Ήρθε πάλι στο προσκήνιο ο αντικαπνιστικός νόμος βλέπω ε;
Οξύμωρο πάντως είναι το ότι η εφαρμογή του νόμου προβάλει ως αιτιολογία τη “δημόσια υγεία”. Δηλαδή πως να πάρει κάποιος ας πούμε στην Πτολεμαΐδα στα σοβαρά έναν τέτοιο νόμο, όταν του απαγορεύουν το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους να μην αναπνέει βλαβερές ουσίες, όταν έξω ένα ένα ολόκληρο φουγάρο της ΔΕΗ τις εκλύει σε πολλαπλάσιες ποσότητες.
Πως να τον πάρει κανείς στα σοβαρά ακόμα και στην Καστοριά, όταν τα φουγάρα αυτά της ΔΕΗ επηρεάζουν και την δικιά μας ατμόσφαιρα, επιβαρυμένη μάλιστα από τα αεριολύμματα του κάθε ξυλολέβητα.
Πόσο οξύμωρο είναι να έχουμε μαγαζάκια στη πόλη που φυτοζωούν οικονομικά και βασίζονται στο κάθε 2ευρω του καφέ, να έχουν μέσα 2 πελάτες καπνιστές και να είναι αναγκασμένοι οι μαγαζάτορες μαζί με τους πελάτες να βγαίνουν όλοι μαζί έξω για τσιγάρο, μην “περάσει ο Μιχάλης και μας γράψει”.
Πόσο οξύμωρο είναι να φοβόμαστε τον καρκίνο του παθητικού καπνίσματος και να μην φοβόμαστε μαζικές πνευμονίες που θα προκληθούν από το “κάπνισμα έξω στους -5”.
Ο αντικαπνιστικός νόμος παραβλέπει δυστυχώς την απτή πραγματικότητα και προβλέπει αυστηρές ποινές, ενώ στην ουσία δεν διασφαλίζει την δημόσια υγεία. Στην πράξη λειτουργεί ως εισπρακτικό μέσο και τίποτα άλλο, με μείζονες οικονομικές συνέπειες.
Αν θέλουν να μην καπνίζει ο κόσμος, ας κλείσουν τις καπνοβιομηχανίες και ας σταματήσουν τις καλλιέργειες καπνού αν είναι μάγκες, όχι να τιμωρούν τους καταναλωτές και τους μικροεπιχειρηματίες…
