Η Νάνσυ Χατζή με τη συγγραφέα Μαρία Πετκανοπούλου
Η Μαρία Πετκανοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε «Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων» και «Επιστήμες Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης». Επιλέγει να ακολουθήσει επαγγελματική πορεία δίπλα στα παιδιά και αυτό δεν γίνεται τυχαία. Καινοτομεί στο χώρο της εκπαίδευσης ως εισηγήτρια σεμιναρίων φιλαναγνωσίας καθώς και με σεμινάρια για την ένταξη των επιτραπέζιων παιχνιδιών στην εκπαιδευτική διαδικασία, την οικογενειακή ζωή, τη λογοτεχνία.
Η συγγραφική της πορεία ξεκινά το 2011 οπότε και βραβεύτηκε για το πρωτότυπο βιβλίο «Ο μικρός ζωγράφος των βράχων» από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Από τότε ξεκίνησε μια λαμπρή πορεία στο χώρο του παιδικού βιβλίου όχι μόνο με τη συγγραφή βιβλίων αλλά και με την άμεση επαφή με τα παιδιά πέρα από την εργασία της, σε κάθε ευκαιρία. Ακολούθησαν τα βιβλία «Παίζουμε; 99+1 αυτοσχέδια επιτραπέζια παιχνίδια» από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, «Για δυο μωρά λυκάκια» και «Ο χρόνος ξεκινάει με το Χρατς και τελειώνει με το Χρούτς» από τις εκδόσεις Βάρφη.
Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα:
Να σας καλωσορίσω στη Βιβλιοπαρουσίαση. Πως ξεκίνησε η συγγραφική σας πορεία; Έχετε γράψει κείμενα πριν το βιβλίο «Ο μικρός ζωγράφος των βράχων» που δεν έχετε ακόμα μοιραστεί με το αναγνωστικό κοινό;
Σας ευχαριστώ και είναι χαρά να με υποδέχεστε στη Βιβλιοπαρουσίαση. Οι κουβέντες με ανθρώπους που τους ενώνει αγάπη για τα βιβλία είναι πάντα πολύ όμορφες. Είναι ένα μοίρασμα και ένα πλησίασμα.
Η συγγραφική μου πορεία ξεκίνησε τον Απρίλιο 2010 με το πρώτο μου βιβλίο «Ο μικρός ζωγράφος των βράχων» από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο με εικονογράφηση της κόρης μου Άννας Καρνή, βραβευμένο από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου τον Απρίλιο του 2011 με το βραβείο Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου σε πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα. Ένιωσα πως ζούσα σε ένα παραμύθι πέρα από τα όνειρα. Ο ζωγράφος κλείνει μέσα του όλη την αγάπη μου για τα σπήλαια, την προϊστορία, της αξεπέραστης ομορφιάς βραχογραφίες, που σηματοδότησαν την απαρχή της Τέχνης και της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Έχετε γράψει κείμενα πριν το βιβλίο που δεν έχετε ακόμα μοιραστεί με το αναγνωστικό κοινό; Πριν εκδοθεί «Ο μικρός ζωγράφος των βράχων» έγραφα κάτι με το οποίο είχα παθιαστεί και με περιμένει υπομονετικά 7 χρόνια. Του υποσχέθηκα ότι μετά το τελείωμα του μεταπτυχιακού μου τον Ιούνιο, θα του αφιερωθώ. Είναι ένα χρέος στους δικούς μου «Πρόσφυγες παππούδες» για τους οποίους το μόνο που θα ήθελα να διασωθεί ο αγώνας τους.
Διαβάζατε πολύ στα παιδιά σας; Θυμάστε ένα βιβλίο που αγαπούσατε πολύ να διαβάζετε μαζί;
Αυτό που λέω στους γονείς των μαθητών μου « Για να αγαπήσουν τα παιδιά σας το βιβλίο πρέπει να σας βρούνε και εσάς εκεί, το έκανα πράξη από την πρώτη μέρα. Δεν διαβάζαμε μόνο στο σπίτι αλλά και στα ταξίδια μας. Ήταν τόσο όμορφες στιγμές! Χανόμουν στα παραμύθια και δεν μπορούσα να αποφασίσω για ποιόν διάβαζα, για εμένα ή για τα παιδιά μου Θυμάστε ένα βιβλίο που αγαπούσατε πολύ να διαβάζετε μαζί; Αν διαβάζεις για 50 χρόνια δύο παραμύθια με την ίδια συγκίνηση, έχεις μεγαλώσει τα παιδιά σου και για 28 χρόνια τους μαθητές σου, μάλλον πρόκειται για σοβαρή περίπτωση αγάπης. Το πρώτο «Ο Παπούφ το αρκουδάκι» συντηρούσε μέσα μου την πίστη στα θαύματα και στο δεύτερο «Τα πορτοκάλια του Άγιου Βασίλη» βρήκα το λόγο γιατί δεν έπρεπε να βιάζομαι να μεγαλώσω. Έχουν κάνει καλή «ζημιά» και τα δύο. Ακόμη πιστεύω στα θαύματα, και δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν θα μεγαλώσω.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι το κείμενο των ιστοριών σας ζωντανεύει η κόρη σας, η Άννα Καρνή. Πως ξεκίνησε η συνεργασία σας;
Η Άννα μου είναι» «η προσωπική μου εικονογράφος» και έχω τη χαρά να την μοιράζομαι και με άλλους συγγραφείς. Εικονογράφησε το πρώτο της παραμύθι στα 19 της χρόνια. Ο ΠΟΚ από τον «μικρό ζωγράφο των βράχων» , ο Μάνος από το « Για δύο μωρά λυκάκια» και ο μικρούλης μου καλικάντζαρος από το Χρατς Χρούτς είναι λατρεμένοι μου ήρωες που συγκινούν μικρούς και μεγάλους.
Είστε εισηγήτρια σε σεμινάρια σχετικά με τα επιτραπέζια παιχνίδια και έχετε γράψει και το βιβλίο «Παίζουμε; 99+1 αυτοσχέδια επιτραπέζια παιχνίδια». Πως προσεγγίζετε το θέμα των επιτραπέζιων παιχνιδιών;
Όταν αρνείσαι να μεγαλώσεις συνεχίζεις το παιχνίδι… Το «Παίζουμε; 99+1 αυτοσχέδια παιχνίδια» από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο κλείνει μέσα του ένα ακόμη πάθος της ζωής μου το παιχνίδι. Το αυτοσχέδιο επιτραπέζιο παιχνίδι αποτελεί μια καινοτόμα προσέγγιση στα εκπαιδευτικά δρώμενα και μπορούν να αποτελέσουν τη βάση ολόκληρης της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Το βιβλίο απευθύνεται σε γονείς και εκπαιδευτικούς για μαθητές νηπιαγωγείου και δημοτικού. Είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στα χέρια μας , για ένα σχολείο όπου η φαντασία θα συνδέει τη γνώση με το παιχνίδι και το παιχνίδι θα παρασύρει το παιδί στη γνώση, για ένα σχολείο όπου το «let my play be my learning and my learning be my play» του Johan Huizinga βρίσκει την καλύτερη του εφαρμογή. Όλα τα θέματα που εντάσσονται στο οδηγό σπουδών του νηπιαγωγείου, όλα τα γνωστικά αντικείμενα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, ιδέες και στάσεις ζωής όπως η ζωοφιλία, ο εθελοντισμός, η προστασία του περιβάλλοντος είναι τα 99+1 παιχνίδια του βιβλίου μου.
«Για δυο μωρά λυκάκια» ένα παραμύθι που ξεχώρισε. Το παραμύθι του παππού του Μάνου είναι διαφορετικό και πρωτότυπο. Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια για αυτό;
Ένας παππούς στην τάξη του εγγονού του αφηγείται ένα παραμύθι . Είναι το παραμύθι της ζωής του ή η ζωή του που έγινε παραμύθι; Με αφορμή ένα τυχαίο άκουσμα, την επιτυχία ενός κυνηγού στο κυνήγι μιας λύκαινας στήθηκε ένα παραμύθι όπου οι μυθοπλασμένοι ήρωες μας μυούν στον κόσμο της πραγματικότητας. Διαβάζοντας το οι ενήλικοι αναγνώστες μπορούν να αναστοχαστούν και τα παιδιά να προβληματιστούν για τη στάση του ανθρώπου στο οικοσύστημα. Ένα παραμύθι με αφήγηση γενναιόδωρη σε συναισθήματα ανοίγει διάλογο με πολλά θέματα, μια εικονογράφηση με εικόνες πολύχρωμες ολοσέλιδες , εικόνες που δείχνουν και εικόνες που αποσιωπούν, βλέμματα που μαγνητίζουν και σε παρασύρουν στο μεγάλο δάσος… Το βιβλίο «Για δυο μωρά λυκάκια» όπως και το φετινό μου «Ο χρόνος ξεκινάει με το Χρατς και τελειώνει με το Χρουτς» κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Βάρφη.
«Ο χρόνος ξεκινάει με το Χρατς και τελειώνει με το Χρουτς» κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα. Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
«Ο χρόνος ξεκινάει με το Χρατς και τελειώνει με το Χρουτς» κυκλοφόρησε τα Χριστούγεννα και μιλάει για έναν μικρούλη καλικάντζαρο που ενώ δεν του έδωσαν καν όνομα, μας δίνει μαθήματα στρατηγικού σχεδιασμού πραγματοποίησης ονείρων, με ονειρόσκονη την αγάπη και τα παιχνίδια. Τα μικρά καλικαντζαρίσια του χεράκια λαχταρούσαν να αγγίξουν ό,τι η ψυχή του και το μυαλό του ονειρεύονταν. Αλλά πού ακούστηκε ένας καλικάντζαρος να διαφέρει; Να επιθυμεί να ζήσει με τους ανθρώπους; Μέσα στο σκοτάδι της νύχτας την ώρα που οι άλλοι αναστάτωναν τον κόσμο, οι κρυφές ματιές στα παιχνίδια των παιδιών, τον γέμιζαν όνειρα. Η λαχτάρα για αλλαγή, η δύναμη της θέλησης, της αποφασιστικότητας και της πράξης, και η αγάπη κυριαρχούν. Ένα βιβλίο όπου τα μικρά παιδιά κυκλοφορούν μέσα στον χρόνο, καταλαβαίνουν τον χρόνο, παίζουν με τον χρόνο και χαίρονται με την αδιάκοπη αλλαγή, χαίρονται με το μεγάλωμά τους και τη ζωή τους. Ένα βιβλίο που θα γίνει το αγαπημένο προσωπικό τους ημερολόγιο, όταν πάνω στις λευκές σελίδες στο τέλος του βιβλίου, ζωγραφίσουν τις δικές τους στιγμές, στη δική τους χρονιά.
Σας ευχαριστώ πολύ για όσα μοιραστήκατε μαζί μας και σας εύχομαι μια δημιουργική συνέχεια γεμάτη επιτυχίες. Ας κλείσουμε τη συνέντευξη με μια φράση από κάποιο βιβλίο σας που αγαπάτε ιδιαίτερα.
Και εγώ σας ευχαριστώ πολύ ! Και κλείνω με τη φράση που κλείνει το βιβλίο «Για δυο μωρά λυκάκια» : «Αν ένας άνθρωπος αλλάξει… • …κάποτε μπορεί και όλος ο κόσμος να αλλάξει».
