Ολυμπία Τελιγιορίδου: «Ποτέ ξανά φασισμός στην Ευρώπη»

Μερικές σκέψεις για την Εθνική Αντίσταση

Στις 15 Μαΐου 1941 ( Ν.Μαραντζίδης -Σ.Καλύβας ” εμφύλια πάθη ” ) ο συνταγματάρχης Ψαρρός μαζί με στελέχη του ΚΚΕ ίδρυσαν στη Θεσ/νίκη την ” Ελευθερία ” , την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση στην Ελλάδα.
Στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλες οργανώσεις : ΕΔΕΣ, ΠΑΟ, ΕΑΜ,ΕΛΑΣ κ.λπ
Είναι βέβαιο ,ότι χωρίς τη στήριξη των Βρετανών – επιχειρησιακή αλλά και οικονομική – η Αντίσταση δεν θα έπαιρνε τις διαστάσεις που πήρε και δεν θα κατόρθωνε τα όσα κατόρθωσε .

Διαβάζουμε π.χ στο ” Λεηλασία φρονημάτων ” του Ι.Κολιόπουλου ότι : ” Βρετανοί αξιωματικοί σύνδεσμοι στη έδρα της ΙΧ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ στον Πεντάλοφο ,κατέβαλλαν μία χρυσή λίρα στην οικογένεια κάθε αντάρτη για ένα μήνα υπηρεσίας .”
Ως γνωστόν , στην κατοχή το μόνο αξιόπιστο νόμισμα ήταν η χρυσή· λίρα και αυτήν την έφερναν οι Βρετανοί ……

Το κακό – το κάκιστο – με τις αντιστασιακές οργανώσεις , ήταν ότι δεν μάχονταν μόνο εναντίον των κατακτητών ,αλλά πολεμούσαν και αναμεταξύ τους , σε έναν ανελέητο αγώνα ,για το ποιος θα ” καπελώσει ” τον άλλο και θα τον κάνει υποχείριο των δικών του συμφερόντων και επιδιώξεων .

Οι Αντιστασιακοί κάναν δηλαδή ακουσίως ή ίσως και εκουσίως , μια καλή πρόβα για τον εμφύλιο που θα ακολουθούσε
Αυτή η εσωτερική φαγωμάρα κατέληξε στο ότι : Ενώ στις αρχές του 1943 ήταν καταγεγραμμένες 140 ( ναι 140 ! ) αντιστασιακές οργανώσεις ( Μαραντζίδης – Κλύβας ) , στο τέλος του 1944 ,πριν αρχίσουν τα Δεκεμβριανά στην Αθήνα – 3 Νοεμβρίου 1944 έφυγε και ο τελευταίος Γερμανός στρατιώτης από την Ελλάδα – στην ουσία υπήρχε μία μόνο αντιστασιακή οργάνωση στη χώρα: το ΕΑΜ με τον στρατιωτικό του βραχίονα ,που ήταν ο ΕΛΑΣ . Μικρή εξαίρεση ο ΕΔΕΣ στην Ήπειρο με τον Ν.Ζέρβα και ο Αντόν Τσαούς ατην Ανατολική Μακεδονία.
Σχεδόν σε όλη την υπαίθριο χώρα η κυριαρχία του ΕΛΑΣ ήταν απόλυτη – ” όποιους δεν έινι μι το ΕΑΜ , είνι πέρα απ’ του πουτάμ’ ” ήταν το σύνθημα της εποχής – ,εκτός από το κέντρο της Αθήνας το οποίο ήλεγχε η κυβέρνηση Παπανδρέου μαζί με τους Βρετανούς και ό’τι είχε απομείνει από τις άλλες οργανώσεις .

Τι καλύτερη απόδειξη από αυτό, ότι ότι ο αντιστασιακός αγώνας δεν γινόταν μόνο εναντίον των κατακτητών ,αλλά – και ίσως κυρίως – για το ποιος θα κάνει κουμάντο στη χώρα , μετά την αποχώρηση των Γερμανών .
Νομίζω, είναι γνωστότατο για το ποιος έλεγχε το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ , Όχι πάντως η κυβέρνηση Παπανδρέου !
Ο αντιστασιακός δηλαδή αγώνας , δεν ήταν και τόσο ανιδιοτελής και αθώος πολιτικών στοχεύσεων .

Το τι ακολούθησε της φυγής των κατακτητών είναι γνωστά : Τα αιματηρότατα Δεκεμβριανά στην Αθήνα , η συντριβή των κομμουνιστών ,η προσωρινή ανακωχή τους ( Βάρκιζα -Γενάρης 1945 ) ,η μετατροπή του ΕΛΑΣ σε ΔΣΕ ΤΟ 1946 και ο επίσημος πια εμφύλιος 1946 – 1949 .

Αρκετοί ιστορικοί π.χ Γιώργος Μαργαρίτης ισχυρίζονται ότι : ” στην τελική έκβαση του πολέμου ( Β’ Παγκοσμίου ) το ειδικό βάρος της ελληνικής αντίστασης , του ΕΛΑΣ ,ελάχιστα καθοριστικό ήταν ”
Νομίζω ,ότι εκτός από το καθαρά συμβολικό όφελος στο φρόνημα του λαού ,από την Εθνική Αντίσταση εναντίον της τριπλής κατοχής του , το ” ειδικό βάρος ” της υπήρξε ” μέγιστα καθοριστικό ” έτσι όπως εξελίχθηκε αυτή : στο αναπόφευκτο του εμφυλίου πολέμου .

Όταν στις 9 Μαΐου 1945 – που τιμούμε σήμερα – οι λαοί της Ευρώπης απηλλάγησαν οριστικά από τους Ναζί , εμείς εδώ θεωρήσαμε καλό να συνεχίσουμε να πολεμάμε ,όχι εναντίον ξένων ,αλλά αναμεταξύ μας μέχρι το 1949 .
Από τη μια ο ΕΛΑΣ ,που μετεξελίχθηκε σε ΔΣΕ και από την άλλη ο ΕΔΕΣ, ΠΑΟ , Τ.Α και δεν συμμαζεύετε ,που μεταμορφώθηκαν σε ελληνικό στρατό – κάποιοι μάλιστα αναβαπτίστηκαν σ’αυτόν – αλληλοσπαράχθηκαν και εξουθένωσαν τη χώρα .

Μήπως σήμερα ,που τιμάμε την Ε.Αντίσταση και λέει η κ. Τελιγιορίδου : ” ποτέ ξανά φασισμός ” ,μήπως θα πρέπει πρώτα να λέει : ” Ποτέ πια ξανά τέτοια Εθνική Αντίσταση ,που θα εξελιχθεί σε εμφύλιο πόλεμο ” ;