Η σύγκρουση στο «καταραμένο Μαξιμίρ» λίγο πριν η Γιουγκοσλαβία βυθιστεί στο αίμα
Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που κάνει το αίμα να βράζει. Το ίδιο μπορεί να κάνει και η πολιτική. Όταν αυτά τα δυο συναντηθούν, δημιουργείται μια εκρηκτική κατάσταση που εξαιρετικά δύσκολα μπορεί να ελεγχθεί.
Δεν είναι λίγες οι φορές που τα στάδια ανά τον κόσμο μετατράπηκαν σε πολιτικές αρένες και σηματοδότησαν αιματηρές συγκρούσεις οι ρίζες των οποίων βρίσκονταν σε διαφορές που ουδεμία σχέση είχαν με τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου.
Φανταστείτε τώρα όλο αυτό να γίνεται σε μια περίοδο που από μόνη της μυρίζει μπαρούτι και «σπρώχνει» τα δυο αντίπαλα στρατόπεδα σε έναν εμφύλιο πόλεμο. Κάτι τέτοιο έγινε -και, μάλιστα, με δραματικό τρόπο- την άνοιξη του 1990 στην πάλαι ποτέ ενωμένη Γιουγκοσλαβία.
Το, ούτως ή άλλως, εύθραυστο γυαλί στις σχέσεις Σέρβων και Κροατών είχε ραγίσει για τα καλά. Τα πάντα κρέμονταν από μια κλωστή και όλοι θεωρούσαν πως σύντομα θα «μιλούσαν» τα όπλα. Και δεν έπεσαν έξω. Λίγο καιρό αργότερα ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος.
Για πολλούς, ακόμα και σήμερα, εκείνος ο πόλεμος είχε ξεκινήσει και επίσημα μέσα στο «καταραμένο Μαξιμίρ» όπου Ντιναμό Ζάγκρεπ και Ερυθρός Αστέρας συγκρούστηκαν με την κυριολεκτική έννοια της λέξης και κατέστησαν σαφές πως οι δυο λαοί ήταν ξένο σώμα μέσα στη Γιουγκοσλαβία, που αργά αλλά σταθερά οδηγούταν στη διάλυση.
Ο θάνατος του Τίτο και η πορεία προς τον εμφύλιο
Το πρωινό της 4ης Μαΐου του 1980, έμελλε να είναι αυτό που θα αλλάξει για πάντα και με δραματικό τρόπο την ιστορία της Γιουγκοσλαβίας. Ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, Γιόσιπ Μπροζ Τίτο αφήνει την τελευταία του πνοή στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο της Λιουμπλιάνας όπου νοσηλευόταν.
Η είδηση αυτή έκανε τους πάντες να παγώσουν. Όχι τόσο με αυτή καθ’ αυτή την είδηση του θανάτου του στρατάρχη όσο με το φόβο όλων αυτών που ερχόντουσαν. Ο Τίτο ήταν ο συνθετικός κρίκος διάφορων εθνοτήτων και ο θάνατος του, σχεδόν νομοτελειακά, σήμανε τον διαχωρισμό τους.
Η συνέχεια στο newsbeast.gr
