H θυελλώδης ιστορία των μεταλλείων της Χαλκιδικής μετρά τουλάχιστον δύο δεκαετίες. Κι εάν στην αφετηρία της ταυτίστηκε με το – ακόμη αναπάντητο – ερώτημα του κατά πόσο συμβατή είναι μια επένδυση εξόρυξης χρυσού σε μια ευρωπαϊκή, αναπτυγμένη και περιβαλλοντικά ευαισθητοποιημένη χώρα, στην πορεία της εμπλουτίστηκε με ουκ ολίγα σκοτεινά επεισόδια και σελίδες.
Στην παρούσα φάση όμως της αναμέτρησης, με την El Dorado Gold να απειλεί εκ νέου – για τρίτη φορά μέσα σε τρία χρόνια – ότι θα «παγώσει» τις επενδύσεις της στην Ελλάδα, τα επεισόδιο ενδέχεται να υποκρύπτει και αγωνίες που συνδέονται με την ίδια την ευστάθεια και το μέλλον της εταιρίας σε διεθνές επίπεδο.
Το sell off των μετοχών
Η μετοχή της καναδικής εταιρίας τελεί εδώ και μήνες υπό την πίεση αλλεπάλληλων sell-offs. Στις αρχές Αυγούστου κατέγραψε αρνητικό ρεκόρ 14 ετών, ενώ τον ίδιο μήνα υποβαθμίστηκε δύο αλλεπάλληλες φορές από την Credit Suisse.
Είχε προηγηθεί, εν μέσω ισχυρής πίεσης από τους μετόχους, η αλλαγή στην ηγεσίας της με την αποχώρηση από την θέση του διευθύνοντος συμβούλου του Πολ Ράιτ και την αντικατάστασή του από τον Τζορτζ Μπερνς – τον CEO που, στην χθεσινή συνέντευξη Τύπου στο Hilton καταλόγισε στην κυβέρνηση «πολιτικές σκοπιμότητες» που κρατούν σε ομηρία του την επένδυση της El Dorado.
Πίσω από αυτή την αρνητική χρηματιστηριακή – και οικονομική, όπως δείχνουν τα στοιχεία του τελευταίου ισολογισμού της – εικόνα όμως, οι αναλυτές δεν βλέπουν μόνον την αντιπαράθεση με την ελληνική κυβέρνηση και τις καθυστερήσεις στην επένδυση της Χαλκιδικής. Αντιθέτως, επισημαίνουν και μια σειρά κινήσεων που δείχνουν να συρρικνώνουν τις διεθνείς δραστηριότητες της El Dorado Gold.
Η έξοδος από την Κίνα
Μόλις πριν από λίγους μήνες η El Dorado Gold ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την Κίνα, όπου ήταν ο μεγαλύτερος ξένος παραγωγού χρυσού. Η αποχώρηση αυτή σφραγίστηκε με την πώληση, έναντι 600 εκατομμυρίων δολαρίων, του μεριδίου της σε δύο ορυχεία και σ’ ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα, με την διοίκησή της να διακηρύσσει τότε ότι σκόπευε να χρησιμοποιήσει αυτά τα έσοδα για να επεκτείνει τις δραστηριότητές της με βάση «μακρόπνοα και χαμηλού κόστους περιουσιακά στοιχεία».
Το Bloomberg ερμήνευσε τότε την κίνηση της El Dorado ως δηλωτική της πρόθεσής της να επικεντρωθεί στα ορυχεία της στην Ευρώπη. Πέραν της Ελλάδας όμως, και μετά την έξοδο από την Κίνα, οι μοναδικές άλλες χώρες στον πλανήτη στις οποίες έχει εξορυκτικές δραστηριότητες η El Dorado είναι πλέον η Βραζιλία, η Ρουμανία και η Τουρκία.
Με δεδομένο, δε, ότι στην Ρουμανία – μοναδική χώρα εκ των τριών που είναι και μέλος της Ε.Ε. – η Εl Dorado αντιμετωπίζει επίσης προβλήματα και εμπλοκές με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της εξόρυξης χρυσού, ήταν μάλλον αναμενόμενο ο Τζορτζ Μπερνς να έχει να επιδείξει στην χθεσινή συνέντευξή του ως υπόδειγμα επενδυτικού μοντέλου μόνον την Τουρκία.
Και είναι επίσης λογικό, παράγοντες που παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην διεθνή αγορά να επισημαίνουν ότι, σε αυτό το διεθνές σκηνικό, η μελλοντική κερδοφορία της El Dorado εξαρτάται όλο και περισσότερο από την ταχύτητα και το «χαμηλού κόστους» παραγωγικό μοντέλο της επένδυσής της στην Ελλάδα. Κι ίσως αυτός να είναι κι ένας εξαιρετικά ισχυρός λόγος για να ενισχύει την πίεσή της προς την ελληνική κυβέρνηση.
Για την ιστορία, η ίδια ακριβώς πίεση είχε εκφραστεί με τον ίδιο τρόπο άλλες δύο φορές: Τον Αύγουστο του 2015 η El Dorado Gold είχε ανακοινώσει την αναστολή των εργασιών της στην Ελλάδα και τον Ιανουάριο του 2016 είχε επίσης ανακοινώσει την αναστολή των εργασιών ανάπτυξης στις Σκουριές.
Ο Σκουρλέτης και το «σορτάρισμα»
Τότε, μάλιστα, τον Ιανουάριο του 2016 ο αρμόδιος υπουργός Πάνος Σκουρλέτης είχε απευθύνει δημόσια βαρύτατες καταγγελίες κατά του τότε διευθύνοντος συμβούλου της El Dorado Gold Πολ Ράιτ, κατηγορώντας τον ουσιαστικά ότι έπαιζε με το πάγωμα της επένδυσης στην Χαλκιδική για να «σορτάρει» την μετοχή της εταιρίας του.
«Ο Ράιτ είναι διευθύνων σύμβουλος, είναι έξυπνος και έμπειρος. Έδωσε συνέντευξη Τύπου γνωρίζοντας ότι η τιμή της μετοχής της εταιρείας θα κατρακυλούσε»,είχε πει τότε ο Πάνος Σκουρλέτης προσθέτοντας: «Γιατί το έκανε; Κατά τη γνώμη μου, και του το είπα και του ίδιου, έπαιξε παιχνίδια με την τιμή της μετοχής. “Είπατε στους φίλους σας ότι θα πείτε αυτά τα πράγματα στη συνέντευξη Τύπου, ώστε να μπορούσαν να πουλήσουν από πριν και μετά να αγοράσουν σε χαμηλότερες τιμές”».
Ήταν μια καταγγελία που αποκρούστηκε κατηγορηματικά από την El Dorado και δεν αποδείχθηκε ποτέ. Ο Πολ Ράιτ όμως έφυγε κι ο διάδοχός του επιλέγει να παίξει εκ νέου το παιχνίδι της πολιτικής πίεσης. Μένει να φανεί εάν και αυτή τη φορά το τελεσίγραφο αποτελεί όπλο εκβιασμού ή σηματοδοτεί την αφετηρία μιας αναπόφευκτης εξόδου της El Dorado και από την Ελλάδα…
