Η διεθνής βράβευση του ΓΑΠ σε πολλούς συμπατριώτες μας φαντάζει εντελώς εξωπραγματική κι ανεξήγητη. Κι αυτό επειδή ακόμα και σήμερα -μετά από 8 ολόκληρα χρόνια κρίσης- στην Ελλάδα δεν έχει γίνει καμία σοβαρή συζήτηση και δεν έχει αποκρυσταλλωθεί κανένα σαφές συμπέρασμα ως προς το ακριβώς συνέβη και ποιος είναι ο λόγος της σημερινής μας κατάστασης.
Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού (η συντριπτική πλειοψηφία μάλλον) κλίνει προς μια θεωρία συνωμοσίας. Ότι, ενώ στο τέλος της θητείας Καραμανλή ήμασταν μια χαρούλα και ενώ ο ΓΑΠ έβλεπε γύρω του λεφτά με την σέσουλα, ξαφνικά -για ιδιοτελείς λόγους- αυτός, μαζί με τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ και μια διεθνή συμμορία τοκογλύφων, κήρυξε πτώχευση και έριξε την χώρα στα νύχια των ξένων δανειστών.
Σύμφωνα με αυτή την θεωρία, το σημερινό μας πρόβλημα είναι απότοκος αυτής της ¨προδοτικής΄κίνησης. Φτωχύναμε από τότε και μετά, επειδή οι ξένοι μας δανείζουν και μας ρουφούν το αίμα. Οι ελληνικές κυβερνήσεις έκτοτε, λέει αυτό το σενάριο, απλά εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία και αυξάνουν συνεχώς την φορολογία επειδή τους αναγκάζουν οι κακοί και μοβόροι ξένοι, που πολύ μας μισούν και θέλουν να μας κλέψουν το καλύτερο οικόπεδο του κόσμου στο οποίο μένουμε.
Υπάρχει φυσικά μια ριζικά διαφορετική θεώρηση -που είναι και η αληθινή- αλλά δεν ενδιαφέρει κανέναν, γιατί κανένας δεν αρέσκεται να συνειδητοποιεί ότι φταίει ο ίδιος. Είναι πολύ πιο βολικό να ρίχνει το κρίμα σε άλλους. Φτωχός /φτωχός, αλλά τουλάχιστον με περιθώριο να βρίζει κάποιον άλλον πέρα από τον εαυτο του και να διατηρεί μια συναισθηματική ισορροπία. Αυτό θέλουν οι περισσότεροι συμπολίτες μας και αυτό ακριβώς βιώνουν.
