Μια φορά και έναν καιρό… σε έναν τόπο μακρινό, συναντάμε τον Φίλιππο τον βασιλιά που αγαπά την εξουσία και το χρήμα και διόλου δε δίνει σημασία στο λαό του και στα προβλήματά του και λίγο πιο πέρα από το παλάτι, σε μια φτωχογειτονιά, συναντάμε τον γλυκό σωσία του, Θωμά, που η χρυσή του καρδιά κάθε βράδυ ονειρεύεται να αποκτήσει λίγα χρήματα για να βοηθήσει όλους εκείνους που το έχουνε ανάγκη…
Η Βούλα Παπατσιφλικιώτη φέρνει στο νέο της παραμύθι, δύο ανθρώπους ίδιους στην εμφάνιση και αντίθετους στον χαρακτήρα. Θα μπορούσε να πει εύκολα κανείς πως πήρε έναν εαυτό και τον τοποθέτησε σε δύο διαφορετικά περιβάλλοντα για να δείξει πώς μπορεί κανείς να επηρεαστεί από εξωτερικούς παράγοντες και πώς σκληραίνει ή μαλακώνει η καρδιά του.
Με τη χρήση της μαγικής δύναμης μιας μικρής νεράιδας, της Καλλιρόης, που η παιδική της αθωότητα δε μπορεί να δεχτεί την απληστία του Φιλίππου και την αδικία που βιώνει ο λαός του, τα πράγματα ανατρέπονται και οι ρόλοι αντιστρέφονται. Ο Φίλιππος, ύστερα από ένα μαγικό ξόρκι, θα ξυπνήσει την επόμενη μέρα πιο φτωχός από τους φτωχούς στο παγωμένο ντιβάνι του Θωμά και ο Θωμάς με τη σειρά του θα ξυπνήσει στο ζεστό και πολυτελές δωμάτιο του Φιλίππου. Η μικρή νεράιδα τους δίνει διορία ένα μήνα με σκοπό να ζεστάνει την καρδιά του Φιλίππου και να δώσει την ευκαιρία στο Θωμά να βοηθήσει το λαό του.
Τι συμβαίνει όμως, όταν στα χέρια μας αποκτάμε την εξουσία που τόσο ποθούσαμε; Τι γίνεται όταν όλα όσα ονειρευόμασταν να αποκτήσουμε μας σερβίρονται στο πιάτο; Παραμένει η ακεραιότητά μας και η αρχική μας ηθική τοποθέτηση;
Η Βούλα Παπατσιφλικιώτη, αναλύει με έξυπνο αλλά και ευαίσθητο τρόπο τη σοφή λαϊκή ρήση «Ποιος έβαλε το δάχτυλο στο μέλι και δεν το έγλειψε;» και μας δείχνει πώς ο άνθρωπος μπορεί να αλλάξει μέσα από το χρήμα και την εξουσία και τι είναι αυτό που μπορεί να τον κάνει να αντισταθεί και να συνεχίσει το έργο του μακριά από τις Σειρήνες της πολυτέλειας και της δύναμης.
Το δεύτερο παραμύθι της συγγραφέως, έρχεται πάλι να μιλήσει με ευαισθησία για αξίες και αρετές που πρέπει να έχει ο άνθρωπος. Ψιθυρίζει στα αυτάκια των μικρών παιδιών λόγια σοφά, από εκείνα που έχουνε ανάγκη να ακούσουν για να τα κρατήσουν ως όπλα στην υπόλοιπη ζωή τους. Πώς μπορεί δηλαδή κανείς να αντιστέκεται στην γοητεία της εξουσίας και πώς μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτήν τη δύναμη προς όφελος πολλών. Δίνει τη σωστή τοποθέτηση που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος που ηγείται ένός λαού/ μιας ομάδας και όχι την διαστρεβλωμένη άποψη αλλά και στάση που έχουν πλέον στον κόσμο μας οι περισσότεροι ηγέτες. Ένα μήνυμα που παντρεύεται εύκολα και με την πολιτική κατάσταση της χώρας μας, βάζοντας μικρά και μεγάλα παιδιά να σκεφτούν πώς θα μπορούσε να υπάρχει μια πιο δίκαιή και σίγουρα πιο δημοκρατική μεταχείριση των ανθρώπων.
Για άλλη μια φορά, η γλυκιά και ευαισθητοποιημένη Βούλα Παπατσιφλικιώτη με όμορφη ρίμα, με μια πολύ καλή εικονογράφηση του Διονύση Καραβία και με τρυφερή διάθεση, αφήνει άλλο ένα όμορφο και δυνατό αποτύπωμα αγάπης στους μικρούς της αναγνώστες. Γιατί αυτό που πάντα αρκεί για να ομορφαίνουν τα πράγματα και να μαλακώνουν οι καρδιές των ανθρώπων, είναι η Αγάπη.
Η προσθήκη επίσης στο τέλος Δραστηριοτήτων για τα παιδιά (ζωγραφική, παιχνίδι με λέξεις κ.α.) ομορφαίνει ακόμα περισσότερο το παραμύθι και δίνει τη δυνατότητα στα παιδιά να γευτούν το μήνυμα του παραμυθιού παίζοντας και εκφράζοντας τα συναισθήματά τους άκρως δημιουργικά.
