Το Rock Overdose και ο Ζήσης Πετκανάς είχαν τη χαρά και τη τιμή να έχουν μια εφ’ όλης της ύλης εγκάρδια κουβέντα με τον τραγουδιστή της ιστορικής μπάντας ΛΕΥΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ Θοδωρή Δημητρίου, ο οποίος είπε πολλά και ενδιαφέροντα για τις επικείμενες συναυλίες του συγκροτήματος σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας, έδωσε αρκετές-ίσως άγνωστες-πληροφορίες για την ιστορία τους σαν μπάντα, και επίσης έριξε τη ‘βόμβα μεγατόνων’ αφού μας εκμυστηρεύτηκε τη κυκλοφορία ενός καινούργιου δίσκου από αυτούς ύστερα από 21 χρόνια σιωπής.
Rock Overdose: Καλησπέρα, Θοδωρή, και καλώς ήρθες στο Rock Overdose!
Θοδωρής Δημητρίου: Καλησπέρα Ζήση! Καλώς σας βρήκα!
Rock Overdose: Κατ’ αρχήν, να εκφράσω την χαρά μου, όπως και πολλών ακόμα, πιστεύω, οπαδών, για την επανα-δραστηριοποίηση σας. Εκτός από τις συναυλίες ανά την Ελλάδα, έχετε σκοπό να ηχογραφήσετε και κάνα καινούργιο κομμάτι ή δίσκο μήπως;
Θοδωρής Δημητρίου: Κοίτα, έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα, σίγουρα γιατί ήδη έχουμε αρχίσουμε να δουλεύουμε δύο-τρία κομμάτια καινούργια. Οπότε, ξέρεις, μετά είναι καθαρά θέμα προγραμματισμού, σιγά-σιγά ν’ αρχίσουμε να το βάζουμε λίγο… Αφού τελειώσουμε τα live αυτά, ξέρεις, να αφοσιωθούμε λίγο περισσότερο στα καινούργια.
Rock Overdose: Μάλιστα! Αγωνιούμε, λοιπόν, να δούμε τι θ’ ακούσουμε.
Θοδωρής Δημητρίου: Κι εμείς! [Γέλια] Όμως, είναι ευχάριστο· δηλαδή, το αποτέλεσμα βγαίνει ωραίο. Έχουμε δέσει και με τα καινούργια παιδιά κι έχουμε, έτσι, ένα αβίαστο αποτέλεσμα. Είναι ένα πράγμα που μας χαροποιεί, μόλις τελειώσει η εκτέλεση του κομματιού, οπότε αυτό είναι πάντα θετικό.
Rock Overdose: Οπότε, στην ουσία, έχετε τις ιδέες έτοιμες για το πώς…
Θοδωρής Δημητρίου: Ναι, έχουμε αρκετά κομμάτια, που θ’ αρχίσουν να βγαίνουνε σιγά-σιγά. Αλλά, ξέρεις, πρέπει να βγάλεις τουλάχιστον έξι-επτά κομμάτια ώστε να πάρεις ένα ύφος, να δεις που κινείσαι – ας πούμε – και, αφού γίνει αυτό, μετά χτίζεις εκεί πάνω… Όλος ο ήχος που έχεις πετύχει, και τον τρόπο δουλειάς που ‘χεις βρει στην πορεία.
Rock Overdose: Θες να μας πεις για τη νέα σύνθεση της μπάντας; Ποιοι είστε, και ποιοι είστε μαζί από την αρχική σύνθεση της;
Θοδωρής Δημητρίου: Κοίταξε, από την πρώτη σύνθεση, εγώ είμαι στη φωνή και τους στίχους. Ο Διογένης είναι στο μπάσο, ο Χατζηστεφανίδης. Μεταγενέστεροι, από το ’94 και μετά, ήρθε ο Σωτήρης Καστάνης, που κάναμε μαζί και τον τελευταίο δίσκο, τα “Χρώματα” (1996). Έμεινε μαζί μου μέχρι το ’98, ’99. Και μετά είναι ο Βαγγέλης Τσιμπλάκης στα τύμπανα, που ‘ρθε πριν ένα χρόνο, κι ο Θοδωρής Φοινίδης, που ‘ρθε πριν έξι-επτά μήνες, στα πλήκτρα.
Rock Overdose: Φρέσκο αίμα!
Θοδωρής Δημητρίου: Φρέσκο αίμα, κι έχουμε και πλήκτρα αυτή τη φορά. Ξέρεις, είναι σίγουρα κάτι καινούργιο για τον ήχο μας. Είχαμε πλήκτρα-στον δεύτερο δίσκο-είχαμε κάποια πλήκτρα, όπως και στον τέταρτο δίσκο, είχαμε κάποιες δοκιμές που κάναμε κάποια πράγματα τα οποία τα κρατήσαμε και μας άρεσαν στον ήχο. Τώρα, φαντάσου, όλα τα κομμάτια παίρνουν μια συνοχή η οποία έχει να κάνει και με τα πλήκτρα· δηλαδή, περνάνε τα περισσότερα, χωρίς να τα φορτώσουμε πολύ. Περνάνε αρκετά πλήκτρα και αρκετές ατμόσφαιρες από τον Φοινίδη. Επίσης, κι ο Σωτήρης έχει κάνει τρομερή δουλειά στην κιθάρα. Πιστεύω ότι έχει καταφέρει να δέσει όλα αυτά τα ηχο-ευρήματα που είχαμε ανά κάθε περίοδο δισκογραφικής δουλειάς, ας πούμε. Υπήρχαν διαφορετικοί ήχοι, διαφορετικά ερεθίσματα, και νομίζω ότι ο Σωτήρης με τον ήχο του έχει δέσει όλο αυτό το αποτέλεσμα.
Rock Overdose: Οπότε, η νέα σας δουλειά θα είναι ένα κράμα όλων των προηγούμενων; Πώς το βλέπεις;
Θοδωρής Δημητρίου: Πιστεύω ότι, ναι, θα είναι ένα κράμα όλων των προηγούμενων και θα είναι και η μορφή της μπάντας όπως είναι αυτή τη στιγμή. Πιστεύω ότι, αν μιλάμε ότι θα βγει σε μισό χρόνο ή λίγο παραπάνω, θα είμαστε πιο δεμένοι -όσον αφορά- και σαν άτομα, και σαν μπάντα. Θα ‘χουμε πετύχει και αυτό το πράγμα, το οποίο, αν καταφέρουμε να το πετύχουμε, θα βγει και στη μουσική, πιστεύω.
Rock Overdose: Μάλιστα. Άρα, την κυκλοφορία μπορεί να τη δούμε και φέτος στα δισκοπωλεία.
Θοδωρής Δημητρίου: Πιστεύω ότι είναι λίγο δύσκολο, γιατί πάντα χρειάζεσαι ένα διάστημα παραπάνω από αυτό που ίσως υπολογίζεις. Οπότε, ναι, οριακά την επόμενη χρονιά, αρχές, νομίζω ότι θα κάνουμε κάτι- να ‘μαστε καλά.
Rock Overdose: Ωραία. Μετά από την εμφάνιση σας επί Αθηναϊκού εδάφους, αποφασίσατε να κάνετε μια εκτεταμένη Ελληνική περιοδεία. Η ανταπόκριση του κόσμου στη συγκεκριμένη συναυλία σας ώθησε στο να ξεκινήσετε και πάλι τις περιοδείες;
Θοδωρής Δημητρίου: Ναι, γιατί άρχισε να θέλει ο κόσμος να μας δει και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Πήραμε πολλά μηνύματα και άλλαξε λίγο το πλάνο που είχαμε. Βασικά, το πλάνο ήτανε να κάνουμε μια συναυλία και να δούμε τι θα γίνει. Ξέρεις, πώς θα δρομολογηθεί η όλη κατάσταση, αν θα έχει ενδιαφέρον, αν θα περάσουμε καλά κι εμείς… Ξέρεις, όλο αυτό το πράγμα. Δε θέλαμε να προγραμματίσουμε κάτι…
Rock Overdose: Ήταν ένα στοίχημα και για εσάς, να δείτε αν ο κόσμος σας θυμάται…
Θοδωρής Δημητρίου: Ακριβώς! Ήμασταν και καινούργιο σχήμα, με την έννοια του ότι είχαμε και καινούργια μέλη· ήμασταν λίγο στα άγνωστα ακόμα. Βέβαια, έχεις ένα άκουσμα στην πρόβα, καταλαβαίνεις περίπου τι γίνεται, αλλά, άμα δεν το τσεκάρεις και στο live και στην επαφή με τον κόσμο, δεν μπορείς να ξέρεις. Οπότε, εντάξει, στην πορεία είπαμε– άλλαξε λίγο το πλάνο, μιλήσαμε και με τα παιδιά στην Di Di Music… Είχαμε κι αυτή την ιδέα να κάνουμε ένα πιο εκτεταμένο ‘tour’· δεν είναι ούτε μεγάλο ούτε μικρό. Είναι αρκετά καλό για τη στιγμή που είμαστε τώρα και νομίζω ότι, για τα Ελληνικά δεδομένα και γενικώς με την κατάσταση που επικρατεί, είναι αρκετά καλό. Θα δούμε.
Μπορεί να παίξουμε και σ’ άλλες πόλεις, ανάλογα… Ανάλογα πώς θα πάνε τα πράγματα, και το χρόνο μας, και όλα αυτά… Το ενδιαφέρον που θα υπάρξει, τα παιδιά που θα ‘ναι εκεί… Ας πούμε, εσύ είσαι ένας άνθρωπος που κινεί τα νήματα· είναι πάντα θετικό να υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος είναι τόσο βαθιά μέσα στη μουσική. Σίγουρα πας κι εσύ να παίξεις σ’ εκείνη την πόλη έχοντας μέσα σου μια θετική ενέργεια, μια υποστήριξη που τη θεωρείς δεδομένη. Δεν πας στο άγνωστο· είναι και αυτό πολύ σημαντικό.
Rock Overdose: Πώς πήγαν οι δύο πρώτες επισκέψεις, θύμισε μου, Βόλο;
Θοδωρής Δημητρίου: Ναι, παίξαμε σε Βόλο και Λάρισα. Κοίταξε, πολύ καλά πήγε· είχαμε πολλή ανταπόκριση. Ο κόσμος ήθελε- ήταν πολλά χρόνια που ήθελε να μας δει στα live αυτά. Στη Λάρισα παίξαμε για πρώτη φορά. Ήτανε πολύ ζεστό το κλίμα και εμείς αποκτήσαμε ένα πολύ καλό επίπεδο στο live. Το live μας είναι πολύ δυνατό- είναι επιπέδου Academy όπου και να παίξουμε. Δεν έχουμε θέματα, είμαστε πολύ δεμένοι.
Rock Overdose: Πολύ ωραία! Το βασικότερο είναι το δέσιμο σε μια μπάντα.
Θοδωρής Δημητρίου: Υπάρχει το δέσιμο στην μπάντα, υπάρχει επικοινωνία χωρίς πολλά-πολλά, υπάρχει αλληλοσεβασμός… Ξέρεις, όλα αυτά που φέρνουν ένα καλό αποτέλεσμα, το οποίο στην τελική είναι αυτό που μετράει για να παρουσιάσεις στον κόσμο.
Rock Overdose: Λοιπόν, η μπάντα ξεκίνησε το 1984, αν δεν κάνω λάθος. Αρκετά χρόνια πίσω… Θες να μιλήσεις για τα πρώτα χρόνια, κάποιες δυσκολίες, τις αλλαγές στη σύνθεση, για την πρώτη κυκλοφορία το ’86, με τον τίτλο “Μυστικοί Κήποι”;
Θοδωρής Δημητρίου: Ναι, τα πρώτα χρόνια υπήρχαν αποκλειστικά δυσκολίες. Το θέμα ήταν ότι εμείς ήμασταν μια μπάντα που έκανε τις πρόβες σ’ ένα ‘επαρχιακό’ μέρος της Αθήνας, στο Δάσος Χαϊδαρίου. Ήμασταν δύο Περιστεριώτες, δύο Δασιώτες· παλιοί συμμαθητές οι δύο, κι εγώ με τον Τάκη τον κιθαρίστα, που ήμασταν Δασιώτες, ήμασταν σαν γείτονες, σα να λέμε. Αυτό μας ώθησε πάλι να δεθούμε πολύ καλά, γίναμε παρέα. Αρχίσαμε, κάναμε τις πρόβες μας με τις τεχνικές δυσκολίες που υπήρχανε τότε: και να βρεις στούντιο, και να βρεις μηχανήματα… Φαντάσου ότι είχαμε θέματα, τότε· όπως όλες οι μπάντες, έπρεπε να δουλέψεις ένα χρόνο για να πάρεις μια κιθάρα, ας πούμε.
Για να μαζέψεις λεφτά, υπήρχαν πάρα πολλές αντικειμενικές δυσκολίες. Αυτά τα ξεπεράσαμε σιγά-σιγά· κάναμε πολλές πρόβες, δέναμε κάποια κομμάτια, δοκιμάζαμε Ελληνικό στίχο- μας καθότανε καλά, μας ταίριαζε. Αφού συνέχισε αυτό το πράγμα, βγήκανε κομμάτια και, με το που κάναμε το demo και πήγαμε στην ΕΜΙ, αμέσως μας πήρε η εταιρεία και, με το που κυκλοφόρησε ο δίσκος, περάσαμε σε άλλο επίπεδο. Από εκεί που ήμασταν μια μπάντα, σου λέω, ‘επαρχιακή’ Αθηναϊκή, γιατί ήμασταν εκτός κέντρου Αθηνών, γίναμε ένα πολύ γνωστό, πανελλαδικά πια, [συγκρότημα].
Rock Overdose: Ποια ήταν η βάση σας, δηλαδή; Πού ήσασταν;
Θοδωρής Δημητρίου: Η βάση μας είναι στο Περιστέρι, Δάσος Χαϊδαρίου. Η βάση μας, όπως κι εγώ κι ο Διογένης, είμαστε ένας κι ένας τώρα πια- Δάσος και Περιστέρι.
Rock Overdose: Μια από τις πρώτες μεγάλες σας στιγμές ήταν και το βιντεοκλίπ για το τραγούδι “Κοιτάζοντας Πίσω”, μέσα από το άλμπουμ “Ηχώ του Πόθου” (1988), που μεταδόθηκε από το MTV. Ήταν, μάλιστα, το πρώτο Ελληνικό βιντεοκλίπ που παίχτηκε στο μεγάλο αυτό μουσικό κανάλι. Επόμενη σημαντική στιγμή, πιστεύω, το live που ανοίξατε για Metallica και Cult το ‘93.
Θοδωρής Δημητρίου: Σίγουρα!
Rock Overdose: Εσύ ποια θεωρείς την πιο σημαντική στιγμή στην καριέρα σας;
Θοδωρής Δημητρίου: Κοίταξε, ήταν εξίσου σημαντικές, γιατί σίγουρα ήταν σε διαφορετικές χρονικές περιόδους της μπάντας που ώθησαν μια κατάσταση να προχωρήσει. Από αυτή την άποψη, ήταν και οι δυο εξίσου σημαντικές, ήτανε και τα δυο top βήματα. Δεν ήταν, δηλαδή, κάποια μέτρια πράγματα που σου έπαιρνε χρόνο να χτίσεις. Με το MTV αμέσως έγινε ένα μπαμ για το συγκρότημα, όπως έγινε, αντίστοιχα, μπαμ και με την κυκλοφορία του “Μυστικοί Κήποι”.
Θα το χαρακτήριζα περίπου – τηρουμένων των αναλογιών, βέβαια, γιατί το βιντεοκλίπ το είδαν σε όλη την Ευρώπη – ένα πολύ δυνατό βήμα σε κορυφαίο επίπεδο. Φυσικά, και η συμμετοχή μας στο Ροκ Μαραθώνιο, που τότε – φαντάσου – ήτανε αρκετά πρώιμο. Ήτανε κάποιου τύπου φεστιβάλ· δεν ήταν ακριβώς support αυτό που κάναμε. Ήμασταν κι εμείς ένα όνομα που συμμετείχε σ’ ένα φεστιβάλ κάπως. Μπήκαμε, δηλαδή, τότε στην περιοδεία που κάνανε οι Metallica με τους Cult.
Rock Overdose: Μάλιστα. Αυτό με το βιντεοκλίπ στο MTV πώς έγινε ακριβώς;
Θοδωρής Δημητρίου: Στο MTV, μας ζητήσανε από την εταιρεία. Ήρθανε κάποιοι άνθρωποι με σκοπό να γυρίσουνε ένα βιντεοκλίπ για κάποια γεγονότα που συνέβαιναν στην Ελλάδα εκείνη την εποχή, όσον αφορά στη νεανική κουλτούρα και όλα αυτά τα πράγματα. Και ζητήσανε κάποιες μπάντες, τους έδωσε η εταιρεία – φαντάζομαι ότι θα πήγαν σε διάφορες εταιρείες και πήρανε κάποιο από το υλικό το οποίο ήταν, τότε, σχετικά σύγχρονο – και διάλεξαν εμάς.
Rock Overdose: Πάρα πολύ καλό αυτό!
Θοδωρής Δημητρίου: Κι έγινε η παραγωγή του βιντεοκλίπ από το MTV. Αυτό, δηλαδή, δεν ήταν ένα κλίπ που το γυρίσαμε εμείς ή η εταιρεία και παίχτηκε από το MTV· ήτανε παραγωγή του MTV. Δηλαδή, ήρθανε με τις κάμερες εδώ, στήσανε τις κάμερες στο εργοστάσιο, τότε, της Βουλιαγμένης, αρχίσανε τα γυρίσματα κι έγινε ένα κομπλέ βιντεοκλίπ. Το μοντάζ, κι όλα αυτά, έγινε στο στούντιο του από το MTV.
Rock Overdose: Πάρα πολύ σημαντικό! Σημαίνει πως πιστέψανε πολύ στη μπάντα.
Θοδωρής Δημητρίου: Ναι. Εκείνη την εποχή, τους έκανε κάποιο κλικ η μπάντα. Δηλαδή, ήτανε κάτι το οποίο είχε ενδιαφέρον να δείξουνε, όσον αφορά στην Ελληνική πραγματικότητα τη μουσική, και την νεανική, της εποχής σ’ ένα πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ξέρεις, να δείξουν τι συμβαίνει εδώ. Μετά, κάναμε μια συνέντευξη, επίσης, την οποία δεν την έχουμε, δυστυχώς. Δεν ξέρω αν την έχει κανείς…
Rock Overdose: Δεν υπάρχει κάποιος από σας που να την έχει στο αρχείο, ε;
Θοδωρής Δημητρίου: Στο αρχείο μας δεν την έχουμε αυτή, όχι… Αν την έχει κάποιος, ευπρόσδεκτη!
Rock Overdose: Θα βγάλουμε ανακοίνωση! Λοιπόν, η επόμενη δισκογραφική δουλειά σας ήτανε το “Λευκή Συμφωνία”, αν δεν κάνω λάθος, σωστά;
Θοδωρής Δημητρίου: Το ομώνυμο, ναι.
Rock Overdose: Το ’93 με κομμάτια όπως “Θα Είμαι Εκεί”, “Τροχός Των Ονείρων”, τα οποία κάνανε ιδιαίτερη επιτυχία. Για πες μας γι’ αυτή τη δουλειά.
Θοδωρής Δημητρίου: Όσον αφορά τη δημοτικότητα και το σπρώξιμο που είχαμε από την εταιρεία, το ενδιαφέρον από τον κόσμο κι όλο αυτό που ακούστηκε γύρω από την μπάντα, ήτανε σε κορυφαίο επίπεδο, σε αντίθεση με τον δεύτερο και τον τέταρτο, που ήτανε τα πράγματα πιο πεσμένα. Παρόλο που ο δεύτερος έβγαλε κομμάτια όπως το “Θα Είμαι Πολύ Μακριά”, “Το Φεγγάρι Αιμορραγεί” – που ‘ναι από τα πιο γνωστά μας κομμάτια –, φαντάσου ότι στην εποχή του, όντως, δεν πολυ-ακούστηκε ο δίσκος. Από τη μια, ο κόσμος περίμενε ν’ ακούσει κάτι πάνω στη μουσική που εμείς είχαμε αλλάξει.
Είχαμε κάνει τον δίσκο πιο garage, πιο σκληρό… Παίζαμε διαφορετικά γιατί έτσι θέλαμε να εκφραστούμε τότε. Από την άλλη, ήταν μικρό το κακό, δεν ήταν τόσο τρομερό· αλλά, το πιο δύσκολο ήτανε το σπρώξιμο από την εταιρεία, που ‘ταν ανύπαρκτο. Με το συνδυασμό, μετά, με το MTV, ξεκίνησε πάλι το ενδιαφέρον τους.
Rock Overdose: Τελικά, μεγάλο ρόλο παίζει και η εταιρεία, το πώς θα σπρώξει ένα συγκρότημα.
Θοδωρής Δημητρίου: Βέβαια, γιατί μπορεί να σε βοηθήσει, αλλά μπορεί και να σε διαλύσει κιόλας. Άμα δεις τοίχο, είναι σαν να κάνεις– ειδικά τότε. Τώρα είναι λίγο διαφορετικά· όχι ότι είναι πιο εύκολα ή πιο δύσκολα, είναι διαφορετικά γιατί τώρα μπορείς να εκφραστείς και λίγο ανεξάρτητα. Έχεις το YouTube, έχεις τις κυκλοφορίες σου, έχεις τα site σου, έχεις τον κόσμο που είναι πιο κοντά στα πράγματα. Τότε, φαντάσου ότι ήταν η εταιρεία· δεν είχαμε, δηλαδή, πρόσβαση στον κόσμο πέρα από την εταιρεία. Ας πούμε, εμείς τώρα δε θα βρισκόμασταν αν δε μεσολαβούσε κάποια εταιρεία· δε θα ‘χαμε πρόσβαση, να τα πούμε και μεταξύ μας, να μιλάμε στο messenger, να σχεδιάζουμε ή να λέμε πράγματα. Οπότε, φαντάσου ότι ήσουν καταδικασμένος. Έτσι και η εταιρεία δε σε έσπρωχνε ή, γενικώς, σε πήγαινε, ακόμα χειρότερα, σ’ ένα πράγμα ζεστού-κρύου…
Δηλαδή, σε στυλ ότι δεν μπορείς να καταλάβεις διαθέσεις, τι παίζεται γενικώς από το ενδιαφέρον της εταιρείας – αν υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον –, μπορούσες να χάσεις και το χρόνο σου στην πορεία και να μην έχεις να κάνεις ούτε σχεδιασμό ούτε τίποτα. Ενώ τώρα, βγάζεις και το κομμάτι σου στο YouTube και, εντάξει, ό,τι γίνει.
Rock Overdose: Σίγουρα. Έχει παίξει τεράστιο ρόλο το ίντερνετ στη μουσική βιομηχανία.
Θοδωρής Δημητρίου: Έχει παίξει φοβερό ρόλο. Όχι ότι τώρα γίνεται ένα τρομερό promo· δηλαδή, όλοι προμοτάρονται και είναι- ξέρεις.
Rock Overdose: Μπορείς να έρθεις πιο κοντά στο κοινό τώρα, αυτό.
Θοδωρής Δημητρίου: Απλώς, ναι. Άμα είναι κάτι που μπορεί να κάνει ένα κλικ σε κάποιο κόσμο.
Rock Overdose: Οικονομικά, δηλαδή, ήσασταν καλύτερα τότε, σε θέμα κυκλοφοριών.
Θοδωρής Δημητρίου: Οικονομικά, ναι, ήταν καλύτερα, γιατί εμείς πουλάγαμε δίσκους. Τώρα, έβλεπα καινούργιες μπάντες, σημαντικά ονόματα, που βγάζουν τριακόσια, πεντακόσια, εξακόσια κομμάτια συνολικά, βινύλιο [και] CD. Εντάξει, τι να λέμε τώρα;
Rock Overdose: Ό,τι κάνεις τώρα από τις συναυλίες, στην ουσία.
Θοδωρής Δημητρίου: Ίσως, ναι, αλλά εμείς δεν το ‘χουμε δει ακόμα αυτό. Τώρα παίζουμε, τώρα ξεκινάμε. Εντάξει, σίγουρα μέσα στο Ελληνικό ροκ και, γενικώς, στη νεοελληνική μουσική στην Ελλάδα δεν υπάρχει και πολύ ενδιαφέρον. Όπως ξέρεις κι εσύ πολύ καλά, αν εξαιρέσεις κάποια πράγματα τα οποία είναι χτισμένα, όπως είναι το metal, το stoner – όπως είναι όλα αυτά – και σίγουρα το ελληνόφωνο με τα παλιά συγκροτήματα και τα κάποια καινούργια που βοηθάνε, από αυτά είναι δύσκολο να κινηθείς. Οικονομικά, είναι δύσκολο να επιβιώσει η μπάντα.
Rock Overdose: Το ελληνόφωνο ροκ δεν έχει την αίγλη που είχε παλιά…
Θοδωρής Δημητρίου: Στα ‘90s, ναι, ας πούμε…
Rock Overdose: Δεν υπάρχουν και συγκροτήματα καινούργια τώρα που να πεις…
Θοδωρής Δημητρίου: Εντάξει, ούτε τόσο παλιά ούτε τόσο καινούργια υπάρχουνε, να πεις ότι γίνεται κάτι, ας πούμε. Οπότε, εντάξει, μπορεί να γίνει· δεν υπάρχει στεγανό στη μουσική. Ξέρεις, εκεί που κάτι το έχεις ξεγραμμένο, ή δεν το υπολογίζεις, αμέσως γεννιέται κάτι· αρκεί να υπάρχει, βέβαια, κάποιο υλικό που να ‘ναι σωστό και να ενδιαφέρει τον κόσμο. Υπάρχει, όμως, και κάτι δημιουργικό, γιατί άλλο να παίξεις πάνω στη συνταγή. Αφού εμείς, στον πρώτο δίσκο, όταν γυρίσαμε στον δεύτερο και κάναμε τον ήχο του πρώτου, δε θέλαμε να παίξουμε στη συνταγή- που ήτανε και πετυχημένη, έτσι; Θα μπορούσαμε να πούμε, «ο ήχος μας αυτά έχει»· όχι, το πήγαμε εκεί όπου θέλαμε εμείς. Πάντα το πηγαίναμε εκεί που θέλαμε, άσχετα αν είχε επιτυχία ή όχι. Για μας, είχε.
Rock Overdose: Το 1996, λοιπόν, κυκλοφορείτε και την τελευταία σας δουλειά, με τίτλο “Χρώματα”, από την FM Records. Και μετά πάλι κάνατε μια ελληνική περιοδεία, αν δεν κάνω λάθος.
Θοδωρής Δημητρίου: Κάναμε μια καλοκαιρινή περιοδεία, ναι. Αρκετά μεγάλη.
Rock Overdose: Κι ενώ όλα φαίνονται να πάνε σχετικά καλά με το συγκρότημα, λίγα χρόνια αργότερα ανακοινώνετε τη διάλυση… Βασικά, όχι και διάλυση… Νομίζω, είχατε πει ότι θα κάνετε μια μεγάλη παύση στη δράση σας. Κάπως έτσι το ανακοινώσατε.
Θοδωρής Δημητρίου: Ναι, κάπως έτσι έγινε, την οποία [παύση] δεν μπορέσαμε να την υπολογίσουμε χρονικά και ξέφυγε η κατάσταση στην πορεία. Δηλαδή, δεν μπορείς να πεις ότι… Δεν ανακοινώσαμε διάλυση, ίσως δε θέλαμε κι εμείς να το πούμε- ο συνδυασμός, μάλλον, όλων αυτών των πραγμάτων. Ίσως, στην πορεία, είχαμε και κάποια ελπίδα ότι μπορεί να ξαναδημιουργηθεί και το αφήναμε. Ξέρεις, ήταν ένα πράγμα το οποίο, όπως ο χρόνος δοκιμάζει τα πάντα, έτσι δοκίμαζε κι εμάς τότε.
Rock Overdose: Μάλιστα. Κι από τότε μέχρι σήμερα, ποια ήταν η δική σου ενασχόληση με τη μουσική σκηνή;
Θοδωρής Δημητρίου: Κοίταξε, εγώ έκανα κλασικό τραγούδι αρκετά χρόνια. Πήρα το δίπλωμα στο κλασικό τραγούδι· ασχολήθηκα, δηλαδή, εμπεριστατωμένα με την εμπέδωση των μουσικών μου αναζητήσεων, ηλεκτρονική μουσική, synth, κι όλα αυτά… Υπάρχουν κάποια πράγματα. Το υλικό μπορεί να το βγάλω κάποια στιγμή, θα δω.
Rock Overdose: Προσωπική δουλειά, δηλαδή.
Θοδωρής Δημητρίου: Ναι.
Rock Overdose: Κι ερχόμαστε, λοιπόν, στο 2017 όπου και, προς χαρά πολλών οπαδών σας, ανακοινώνετε την επαναδραστηριοποίηση σας μ’ ένα μεγάλο live στο Piraeus Academy. Πώς νιώσατε όταν ανακοινώσατε πάλι την δράση σας;
Θοδωρής Δημητρίου: Νιώσαμε χαρούμενοι γιατί, ούτως ή άλλως, ήταν και φυσικό επακόλουθο της προσπάθειας που είχαμε [κάνει], να κάνουμε τις πρόβες, να παίξουμε το υλικό. Ουσιαστικά, όλο το πράγμα αυτό δημιουργήθηκε πάνω στο ότι υπήρχαν κάποια δέκα με δεκαπέντε καλά κομμάτια που είχαν έναν διαχρονικό χαρακτήρα και μας βοήθησαν ώστε να χτίσουμε εκεί πάνω όλη την στροφή και όλο το ενδιαφέρον που υπήρξε. Γιατί υπήρξε πρώτα ενδιαφέρον από εμάς, πιστεύω, να παίξουμε τα κομμάτια. Τα δοκιμάσαμε, παίξαμε, μας άρεσαν και, στην πορεία, αυτό το πράγμα έγινε πια ανάγκη να παρουσιαστεί. Αυτό έδωσε χαρά και σ’ εμάς, γιατί ήταν συμπέρασμα· δηλαδή, δεν το κάναμε και λέγαμε, «εντάξει, τώρα παίζουμε μεταξύ μας. Καλά ήτανε, τώρα πάμε σπίτια μας».
Θέλαμε να το παρουσιάσουμε σ’ έναν ωραίο χώρο, μ’ ωραίο ήχο, μεγάλο· όπως άξιζε, δηλαδή, να παρουσιαστεί, πιστεύω, για την προσπάθεια που κάναμε, σε πρώτη φάση. Μετά, από τη στιγμή που αγκαλιάστηκε από τον κόσμο και, απ’ ό,τι ακούστηκε μετά, μείνανε όλοι ενθουσιασμένοι, αυτό μας οδήγησε στην πορεία να γίνει μια ‘ανταμοιβή’ για όλη μας την προσπάθεια.
Rock Overdose: Μάλιστα. Τόσα χρόνια δεν μπήκατε στον πειρασμό, έστω, να κάνετε μια μεγάλη συναυλία και να τζαμάρετε παρέα; Γιατί σίγουρα θα υπήρχαν και προτάσεις, πιστεύω.
Θοδωρής Δημητρίου: Ναι, δεν κάναμε, δεν ξέρω γιατί. Δεν υπήρχε ενδιαφέρον από εμάς έτσι ώστε να… Ίσως ξεκινά κι από εκείνο το πράγμα που σου έλεγα, να σε ενώνει σ’ έναν κοινό σκοπό. Ίσως το ‘χει ο ένας, δεν το ‘χει ο άλλος. Και περνάει η στιγμή· ο καιρός περνάει, αλλάζουν τα πράγματα και δεν ταίριαξε ώστε να υπάρξει μια συνοχή, ώστε να είναι αυτά τα δυο τρία άτομα όπως ήμασταν εγώ, ο Διογένης κι ο Σωτήρης που πήραμε μια κοινή απόφαση και το κάναμε. Είχαμε εξίσου, ας πούμε, όλοι στο ποσοστό μας την ενέργεια και τη θέληση ώστε να το προχωρήσουμε στην πορεία.
Rock Overdose: Σίγουρα, όμως, θα σας ρωτούσανε… Θα υπήρχε ενδιαφέρον από διάφορους.
Θοδωρής Δημητρίου: Υπήρχε διάφορο ενδιαφέρον. Απλώς, φτάσαμε σ’ ένα σημείο να τσεκάρουμε το υλικό μας, να δούμε τι έχουμε κάνει όλα αυτά τα χρόνια σαν συγκρότημα, τι κομμάτια έχουμε, ποια είναι τα κομμάτια μας που μας μιλάνε, ποια είναι αυτά που ωραίο είναι να δοκιμάσουμε… Τα δοκιμάσαμε κι μας άρεσε το αποτέλεσμα· δηλαδή, φαντάσου ότι όλο αυτό – πιστεύω – το σκηνικό που έχει χτιστεί τώρα με την επανεμφάνιση μας έχει να κάνει περισσότερο με την ποιότητα που ‘χανε τα κομμάτια και τη διαχρονικότητα, γιατί μιλάνε σε κάποιο κόσμο και μιλήσανε σε μας σε πρώτη φάση που τα εκτελέσαμε πάλι.
Αρχίσαμε να παίζουμε κομμάτια και, σε περίπτωση που δε θα μας άρεσε κάτι ή κάποιο θα μας ακουγόταν ξένο ή κάπως παρωχημένο και δε θα μας έκανε σαν άκουσμα ή σαν ήχος, θα το αφήναμε σίγουρα στην άκρη, οπότε δε θα μας έδινε τη δυνατότητα να κάνουμε βήματα. Μετά, το ότι αυτά τα κομμάτια μας βοηθήσανε και μας οδήγησαν να τα παίξουμε εκείνη τη στιγμή όπως τα αισθανόμαστε και να μιλήσουνε μέσα μας, μας βοήθησε πάρα πολύ σ’ όλα μας τα βήματα μέχρι τώρα που λέμε να κάνουμε κάποιες συναυλίες ακόμα ή και δισκογραφική δουλειά.
Rock Overdose: Πάμε, λοιπόν, όπως είπες, στις επερχόμενες συναυλίες. Ξεκινάτε 20 Απριλίου στα Τρίκαλα, συνεχίζετε 21 στα Γιάννενα, 22 Καστοριά. 4 Μάη Θεσσαλονίκη και τελευταίος σταθμός η Πάτρα, 6 Μαΐου. Θες να πεις κάτι για τον κόσμο που θα δώσει το παρόν στις συναυλίες και τι μπορεί να περιμένει από το δικό σας πρόγραμμα;
Θοδωρής Δημητρίου: Κοίταξε, θα χαρούμε πολύ να δούμε τον κόσμο και τους φίλους που έχουμε σ’ αυτές τις πόλεις να έρχονται να μας δούνε, γιατί κι εμείς ξεκινάμε με πολλή θετική διάθεση. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που μας δίνεται η δυνατότητα να παίξουμε σ’ αυτές τις πόλεις. Φαντάσου ότι, σε πολλές από αυτές έχουμε παίξει στο παρελθόν. Θεσσαλονίκη, ας πούμε, έχουμε παίξει πάνω από δέκα με δεκαπέντε φορές- δε θυμάμαι κιόλας το νούμερο.
Πάντα η Θεσσαλονίκη μας υποστήριζε. Καστοριά, στο Θέατρο Βουνού ξανά, σε μια πολύ ωραία συναυλία στην περιοδεία που νομίζω ανέφερες πριν ήτανε, την καλοκαιρινή του ’97, ’98- ’97, νομίζω, καλοκαίρι. Γιάννενα, στο Παλλάδιο, και νομίζω και παλιότερα πρέπει να έχουμε παίξει. Πάτρα, πολλές φορές, με πολλή επιτυχία· έχουμε πολύ κοινό στην Πάτρα. Τρίκαλα, πρώτη φορά, και είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που πάμε σ’ ένα μέρος που, όπως και στη Λάρισα, δεν είχαμε ξαναπαίξει. Είμαστε ενθουσιασμένοι που παίζουμε για πρώτη φορά. Είναι μια ωραία πρόκληση, και ψυχολογική και συναισθηματική.
Rock Overdose: Σίγουρα. Κι όταν κάποια συναυλία πηγαίνει καλά, είναι ακόμα καλύτερα τα πράγματα
Θοδωρής Δημητρίου: Ε, σίγουρα. Κοίταξε, εμείς είμαστε και μια μπάντα που έχουμε κομμάτια. Δηλαδή, τώρα πρόσφατα παίξαμε από τα “Χρώματα”… Από το δεύτερο, παίξαμε στο Βόλο και στη Λάρισα, που δεν υπήρχε στο set πριν. Έχουμε κάποια κομμάτια τα οποία, ξέρεις, τα παίζουμε και ενδιάμεσα. Έχουμε κάποια θετική σκέψη για να κάνουμε κάποιες διαφοροποιήσεις, κάποιες εκπλήξεις, κάποια πράγματα που… Ας πούμε, το encore μας σχεδόν ποτέ δεν είναι το ίδιο. Έχουμε τη διάθεση να κάνουμε πράγματα για να προσφέρουμε στον κόσμο που θα ‘ρθει. Το ότι ο κόσμος, μέχρι στιγμής, αγκαλιάζει τα live που κάναμε είναι κι αυτό πολύ σημαντικό για μας και δείχνει ότι υπάρχει ανταπόκριση στη δουλειά μας. Αυτό είμαστε κι εμείς διατεθειμένοι να το δίνουμε πίσω, γι’ αυτό παίζουμε και live. Αλλιώς, θα καθόμασταν σπίτι, δε θα παίζαμε.
Rock Overdose: Εννοείται.
Θοδωρής Δημητρίου: Κατάλαβες; Αυτό το πράγμα που παίρνεις από ένα live, είναι ένα πάρε-δώσε. Δεν μπορείς να πεις ότι, «εμείς πηγαίνουμε, παίζουμε τη συναυλία μας και εντάξει. Τώρα έρχονται τα νέα παιδιά και τέλος. ΟΚ, την επόμενη φορά». Είναι η κάθε συναυλία…
Rock Overdose: Δίνει δύναμη και στο συγκρότημα και σ’ εσάς τους ίδιους για τη συνέχεια.
Θοδωρής Δημητρίου: Ακριβώς, αυτό ήθελα να σου πω. Κάθε συναυλία είναι ένα χτίσιμο, μια επικοινωνία, μια επαφή. Είναι ένα πάρε-δώσε με τον κόσμο που είναι τρομερά σημαντικό για εμάς. Κι επειδή αυτό το πράγμα και στο Academy και στις συναυλίες σε Βόλο και Λάρισα υπήρχε, και υπήρχε σ’ ένα βαθμό αγάπης πάρα πολύ σημαντικό και ωραίο, γι’ αυτό συνεχίζουμε με την ίδια χαρά να το κάνουμε. Περιμένουμε με ανυπομονησία.
Rock Overdose: Σ’ αυτό το σημείο να σ’ ευχαριστήσω πολύ για το χρόνο σου! Τα λέμε κι από κοντά 22 Απριλίου στην Καστοριά. Να ‘σαι καλά!
Θοδωρής Δημητρίου: Κι εσύ! Χάρηκα, και τα λέμε!
Για το Rock Overdose
Ζήσης Πετκανάς
Απομαγνητοφώνηση
Στέργιος Γκουτσίδης
