“Επειδή έχει γίνει μόδα και τυφλοσούρτης σε όποιον θέλει να δείξει ευαισθησία δήθεν και καλλιέργεια να καταθέτει με αγωνία την φράση “ούτε πνευματικό κέντρο δεν έχει η πόλη της Καστοριάς”, χωρίς παρεξήγηση, η Καστοριά δεν έχει πνεύμα, οπότε δεν χρειάζεται ούτε κέντρο ούτε στέγη για να περιθάλψει το ανύπαρκτο.
Μακριά από οποιαδήποτε αυτογνωσία και αυτοκριτική, η κάποτε πόλη οδεύει στην σμίκρυνση, η πνευματική δεδομένη, ακολουθεί και η δημογραφική.
Ναι γλυκές μου φαρμακόγλωσσες, ειδικά εσείς στις υπηρεσίες του κράτους και της αυτοδιοίκησης, είστε η κατάρα του τόπου αυτού και το όνομά σας θα είναι με μαύρα γράμματα στα βιβλία της ιστορίας του 21ου αιώνα, όσο και να αφρίζετε, όσο και να φωνασκείτε κακόφωνα, είστε ό,τι χειρότερο υπάρχει μα τον Θεό!”
Σχόλιο της Σουλτάνας Ζορπίδου
Σύμφωνα με την κυρία Ζορπίδου, η πόλη “δεν έχει πνεύμα” οπότε δεν χρειάζεται Πνευματικό Κέντρο.
Θα το αντιπαρέλθω όλο αυτό, γιατί προφανώς η κυρία Ζορπίδου δεν έχει πάρει χαμπάρι (και δεν θέλει να πάρει χαμπάρι) τις φιλότιμες προσπάθειες των πολιτιστικών συλλόγων της πόλης, που νοικιάζουν άθλια ημιυπόγεια για τις δράσεις τους με έξοδα (και αγωνία) των μελών τους.
Θα σταθώ μόνο στην παλιά της δήλωση υπέρ ανεγέρσεως ναού στο περίφημο “οικόπεδο-φιλέτο” στην είσοδο της πόλης, κάτι που προφανώς μια πόλη των 10.000 κατοίκων με 80 βυζαντινές/μεταβυζαντινές και καμιά 20αριά νεότερες εκκλησίες έχει ανάγκη. Ποιος χρειάζεται τα θέατρα, τις χορωδίες, τις βιβλιοθήκες και τις δράσεις που μπορούν να προσελκύσουν (και) τουρίστες όταν έχει τόσες εκκλησίες; Άλλωστε, αφού η Καστοριά οδεύει σε σμίκρυνση, γιατί να μην της δώσουμε άλλη μια κλωτσιά, να τελειώνουμε μια ώρα αρχίτερα; Θα συμφωνήσω μαζί της ότι υπάρχει μια κρίση στο πνεύμα της πόλης, όπως είναι ξεκάθαρό από δηλώσεις του τύπου “είστε η κατάρα του τόπου αυτού και το όνομά σας θα είναι με μαύρα γράμματα στα βιβλία της ιστορίας του 21ου αιώνα, όσο και να αφρίζετε, όσο και να φωνασκείτε κακόφωνα, είστε ό,τι χειρότερο” μια κουβέντα άνευ ειρμού, που μόνο εμπάθεια και ασχετοσύνη μαρτυρά (και δεν είμαι υπάλληλος της αυτοδιοίκησης, για να μην υπάρχουν παρερμηνείες) και με όση “δήθεν ευαισθησία και καλλιέργεια” κουβαλάω, θα ευχηθώ στην κυρία Ζορπίδου Καλή Χρονιά και Καλό Μεσαίωνα.