Η αληθινή ιστορία της επετείου είναι πως πριν πολλά πολλά χρόνια – σαν σήμερα – πραγματοποιήθηκε μια μαζική διαδήλωση εργαζομένων γυναικών που διεκδικούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, ωραρίου και αμοιβής. Αποτελούσαν το μεγαλύτερο ποσοστό εργατικού δυναμικού σε κείνα τα εργοστάσια αλλά ο τίτλος που είχαν ήταν ‘ανειδίκευτες’ και μάλιστα τους επιβάλλονταν πρόστιμα επειδή εκείνες τις ατέλειωτες ώρες που δούλευαν γελούσαν, τραγουδούσαν, ζούσαν. Έπρεπε μόνο να δουλεύουν!!!
Ήθελε κότσια για την εποχή εκείνη αυτή η απόφαση της διαμαρτυρίας λοιπόν κι αυτό πρέπει όλοι να το θαυμάσουμε.
Η διαδήλωση είχε ανθρώπινες απώλειες, κάποιες γυναίκες δεν πήγαν στη δουλειά το επόμενο πρωί για να μπορούν στο μέλλον, άλλες γυναίκες να δουλεύουν γελώντας, τραγουδώντας, ζώντας.
Ακολούθησαν κι άλλες κινητοποιήσεις και έτσι το δικαίωμα της εργαζόμενης γυναίκας όχι μόνο να ζει αλλά και να υπάρχει… κατοχυρώθηκε.
« Η γυναίκα πρέπει να έχει το ψωμί, αλλά πρέπει να έχει και τα τριαντάφυλλα».
Λόγια σοφά και υπέροχα που δεν πρέπει να ξεχνιούνται.
Κι αν, λίγο-πολύ, το ψωμί στις πολιτισμένες κοινωνίες θεωρείται πια αυτονόητο, ας μη ξεχνάμε τα τριαντάφυλλα.
Αν πρέπει να γιορτάσουμε τη σημερινή ημέρα ας μην επικεντρωθούμε σε χαριτωμένα έθιμα, χαριτωμένες εξόδους, χαριτωμένα … τίποτα.
Για μένα είναι ευκαιρία , αντί του απρόσωπου ‘χρόνια πολλά’, να πω στον εαυτό μου αλλά και σε σας υπέροχες κυρίες μου.
« Να είσαι γυναίκα.. όχι γυναικούλα».
