘΑΣ είναι ένα βιβλίο που δεν κατατάσσεται στα “εύκολα” βιβλία. Έχει απαιτήσεις από το αναγνώστη. Τίποτα σε αυτό δεν είναι ασύνδετο και τίποτα δεν είναι ανερμήνευτο. Απαιτεί την συμμετοχή του αναγνώστη, την προσοχή του και την διαρκή συνεργασία του. Συνυπάρχουν ο έμμετρος και ποιητικός λόγος ως αδιαίρετη ενότητα, που στηρίζονται κυρίως στο συναίσθημα, τη φαντασία και στο το όνειρο. Το έργο διατηρεί πρωτοποριακή γραφή, που διακρίνεται από έντονους συμβολισμούς και αναγωγές. Οι έννοιες που διαπραγματεύεται είναι πανανθρώπινες.
Η ΑΦΡΑΛΘΕΙΑ ( ΑΦΡ-ΑΛ-ΘΑΣ) στηρίζεται στις τρείς αγάπες, ερωμένες του συγγραφέα. Την ομορφιά από τον ΑΦΡ-ό, την ΑΛ-ήθεια, την απεραντοσύνη όπως είναι ο ουρανός και τη ΘΑ-λασσα. Αν και ο ΑΦΡΑΛΘΑΣ μοιάζει να είναι φανταστικός ως πρόσωπο, νιώθεις διαρκώς την παρουσία του. Είναι δίπλα σου. Σε κάνει συνεπιβάτη, στο προσωπικό του ταξίδι.
Στηρίζεται σε μια παραλλαγή βιωμάτων και φαντασίας και αφήνεται στην διαρκή αναζήτηση της αλήθειας. Μας δείχνει τους δρόμους της σοφίας ( θεά Αθηνά), της ομορφιάς ( θεά Αφροδίτη) και ιχνηλατεί μια ιδεολογική γραμμή που οδηγεί χωρίς όρια στην απεραντοσύνη της θάλασσας. Ο Λάζαρος Μπούτς ως ΑΦΡΑΛΘΑΣ επιθυμεί και το καταφέρνει, να εξιστορήσει τα προσωπικά του βιώματα στηριζόμενος στην παράδοση, τις οικογενειακές του αρχές που του μεταδόθηκαν πλουσιοπάροχα, έντονα και πολλές φορές πιεστικά. Δεν επιδιώκει ναρκισσιστικά την βιογραφική του αυτοδικαίωση. Δεν έγραψε κάτι για τον εαυτό του. Έγραψε για όλους εμάς, δίνοντας έμφαση στα σημαντικότερα γεγονότα της εποχής του και όχι τόσο στη συμμετοχή του ως συγγραφικό υποκείμενο. Είναι προσωπικές μαρτυρίες που παραμένουν αντικειμενικές και διατηρούν την αξιοπιστία τους. Η λογοτεχνική αξία του ΑΦΡΑΛΦΑ δεν βρίσκεται μόνο στην μορφή και δομή του έμμετρου λόγου που ακολουθεί, αλλά και στο ότι ο αφηγητής κινείται συνεχώς ανάμεσα σε δύο επίπεδα. Διατηρεί δυο αφηγηματικές “φωνές”, με διαφορετική οπτική γωνία, η οποία αλλάζει κατά περίπτωση χρησιμοποιώντας, άλλοτε πρώτο και άλλοτε τρίτο πρόσωπο.
Ο ΑΦΡΑΛΦΑΣ επίσης μας δίνει την ευκαιρία να αποκτήσουμε τις πέντε εντολές- ευχές, που μπορούν να αποτελέσουν την βάση για την λειτουργία οποιασδήποτε κοινωνίας. Όπως αναφέρει και ο ίδιος, σκοπίμως παραλείπει την 6η εντολή που ισχύει για όλους, συμπεριλαμβανομένων και των θεών: ” Να υπόκεισαι σε κρίση” . Δηλαδή να σε μετρούν και να σε κρίνουν συνεχώς και αιωνίως. Ως επίλογο σε αυτή την κριτική προσέγγιση της ΑΦΡΑΛΘΕΙΑ, θα χρησιμοποιήσουμε κάτι από τον πρόλογο του συγγραφέα.
Ο Λάζαρος Μπούτης συνέδεσε την ζωή του με την μάθηση, την έρευνα, την επιστήμη της Ιατρικής με βραβεία και πολλές διακρίσεις, εντός και εκτός Ελλάδας, κάτι που αναφέρει και στον πρόλογό του: ” Έστω και αν το θεωρήσετε υπερβολικό, από την Μάθηση, την Έρευνα και την επιστήμη της Ιατρικής, θα με χωρίσει η αναπηρία ή ο θάνατος. Αν μου ζητούσατε να καταθέσω λακωνικά τα χαρακτηριστικά της ζωής μου, θα έλεγα ότι είναι η ακατάβλητη προσπάθεια κάτω από την ιδεολογική και μεθοδολογική σταθερότητα, για 3/4 του αιώνα”.
