Οι εξωτερικές σχέσεις των κρατών, όπως η Ιστορία διδάσκει, είναι εύθραυστες κι ευμετάβλητες. Ισχύει σε αυτές και το «βλέποντας και κάνοντας» για τους λιγότερο ισχυρούς και το «δύο βήματα μπρος κι ένα πίσω» για τους ισχυρούς. Απέναντι στην προκλητικότητα της Τουρκίας να συλλάβει δύο αξιωματικούς μας στα σύνορα για παραβίασή των, αντιδράσαμε ορθότατα με ρητορική πυγμής, χαρακτηρίζοντας τη σύλληψή των «ομηρία».
Προφανέστατα επρόκειτο για σκόπιμη ενέργεια της γείτονος, αφού δεν είχε προηγούμενο, για να βολιδοσκοπήσει τις αντιδράσεις μας. Δεν θα ήταν λοιπόν ηττοπαθές, αν περιοριζόμασταν εξαρχής προς διαφύλαξη σχέσεων καλής γειτονίας, ειδικά μετά και τον εμβολισμό σκάφους μας από τουρκικό σκάφος που είχε προηγηθεί, να αντιμετωπίσουμε το όλο θέμα ως μικρής σημασίας διπλωματικό ζήτημα, εστιάζοντας μόνο στη νομική διάσταση, ήτοι στη δικαστική πλευρά του ζητήματος, προς επίλυσή του; Φυσικά.
Πολύ καλά, λοιπόν, έπραξε ο Π. Καμμένος και χαρακτήρισε αυτή την πράξη «ομηρία». Τώρα, προς εκτόνωση της αντιπαράθεσης με τη γείτονα, εστιάζουμε στη δικαστική πτυχή, ευελπιστώντας σε μια γρήγορη διευθέτηση του ζητήματος, που θα λυτρώσει και τους συλληφθέντες. Ο Φ. Κουβέλης ανέδειξε αυτήν, αντί του Καμμένου, ορθά ενεργώντας εξίσου.
Βγήκαν «διάφοροι» και είπαν ότι η κυβέρνηση δεν έχει ενιαία γραμμή, ότι πρόκειται περί διγλωσσίας, ότι ο υφιστάμενος επιτέθηκε φραστικά στον προϊστάμενό του υπουργό αποκαλώντας τον χαρακτηρισμό ομηρία «υπερτροφικό». Τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Φυσικά δεν πρόκειται περί σύγκρουσης μεταξύ των, αλλά περί διπλωματικής αναδίπλωσης προσυμφωνημένης. Έκριναν ότι έτσι θα επιτευχθεί το συντομότερο η διευθέτηση του ζητήματος με απελευθέρωση των στρατιωτικών μας μέσω της δικαστικής οδού. Αν δεν επιλυθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα ξαναβγεί στο προσκήνιο ο «υπερτροφικός» Π. Καμμένος.
Η κυβέρνηση θα πει ότι εξαντλήσαμε και αυτό το περιθώριο δικαστικής διευθέτησης, οπότε πρόκειται περί μείζονος διπλωματικού ζητήματος, ήτοι περί ομηρίας στρατιωτικών μας. Δεν προσφέρουν, λοιπόν, τίποτα όσοι βλέπουν -κοντόφθαλμα και για λόγους μικροπολιτικής- σύγκρουση εν προκειμένω υπουργών, που δήθεν μπορεί να κλονίσει την κυβέρνηση. Να μας διχάσουν ως Έλληνες, όμως, μπορούν. Αλλά δεν είναι ώρα για τέτοια παιχνίδια. Γιατί ποιος θέλει, αλήθεια, να δυναμιτίσει την προσπάθεια της κυβέρνησης να μην πληγούν τόσο εθνικά μας δικαιώματα όσο και το δικαίωμα των «ομήρων» στρατιωτικών μας στην ελευθερία;
Η πυγμή της……. γλώσσας
” αντιδράσαμε ορθότατα με ρητορική πυγμής ”
Τι μας λέτε ; έχετε και πυγμή ;
Όταν οι άλλοι δίνουν πραγματικές γροθιές , εσείς απαντάτε με ρητορικές …..γροθιές ! Κάτι είναι κι αυτό !
Κι όταν οι άλλοι ηρεμούν ή δείχνουν να ηρεμούν , εσείς πάλι εξακολουθείτε να τους δίνετε ρητορικές γροθιές φορώντας στολές παραλλαγής και ρίχνοντας στεφάνια στα νερά των Ιμίων ……
Τι κοστίζουν οι ρητορικές γροθιές ; Τίποτα ! γροθιές του καραγκιόζη στο αέρα ….έπεα πτερόεντα ….τα παίρνει ο αέρας ….ή για να θυμηθούμε τον Τσέχωφ : ” σ’αυτό τον κόσμο δεν σου κοστίζει τίποτε να παριστάνεις το δυνατό ” …….
Φαίνεται όμως , ότι εμάς μας κοστίζουν , μας κοστίζουν πανάκριβα , ερεθίζοντας αυτούς που δεν παριστάνουν , αλλά έχουν και τη δύναμη να δίνουν πραγματικές γροθιές .
Ιδιαίτερα όταν αυτοί δηλώνουν δημόσια ( Ερτογκάν ) για τη υποβάθμιση της οικονομίας τους από τον Moodys : ” Δεν βλέπετε τους γείτονες ( Ελλάδα ) , έχουν βυθισθεί , είναι εξαντλημένοι , καταρρέουν ” …….
Ποιος ” βγάζει ” τη δημόσια εικόνα της χώρας προς τα έξω ; Η κυβέρνηση δεν τη βγάζει ;
Δεν προκύπτει λοιπόν ζήτημα διχασμού των Ελλήνων .
Προκύπτει ζήτημα ορθολογισμού των Ελλήνων .
Αυτή η κυβέρνηση — η κυβέρνηση που έκλεισε τις τράπεζες — πρέπει να φύγει · ή μάλλον όχι απλώς να φύγει , πρέπει να ” συντριβεί ” ,που έγραφε πρόσφατα και ο Θ. Πάγκαλος .—