Επέτειος λήξης του εμφυλίου πολέμου στη χώρα μας.
Ενός εμφυλίου που η ιδιαίτερη πατρίδα μου η Καστοριά βίωσε με τον χειρότερο τρόπο στον Γράμμο (όπου και το χωριό μου το Νεστόριο), στο Βίτσι και αλλού.
Μίσος , θάνατος, διχασμός της πατρίδας μας με πληγές που δύσκολα επουλώνονται.
Τα περιστατικά πολλά με οικογένειες να βρίσκονται στην μέγγενη του διχασμού.
Στην οικογένειά μου βρέθηκαν άνθρωποι και στις δύο μεριές και μάλιστα δύο αδέλφια που με το δάχτυλο στην σκανδάλη κόντεψαν να αλληλοεξοντωθούν. Ο ένας εκ των αδελφών αναγνώρισε την φωνή του άλλου…Φώναξαν φύγε…και δεν έγινε το κακό
Τελικά ο ένας από τους δύο σκοτώθηκε αργότερα…
Ηταν η πολεμική σύγκρουση με τις μεγαλύτερες απώλειες που γνώρισε η χώρα από το 1830 έως σήμερα.
Με μεγάλη καταστροφή οικονομική και ατελείωτη μετανάστευση.
Γιαυτό και δεν υπάρχει οικογένεια που δεν έχει συγγενείς στο εξωτερικό.Στην δική μου δε οικογένεια οι περισσότεροι συγγενείς ζουν στο εξωτερικό ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία Αυστραλία κλπ.
Περιγράφω αυτά γιατί πρέπει να διδαχθούμε ως Έθνος , ως χώρα από τα λάθη μας.
Ποτέ πια διχασμός . Εθνική ομοψυχία , πραγματικός πατριωτισμός χωρίς φανφάρες και εθνική στρατηγική για ένα καλύτερο μέλλον.
Τα εμφυλιοπολεμικά που διαβάζω δεν με εκφράζουν.
Κοσμάς Βαρσάμης
