Ο χαρακτηριστικός ήχος από το καμπανάκι του φανταχτερού φορτηγού με τις λιχουδιές ήταν μία παιδική ανάμνηση που πολλοί από εμάς μπορεί να έχουν. Στην Ελλάδα τα φορτηγάκια κινητά παγωτατζίδικα μπορεί ποτέ να μην έπιασαν ποτέ πάρα πολύ αλλά στην Ευρώπη και ειδικά στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν συνυφασμένα με τους καλοκαιρινούς μήνες. Μόλις το καμπανάκι ακουγόταν παιδιά και μεγάλοι έτρεχαν από πίσω του με τα χέρια στο πορτοφόλι.
Αυτές οι όμορφες σκηνές που έχουν αποτυπωθεί γλαφυρά και σε ταινίες, δεν ακούμπησαν όμως τις εργατικές περιοχές της Γλασκώβης την δεκαετία του ’70 και του ’80. Τότε μόλις το καμπανάκι χτυπούσε ήταν ένας λόγος παραπάνω για να κλείσουν παράθυρα και να βγει άλλου είδους πελατεία στους δρόμους.
Η πελατεία που ήθελε άλλους είδους γλυκίσματα, θανατηφόρα και εντελώς παράνομα. Το χέρι πήγαινε και πάλι στο πορτοφόλι αλλά για να αγοράσει ναρκωτικά, όπλα ή οτιδήποτε πωλούνταν στη μαύρη υπαίθρια αγορά που είχαν στήσει οι συμμορίες των παγωτατζίδικων.
Η έξαρση της βίας στους δρόμους της Ηνωμένου Βασιλείου και ειδικότερα της Σκωτίας συνέπεσε με την ραγδαία αύξηση της χρήσης οπιούχων ναρκωτικών τα οποία έκαναν θραύση στους δρόμους της Γλασκώβης και άλλων μεγάλων αστικών κέντρων, θερίζοντας κυριολεκτικά μία ολόκληρη γενιά. Αυτή η γενιά αποτυπώθηκε με μεγάλη ακρίβεια στην ταινία ορόσημο για τα 90s το «Trainspotting». Η χρήση ηρωίνης απενοχοποιήθηκε στα μάτια του κοινού με κάποιους να χαρακτηρίζουν το φιλμ ως μία «ερωτική ωδή στην ηρωίνη» και όσα αυτή προσφέρει. Ευφορία και αργό θάνατο.
Ταυτόχρονα με αυτή την έκρηξη υπήρξε και η μετεγκατάσταση των εργατικών κατοικιών της Γλασκώβης από τα μπλοκ που είχαν χτιστεί το 40 και κινδύνευαν με κατάρρευση σε σχετικά πιο μοντέρνα κτίρια. Οι κάτοικοι αυτών των κατοικιών ήταν άνθρωποι της εργατικής τάξης με τα ανάλογα εισοδήματα. Οι γειτονιές τους δεν είχαν μαγαζιά, σούπερ μάρκετ ή άλλα καταστήματα σε αφθονία και έτσι έπρεπε να… η συνέχεια στο newsbeast.gr
