Καστοριά

“Όμηροι” γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων (του Λεωνίδα Πουλιόπουλου)

Η ηρωική  συμπεριφορά δυο Ελλήνων στρατιωτικών

“Οι εχθροί σε κάνουν δυνατότερο, οι σύμμαχοι πιο αδύναμο”

Frank Herbert 1920-1986 Αμερικανός συγγραφέας

      Ποιος θα το περίμενε(μολονότι θάπρεπε) να ΄΄ αιχμαλωτιστούν ΄΄ στα σύνορα, από έναν γείτονα και μάλιστα σύμμαχο στο ΝΑΤΟ, εν καιρώ ειρήνης, δύο νεαρά στελέχη του στρατού μας. Ως κεραυνός εν αιθρία έσκασε το νέο στην μικρή κοινωνία της Καστοριάς, αφού το ένα από τα δύο νεαρά παιδιά ήταν γέννημα και θρέμμα της ακριτικής και πολύπαθης Καστοριάς μας. Το όνομα αυτού Άγγελος, ένα νεαρό παιδί με άριστες επιδώσεις στο σχολείο και στη Σχολή Εευελπίδων, με ήθος και αξίες που σπάνια βρίσκει κανείς σήμερα στην σύγχρονη κοινωνία μας. Το διατυπώνω δε αυτό μετά λόγου γνώσεως, αφού γνωρίζω την οικογένεια από το 1982 και η  διαπίστωση αυτή δεν είναι μόνο δική μου, αλλά και πολλών άλλων συγγενών, συμπολιτών και συνεργατών μας,  που γνωρίζουν την οικογένεια του Άγγελου.

Δυστυχώς τα παιδιά αυτά, ο Άγγελος και ο Δημήτρης, έμελε να πληρώσουν τα πολιτικά και γεωπολιτικά παιχνίδια, που παίζουν οι πολιτικοί ηγέτες στο άθλιο παζάρι στη πολιτικής. Μάλλον όλα ξεκίνησαν από το αποτυχημένο πραξικόπημα στη Τουρκία το 2016, που είχε ως αποτέλεσμα να ζητήσουν καταφύγιο στην πατρίδα μας και όχι σε άλλη γείτονα χώρα για ευνόητους λόγους, τούρκοι στρατιωτικοί και τους λάθους χειρισμούς, καθώς και την επιπολαιότητα που επέδειξαν οι κυβερνώντες μας. Τα υπόλοιπα είναι λίγο πολύ γνωστά, μέχρι που πρόσφατα επεχείρησαν οι γείτονές μας να  ΄΄ συλλάβουν ΄΄  έλληνες αξιωματικούς διά εμβολισμού πλοίου μας και επειδή δεν τους βγήκε το εγχείρημα  στην θάλασσα,  δοκίμασαν στην στεριά και το πέτυχαν.

Φυσικά η δολιότητα χρεώνεται στους σύμμαχους γείτονές μας, αλλά η αφέλεια ή αμέλεια και η ευθύνη κυρίως στους κυβερνώντες μας δηλαδή στην πολιτική και μετά στην στρατιωτική ηγεσία της πατρίδας μας. Για να δούμε με τι γείτονες έχουμε να κάνουμε και πόσο αφελείς είναι οι κυβερνώντες μας, αρκεί να αναφέρουμε μερικές πρόσφατες προβοκάτσιες και όχι παλαιότερες, όπως η βόμβα που έβαλαν οι ίδιοι στο προξενείο τους στην Θεσσαλονίκη, προκειμένου να ξεκινήσουν το πογκρόμ των Ελλήνων στην  Κωνσταντινούπολη με τα γνωστά γεγονότα του 1955.

Το 2013 η Τουρκία βομβάρδισε άμαχους στην Δαμασκό προκειμένου να ενοχοποιήσει το καθεστώς Άσαντ και να προκαλέσει την στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Λίγους μήνες αργότερα διέρρευσε απομαγνητοφώνηση του τουρκικού  συμβουλίου ασφαλείας  στο οποίο ακούγονται υπουργοί και στρατηγοί να εισηγούνται την δημιουργία προβοκάτσιας στην τουρκοσυριακή μεθόριο, βάζοντας την τουρκική ΜΙΤ να βομβαρδίσει  Τούρκους πολίτες σε μεθοριακή πόλη, για να δοθεί και πάλι η αφορμή για διεθνή επέμβαση στην Συρία. Ευτυχώς οι Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες δεν πίστεψαν σ’ αυτό  το παραμύθι. Στη συνέχεια στις 24-11-2015  η Τουρκία κατέρριψε το Ρωσικό αεροσκάφους Su-24 και μάλιστα όταν είχε ήδη εξέλθει του τουρκικού εναέριου χώρου.

Με αυτούς τους γείτονες συνδιαλεγόμαστε εμείς και  οι Κύπριοι σήμερα.
Η ιστορία και τα έργα του Ερντογάν αποδεικνύουν αυτό που οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ έλεγαν από το 2011 γι αυτόν, ότι είναι ασταθής ψυχολογικά. Είναι όμως έτσι ή μήπως πρόκειται για μια άλλο τύπου ηγετική ικανότητα; Τι άραγε θα έλεγαν σήμερα οι ίδιες υπηρεσίες  για τον δικό τους ηγέτη τον Τράμπ;

Το ζητούμενο τώρα είναι τι κάνουμε εμείς ως υπεύθυνοι πολίτες. Μπορούμε εμείς ως απλοί πολίτες να αντιδράσουμε και να επηρεάσουμε; Και φυσικά μπορούμε αφού συντηρούμε το θέμα, γράφουμε, διαδηλώνουμε, επηρεάζουμε και κυρίως παρέχουμε ηθική και ψυχολογική υποστήριξη στους γονείς και στους φυλακισμένους μας. Κάνω μια έκκληση δε, σε όσους γράφουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να είναι λίγο προσεκτικοί και να έρθουν στην θέση των γονιών και των συγγενών και φίλων και να μην κάνουν επίδειξη εξυπνάδας και ολοξεροσύνης στα Μέσα Μαζικής Εκτόνωσης. Οι συγγενείς και κυρίως οι γονείς και οι ίδιοι οι κρατούμενοι χρειάζονται αισιόδοξα μηνύματα και όχι ηττοπάθεια. Διότι δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία για  το τι λέει κανείς  αλλά πως το λέει.

Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε να κάνουμε με έναν γείτονα που δεν έχει απαλλαγεί ακόμη από το σύνδρομο της <<βαρβαρότητας>>, της δήθεν αυτοκρατορικής αντίληψης που ενδόμυχα ίσως υποκρύπτει μη ομολογημένη  κατωτερότητα απέναντι στον ελληνισμό. Ενώ όλοι οι ανατολικοί λαοί εκτιμούν και αποδέχονται τους Έλληνες ( Ίωνες –Γιουνάν) και ένα μεγάλο μέρος των  Ευρω-τούρκων, οι Τούρκοι πολιτικοί συντηρούν και θα συντηρούν την εχθρότητα απέναντι μας τόσο λόγω γεωπολιτικών συμφερόντων   όσο και της οθωμανικής τους αλαζονείας ή κακεντρέχειας απέναντι μας,  διακατεχόμενοι ακόμη από το λεγόμενο  ΄΄σύνδρομο των Σεβρών όσο και αυτό της Βιέννης ΄΄.

Η κυβέρνηση, η αντιπολίτευση και όλοι οι πολιτικοί, θα πρέπει να δείξουν τέτοιο ενδιαφέρον για αυτά τα δύο παιδιά σαν να ήταν δικά τους και να παλέψουν με νύχια και με δόντια να τους απελευθερώσουν. Χάριν αυτών των φρουρών όλοι εμείς κοιμόμαστε ήσυχοι και εάν δεν ενδιαφερθούμε άμεσα για την επιστροφή τους, να μην απορούν οι πολιτικοί των δημοκρατικών πεποιθήσεων, γιατί απαξιώνετε η πολιτική, οι νέοι δεν ενδιαφέρονται  γι’ αυτήν και όσοι θα ενδιαφερθούν θα έχουν ακραίες μη δημοκρατικές συμπεριφορές(φασιστικές ή αναρχικές) και προτιμήσεις που θα κάνουν κακό στην κοινωνία και την πατρίδα μας.

Διότι αυτά τα παιδιά με τον τρόπο που διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται την αιχμαλωσία τους, δικαίως οι γονείς τους θεωρούν ως ήρωες. Το γεγονός αυτό ας ελπίσουμε ότι θα γίνει αφορμή να αφυπνιστούμε ως Έλληνες και να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Ισραήλ σε αρκετά πράγματα, όπως αύξηση στελεχιακού δυναμικού, καλύτερη εκπαίδευση, ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας κλπ.

 

 

 

 

Back to top button