Τα αποτελέσματα των Γερμανικών εκλογών φέρνουν ως τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη ένα ξενοφοβικό και με ακραίες θέσεις κόμμα.
Η ήττα των Σοσιαλδημοκρατών στο ιστορικό χαμηλό του 20% καθιστά αναγκαία την παραμονή τους στην αντιπολίτευση παρά το ότι η συμμετοχή τους σε συγκυβέρνηση με την κ.Μέρκελ, θα ήταν μια καλύτερη εξέλιξη για τα Ελληνικό ζήτημα.
Η επόμενη κυβένηση στην Γερμανία και οι συσχετισμοί της θα δημιουργήσουν περαιτέρω πιέσεις στο Ελληνικό πρόγραμμα.
Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ότι στην Ευρώπη η διαπραγμάτευση είναι συνεχής σε κυλιόμενους κυβερνητικούς συνασπισμούς στις χώρες όπου άλλοτε ευνοούν και άλλοτε όχι τα εθνικά πρατάγματα της πατρίδας μας. Εκεί είναι και η πλάνη της ανεύθυνης κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και προσωπικά του κ.Τσίπρα με την διασάλευση του σχεδίου εξόδου της χώρας από την κρίση την απόλυτα καταστροφική τριετία.
Το σχέδιο πορείας προς την κανονικότητα είχε καλύτερες προυποθέσεις με τους εταίρουςεκείνη την περίοδο, αλλά τότε το αντιμνημόνιο μιλούσε για Go HOME k.Mέρκελ και Σόιμπλε.
Όλα αυτά εγκαίρως και με ακρίβεια τα είχε πει και αναλύσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος αλλά “στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα.”
Οι Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες μπορούν (η χώρα τους είναι ισχυρή και δεν έχει τα ασφυκτικά δικά μας προβλήματα) και καλά κάνουν να μείνουν στην αντιπολίτευση. Στην δική μας περίπτωση το 2012 ήταν αναγκαία η προάσπιση της εθνικής στρατηγικής με την τρικομματική κυβέρνηση για να αποφύγει η χώρα μας την απόλυτη καταστροφή.
Το μετεκλογικό δίλλημα της Δημοκρατικής Παράταξης πάλι θα υπάρξει ( εύχομαι και πιστεύω στην εκλογική ενδυνάμωσή της) ή με την συμμετοχή σε μια κυβέρνηση πολυκομματική ή με την στάση μας(στο κοινοβούλιο) στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων και αλλαγών που θα φέρνουν πιο κοντά την χώρα στην κανονικότητα.
Εάν όμως μπει σε μια ακατάσχετη δημαγωγική αντιπολίτευση με στόχο μόνο την εκλογική ενδυνάμωση θα καταστρέψει ότι έχτισε σε επίπεδο υπευθυνότητας τα τελευταία χρόνια.
Οψόμεθα
