Ταχύτατες είναι οι ανακατατάξεις στον χώρο των ποτών με το τσίπουρο να είναι ο μεγάλος κερδισμένος στα χρόνια της κρίσης
Έχουν περάσει πάνω από 50 χρόνια όπου το ουίσκι βασίλευε στην αγορά των οινοπνευματωδών. Από την ασπρόμαυρη εικόνα του Λάμπρου Κωνσταντάρα να απολαμβάνει το “σκατς” μέχρι τις φιάλες που άφηναν κάβα στα νυχτερινά κέντρα οι παρέες τα τέλη της περασμένης δεκαετίας. Βασικός αντίπαλος του όλα αυτά τα χρόνια ήταν το “εθνικό ποτό”, το ούζο. Δύο διαφορετικοί κόσμοι, γευστικοί, κοινωνικοί, οικονομικοί, ακόμη και ιδεολογικοί κρύβονταν πίσω από την επιλογή του ενός ή του άλλου.
Και οι δύο τους όμως έπεσαν τα τελευταία χρόνια στο καναβάτσο από ένα οινοπνευματώδες που κανείς δεν μπόρεσε να προβλέψει την ταχύτατη άνοδο του όταν τα υπόλοιπα σκληρά ποτά έλιωναν κάτω από το βάρος της ύφεσης. Ο λόγος για το τσίπουρο που είναι το μόνο αλκοολούχο που την τελευταία δεκαετία κινείται συνεχώς ανοδικά.
Το ούζο κατάφερε να το κατατροπώσει ήδη από το γύρισμα της δεκαετίας. Όταν το 2006 οι πωλήσεις του εμφιαλωμένου ούζου βρίσκονταν στα 63 εκατ. ευρώ αυτές του τσίπουρου ήταν σχεδόν στα μισά (33 εκατ. ευρώ). Στον πρώτο χρόνο της κρίσης, το 2009 η σχέση αυτή είχε διαμορφωθεί σε 59,2 εκατ. ευρώ για το εμφιαλωμένο ούζο και 53,1 εκατ. ευρώ για το εμφιαλωμένο τσίπουρο και την επόμενη χρονιά το τσίπουρο “πήρε κεφάλι” με πωλήσεις που άγγιζαν τα 60 εκατ. ευρώ και ούζο να πέφτει κάτω από τα 50 εκατ. ευρώ.
Πως έχει η κατάσταση σήμερα; Όπως ανέφερε στο news247 o κ. Ισίδωρος Ρεβάχ, Πρόεδρος της ΑΜΒΥΞ, της μεγαλύτερης και παλαιότερης ελληνικής εταιρείας στον χώρο της εμπορίας ποτών, αλλά και πρόεδρος της Ένωσης Επιχειρήσεων Αλκοολούχων Ποτών, “όταν πριν από την κρίση για κάθε φιάλη νόμιμου τσίπουρου πωλούνταν 3 φιάλες ούζου σήμερα η σχέση αυτή έχει αντιστραφεί και πλέον πωλείται μία φιάλη ούζου και 2,5 τσίπουρου”, κοινώς οι πωλήσεις του τσίπουρου είναι υπερδιπλάσιες από αυτές του ούζου.
Σε επίπεδο των πέντε μεγάλων παικτών στην αγορά του ούζου οι πωλήσεις έχουν πέσει στα 400 χιλ. κιβώτια από 700 χιλιάδες που ήταν πριν από έξι χρόνια όταν αντίστοιχα οι μεγάλοι παίκτες στο τσίπουρο είδαν τις πωλήσεις του να εκτοξεύονται στα 500 χιλιάδες κιβώτια από 150 χιλιάδες που ήταν έξι χρόνια πριν.
Τι ήταν αυτό που οδήγησε στην κατακόρυφη αύξηση της κατανάλωσης τσίπουρου; Κανείς δεν μπορεί να το προσδιορίσει με ακρίβεια. Σίγουρα έχει να κάνει σε ένα μεγάλο βαθμό με την αύξηση και του χύμα τσίπουρου που οδήγησε στην πορεία τους καταναλωτές να αναζητήσουν ασφαλές και εγγυημένης ποιότητας εμφιαλωμένο. Έχει να κάνει επίσης με την αλλαγή στον τρόπο διασκέδασης και την άνοδο των τσιπουράδικων αλλά και την τάση που θέλει να τα ποτά να κάνουν “κύκλους” και να έχουν ανοδικές και πτωτικές πορείες.
Πτωτική πορεία, και μάλιστα έντονη παρουσιάζει το ουίσκι το οποίο φέρεται να βλέπει και αυτό την πλάτη του εμφιαλωμένου τσίπουρου. Στην ελληνική αγορά η πτώση του ξεπερνάει το 50% στα χρόνια της ύφεσης και είναι αποτέλεσμα τόσο της παγκόσμιας τάσης όπου η νέα γενιά στρέφεται στα “λευκά” ποτά και στα κοκτέιλ, όσο και στην εγχώρια πτώση της διασκέδασης σε νυχτερινά κέντρα και μεγάλες πίστες όπου ήταν και ο κύριος χώρος κατανάλωσης στις περασμένες δεκαετίες.
Το εάν θα μπορέσει το τσίπουρο να συνεχίσει να κινείται με τους ίδιους έντονους ανοδικούς ρυθμούς και τα επόμενα χρόνια είναι κάτι που θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό από την φορολογική πολιτική απέναντι στο προϊόν. Υπάρχουν έντονες πιέσεις από την Κομισιόν (σ.σ. απειλεί με παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) για εξίσωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης με αυτή που ισχύει για τα υπόλοιπα οινοπνευματώδη ποτά. Στην περίπτωση αυτή το τσίπουρο θα χάσει το πλεονέκτημα τιμής που έχει με τα υπόλοιπα ποτά.
