Ερευνώντας το διαδίκτυο βρήκα και μια ευτράπελη ιστορία ενδεικτική της αμορφωσιάς που μας δέρνει ακόμη και στα κατά τεκμήριο ανώτατα μορφωτικά στρώματα της κοινωνίας μας.
Το 1982 έγινε ένα δικαστήριο για μια περίπτωση σύγκρουσης εξαιτίας απότομου φρεναρίσματος που συνέβη όταν μέσα στον δρόμο πετάχτηκε μια γάτα….
Ο Πρωτοδίκης καταδίκασε τον οδηγό με το πιο ατυχές σκεπτικό του κόσμου.
Διαβάζοντας την δικογραφία διαπίστωσε ότι, σύμφωνα με την διατύπωση του συνηγόρου υπεράσπισης, μπροστά από το αυτοκίνητο “εκτινάχτηκε μία γαλή” Ακούγοντας ακολούθως τις μαρτυρίες, διαπίστωσε ότι μπροστά από το αυτοκίνητο ‘πετάχτηκε μία γάτα” Και κατά συνέπεια, ως γνήσιος αμόρφωτος που παρίστανε τον μορφωμένο, έβγαλε το συμπέρασμα πως ο κατηγορούμενος και ο συνήγορος του ψευδόταν αφού “προ του ενάγοντος ενεφανίσθη μία γάτα και ουχί γαλή, ως ούτοι ισχυρίζονται”.
Το γεγονός είναι πραγματικό (Αριθ. 4263/1982 Μον. Πρ.)
Και σημειώστε πως παρ’ όλα αυτά, όπως συνήθως συμβαίνει στην χώρα μας, ο εξαίρετος αυτός δικαστής όχι μόνο δεν είχε καμία επαγγελματική ή άλλη συνέπεια αλλά, στις αμέσως επόμενες κρίσεις (του 1983) προήχθη σε Πρόεδρο Πρωτοδικών. Διότι στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας η αναξιοκρατία είναι θεσμός.
