Ο Αλέξανδρος Μιχαήλ, δουλεύοντας ανάμεσα στην performance και στο θέατρο αναζητά διαρκώς νέες μορφές αναπαράστασης που θέτουν σε δοκιμασία τα όρια του επιτρεπτού. Σπούδασε Σωματικό Θέατρο στο London International School of Performing Arts (LISPA) και Σύγχρονες Παραστατικές Τέχνες με κατεύθυνση στη σκηνοθεσία στο Λονδίνο όπου και έζησε. Έχει δεχθεί αναθέσεις και έχει τιμηθεί με χρηματοδότηση από δημόσιους και ιδιωτικούς οργανισμούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Είναι υπότροφος του ιδρύματος Robert Bosch Stiftung, ενώ από το 2012 με έδρα τη Θεσσαλονίκη ζει και εργάζεται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Δέχτηκε πρόθυμα να μας συναντήσει στη Θεσσαλονίκη και να συζητήσουμε για το νέο έργο της Νίνα Ράπη που σκηνοθετεί ο ίδιος αυτόν το μήνα στο Θέατρο Αργώ στην Αθήνα και που θα φιλοξενήσει από το νέο χρόνο το Θέατρο Τ.
Η φωτογράφηση πραγματοποιήθηκε από τον Χρήστο Κυριαζίδη στην περιοχή της οδού Σαπφούς, στο λιμάνι και στο Θέατρο Τ όπου η παράσταση θα ανέβει από τις 5 έως τις 28 Φεβρουαρίου 2018.
Επιμέλεια Συνέντευξης: Γαρυφαλλιά Χατζησαββίδου
- Αρχικά να σε ευχαριστήσω που δέχτηκες να τα πούμε από κοντά. Ας μιλήσουμε λίγο για τον τίτλο του έργου, που ανεβαίνει από τις 18 Δεκεμβρίου στο Θέατρο Αργώ. Τί σημαίνει ‘’SPLINTERS’’;
‘’SPLINTERS’’σημαίνει θραύσματα αλλά και ακίδες. Συμπυκνώνει πολλά νοήματα και γι’ αυτό επιλέξαμε να είναι στα αγγλικά. Ο τίτλος δόθηκε απ’ την ίδια τη συγγραφέα αλλά ήμασταν σε επικοινωνία γι’ αυτό. Επειδή πρόκειται για 7 μονόπρακτα, είναι σαν θραύσματα τα οποία ενώνονται σε μία παράσταση αλλά τα ενώνει και ένας τίτλος. Είναι όμως και οι ακίδες που τρυπούν το δέρμα και μένουν υποδόρια και ενοχλούν. Δεν θα πεθάνεις αν μπει μια ακίδα στο σώμα σου αλλά είναι εκεί και σε ενοχλεί για μέρες. Έτσι και αυτά τα κείμενα. Δουλεύουν υπόγεια αλλά έχουν και κάτι ανάλαφρο. Δεν είναι μία βαθιά τομή. Είναι γραμμένα με πολύ χιούμορ αλλά είναι κάτι που μπαίνει και ενοχλεί το δέρμα της πραγματικότητας. Σε αναγκάζει να αρχίζεις να υπάρχεις κάπως αλλιώς.
——————
- Ας μιλήσουμε λίγο για τη Νίνα Ράπη, τη συγγραφέα του έργου. Η συνεργασία σας άρχισε δώδεκα χρόνια πριν στο Λονδίνο. Δώδεκα χρόνια μετά, τί έχει αλλάξει;
Στην ουσία γνωριστήκαμε δώδεκα χρόνια πριν και αρχίσαμε να συνεργαζόμαστε λίγο αργότερα. Έχουν αλλάξει πολλά νομίζω. Καταρχήν είμαστε και οι δυο κατά δώδεκα χρόνια μεγαλύτεροι και ενδεχομένως πιο ώριμοι! Έχει αλλάξει το πλαίσιο, η συνθήκη. Η Νίνα έμεινε στο εξωτερικό πολλά περισσότερα χρόνια από εμένα. Συμπέσαμε σχεδόν στην επιστροφή μας στην Ελλάδα. Στο μεταξύ είχα μεταφράσει το Angelstate, ένα θεατρικό έργο το οποίο η ίδια αργότερα ξαναδούλεψε και στα ελληνικά και το οποίο ο Oberon διάλεξε να περιληφθεί στη συλλογή ‘’The Oberon Anthology of Contemporary Greek Plays’’. Έχω παίξει σε έργο της υπό άλλη σκηνοθεσία. Γενικά έχουμε μία σταθερή σχέση. Πάντα συζητάμε και ανταλλάζουμε απόψεις. Όλο αυτό νομίζω ότι φτάνει πλέον σε ένα νέο ξέφωτο γιατί είναι η πρώτη φορά που σκηνοθετώ και επίσημα ένα έργο της Νίνας. Είναι μία αποκαλυπτική διαδικασία σαν το δικό μας ‘’ταξίδι προς την ωριμότητα’’.
Διαβάστε όλη τη μεγάλη συνέντευξη στη Γαρυφαλλιά Χατζησαββίδου στο maxmag.gr
