Σήμερα μετά 2 και πλέον ώρες ανάβασης με την ορειβατική ομάδα και υπό δυνατό αέρα στην κορυφή του πολυτραγουδισμένου Μουρικίου με εκκίνηση από την Βλάστη, αρχίσαμε την κατάβαση. Στόχος μας ένα πέρασμα για προσκύνημα και άναμμα κεριού στον Άγιο Παντελεήμονα (μέχρι και αντίδωρο μας …άφησαν μετά την πρωινή θεία λειτουργία που είχε τελειώσει πριν φθάσουμε).
Μεγάλη η χαρά και κυρίως η συγκίνηση για μένα που αξιώθηκα να πραγματοποιήσω μια παιδική μου επιθυμία. Ήρθαν στη μνήμη μου οι διηγήσεις ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ των αγαπημένων μας αξέχαστων παππούδων μας αλλά και των γονέων μας.
Τότε που κάθε 26 Ιουλίου παραμονή του Αι-Παντελεήμονα με μεγάλη χαρά και κατάνυξη καβάλα στα “πράματα” δηλαδη σε κάθε τετράποδο που είχαν, ξεκινούσαν οι Βογατσιώτες αλλά και οι Γερμανιώτες και πολλοί άλλοι και μετά μία πολύωρη διαδρομή έφθαναν στο ιστορικό μοναστήρι όπου και διανυκτέρευαν για να προσευχηθούν, αλλά και να γιορτάσουν ξενοιάζοντες από τις σκοτούρες της καθημερινότητας.
Έτσι περνούσε ο κόσμος τότε. Με τάματα και προσευχές στον θαυματουργό Άγιο, λιτά φαγοπότια αλλά και πολύ τραγούδι και χορό στις “Ιερές Πανηγύρεις”.
Ζήσης Τζηκαλάγιας
