Αφιερωμένο στην 43η Δ.Ε.Γ. Καστοριάς
Δεν ξέρω αν ο τίτλος προδίδει ποια πόλη εννοώ, αλλά διαβάζοντας το άρθρο θα αποκαλυφθεί το μυστικό. Είναι μια πόλη ελληνική της Δυτικής Μακεδονίας με ειδυλλιακή φυσική ομορφιά, πλούσια προϊστορική, αρχαία και βυζαντινή ιστορία, με μοναδική αρχιτεκτονική αρχοντικών (κλασικών και νεοκλασικών) κτισμάτων και μια βιοτεχνία μοναδική όχι μόνο στο είδος της αλλά και στην αντοχή της. Μία βιοτεχνία που είναι σύμβολο για την πόλη αλλά χωρίς να καρπούται την υπεραξία αυτής της μοναδικής βιοτεχνίας, που τροφοδοτεί τους μεγαλύτερους οίκους μόδας με γουναρικά, στα οποία δεν τολμά κανείς να προβάλει την ετικέτα “made in Greece, made in Western Macedonian ή made in Kastoria“.
Ένα τέτοιο άρθρο είχα σκοπό εδώ και καιρό να γράψω αλλά το επίσπευσα λίγο, με αφορμή μια συζήτηση που είχα με έναν πολιτικοποιημένο βιοτέχνη, που αν και μέτοικος στην Καστοριά από το 1970, έχει να επιδείξει σημαντικότατες επιδόσεις στην κατασκευή γουναρικών, αλλά και στην αφανή προσφορά του στην δεύτερη πατρίδα του την Καστοριά, με την ενασχόλησή του στα κοινά, στα πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα. Η αφορμή λοιπόν ήταν όταν μου έδειξε σε μια πρόσφατη εφημερίδα ένα Μουτόν παλτό, που το φορούσε ένας πολύ γνωστός πολιτικός, (οικογένεια τζάκι), ο οποίος τόσο αυτός όσο και η γυναίκα του αγόρασαν γουναρικά μέσω Αθηνών, πριν περίπου 15 και πλέον χρόνια.
Έτσι λοιπόν γνωρίζοντας ότι, πολλές γουνοποιητικές επιχειρήσεις, μεγάλες μεσαίες και μικρές, έχουν διαθέσει άμεσα ή έμμεσα γούνινα ενδύματα σε γνωστές και διάσημες προσωπικότητες (ακόμη και σε αυτοκράτορες και βασιλείς) τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, σκέφθηκα ότι αυτό θα ήταν ένα σοβαρό επιχείρημα ή εργαλείο να προχωρήσει ο κλάδος σε μια στρατηγικής σημασίας απόφαση και να προωθήσει το λεγόμενο ΄΄BRAND NAME΄΄.
Εμείς αρκετές φορές μέσω του τοπικού τύπου προβάλαμε αρκετές γουνοποιητικές επιχειρήσεις όπως τον Καφάση από την Σιάτιστα που πούλησε τα καλλιτεχνήματα στην βασίλισσα της Δανίας, την επιχείρηση Π.Κ.Ζ. σε διάσημες προσωπικότητες της Ρωσίας και όχι μόνο, οι αδελφοί Γκλιάγια στην JLO και όχι μόνο, η Ritsel Furs( Πουρλιάκα – Λιάπη Ρίτσα) στην Αλίκη Βουγιουκλάκη και όχι μόνο, και τόσοι άλλοι γουνοποιοί μέσω των υποκαταστημάτων τους στα νησιά σε διάσημες γυναίκες σεΐχηδων και όχι μόνο, ή μέσω Νέας Υόρκης και άλλες πρωτεύουσες του δυτικού κόσμου σε γνωστές διασημότητες, οικοτέχνες όπως ο Π.Ζ., σε πολύ γνωστή πολιτική οικογένεια και πάρα πολλοί άλλοι γουνοποιοί, που δεν γνωρίζουμε, αλλά θα πρέπει σύντομα να μάθουμε και να τους αναφέρουμε αν δεν έχουν αντίρρηση.
Εκτός αυτού όμως υπάρχουν και πολλές βιοτεχνίες που κατασκευάζουν εξεζητημένα μοντέλα για μεγάλους οίκους μόδας, οι οποίες φυσικά ούτε καν αναφέρονται αλλά ούτε και καρπούνται την υπεραξία του τελικού προϊόντος.
Εάν υπάρξει αυτή η ιστορική καταγραφή, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει ένα από τα πολλά επιχειρήματα για την δημιουργία ΄΄BRAND NAME΄΄ του κλάδου της γούνας στην Δυτική Μακεδονία.
Την Καστοριά την επισκέπτονται χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο, ακόμη και από γειτονικές χώρες. Με μια στοχευμένη διαφήμιση και προβολή θα μπορούσαν οι καταναλωτές αυτοί να φύγουν από την Καστοριά όχι μόνο με αγορές παντοφλών γαντιών και άλλων αξεσουάρ, αλλά και κάποιου γούνινου επανωφοριού που θα ήταν σήμα κατατεθέν ότι επισκέφθηκαν την Καστοριά.
Να λοιπόν μια πρόκληση για τους φορείς του κλάδου, να ξεκινήσουν μια συζήτηση, τώρα που δεν έχουν και πολλές φούριες που λέγανε οι παλιοί, έτσι ώστε σε βάθος χρόνου να ξεκινήσει μια τέτοια προσπάθεια να διασωθεί ο κλάδος. Διότι Καστοριά και Σιάτιστα χωρίς γούνα σημαίνει μαρασμός και φυγή εκτός περιοχής. Είναι μεγάλη η ευθύνη των φορέων στην φάση αυτή να σκεφτούν κινήσεις στρατηγικής σημασίας, όχι μόνο για την γουνοποιία αλλά και άλλα θέματα(πχ. αξιοποίηση του απαξιωθέντος Εκθετηρίου Γούνας, ΕΔΗΚΑ.αε) που θα εξοικονομήσουν πόρους και θα δημιουργήσουν νέα εισοδήματα.
Δυστυχώς οι Καστοριανοί και Σιατιστινοί γουναράδες αν και διακρίθηκαν και μεγαλούργησαν στις αγορές της Δυτικής Ευρώπης και της Αμερικής, όπου εκεί λειτουργούσαν υγιείς κανόνες της ελεύθερης αγοράς, δεν μπόρεσαν να πράξουν το ίδιο σε άλλες αγορές(κυρίως νέες) όπου λειτουργούν μη κανονικές και άλλου είδους ιδιόρρυθμες νοοτροπίες και πρακτικές, που δυστυχώς δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ακόμη και στην έδρα μας.
Κλείνοντας αυτό το σύντομο άρθρο, και με την ευκαιρία της 43ης Διεθνούς Έκθεσης Γούνας Καστοριάς, θα πρέπει να δώσουμε τα εύσημα σε όσους δούλεψαν εμφανώς και αφανώς για την ολοκληρωμένη αδειοδότηση του Εκθεσιακού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας του Σ. Γ. Καστοριάς, διότι εκτός των γνωστών κυβερνητικών παραγόντων, συνέβαλαν κατά το ρεπορτάζ μας, πίσω από τα παρασκήνια και άλλοι αφανείς συμπολίτες μας (όπως οι ενεργοί πολίτες Περικλής Ζαγάρας και ένας άλλος συμπολίτης μας) που αξιοποίησαν για το καλό της περιοχής μας την γνωριμία και την στενή φιλία με τον υπουργό Στέργιο Πιτσιώρλα. Επειδή δε δεν περιμένουν κάποια υλικά ανταλλάγματα ας τους ανταμείψουμε τουλάχιστον με την δημοσιοποίηση της ιστορικής αλήθειας και την ανθρώπινη ανάγκη της αναγνώρισης.
Ο Λεωνίδας Πουλιόπουλος είναι Οικονομολόγος, Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας, με σημαντικό συγγραφικό έργο και αρθρογραφία σχετικά με τον κλάδο της Γούνας και όχι μόνο.
