Οι ατάκες της Μαλβίνας για τον άντρα και τον έρωτα

«Ο άντρας θέλει να πάει με άλλη για να αυξήσει τις εντάσεις του απέναντι στη δική του νόμιμη γυναίκα».
«Άντρας είναι ένας. Ο άντρας μου».
«Άντρας είναι αυτός που σου διασφαλίζει μια τέτοια γυναικεία, προστατευμένη ζωή, ώστε αν χρειαστεί να την αφηγηθείς στη μάνα σου, να μη ντραπείς, να μην ανησυχήσει».«Ο άντρας πρέπει να έχει αντίληψη του κόσμου για να συνεχίζεις εσύ να ζεις ξέγνοιαστα».
«Είμαι πάνω από όλους και κάτω από αυτόν».

«Σπάστηκα με την ατάκα σου “Κοίτα να διασκεδάσεις”. Δε γουστάρω να περνάω καλά χωρίς εσένα. Θέλω να λες από μέσα σου να είναι όλα μαύρα εκεί που πάει χωρίς εμένα – γιατί έτσι λέω κι εγώ. Τι να σου κάνω ανωτερότητες; Γιατί είμαστε έτσι φτιαγμένοι, να μη μας αρέσει να περνάει καλά ο άλλος χωρίς εμάς».«Δε θα μπορούσα να είμαι ποτέ με έναν οικοδόμο ή γιατρό ή πολιτικό μηχανικό. Θα μπορούσα να είμαι μόνο με έναν άνθρωπο που εκφράζεται. Πρέπει κάτι να τον τρώει, να του καίει τα σπλάχνα».

«Σημασία δεν έχει μόνο ποιον αγαπάς, αλλά με ποιον μπορείς να είσαι ο πραγματικός εαυτός σου. Εγώ έτσι είμαι μαζί σου και ξέρω πως με μένα είσαι ο εαυτός σου και θα είμαι ο υπασπιστής σου σε κάθε πετροπόλεμο».

«-Γιατί τα κάνεις αυτά; -Γιατί είμαι αδύναμη, κακομαθημένη και σ’ αγαπάω».-Θα ευχηθώ αυτό που εύχομαι πάντα. Να γίνει το καλύτερο για σένα και να είμαι κι εγώ εκεί κοντά. Και πιο κοντά, να μη γίνεται.

-Ή είμαι ερωτευμένη και δυστυχώ με τρόπο αστείο ή είμαι λογική και πλήττω θανάσιμα.

-Εμένα κάνε με κύκλο ομόκεντρο, να νιώθω τη συγγένεια. Και τότε η καλύτερή σου είναι η καλύτερή μου. Αλλά ομόκεντρο. Αλλιώς ζηλεύω. Κι όταν ζηλεύω γίνομαι έξυπνη. Και όταν γίνομαι έξυπνη, τα καταστρέφω όλα.

-Χίλιοι άνθρωποι μέσα στο μπαρ και είναι άδειο. Κανένας. Μπαίνει ο έρωτάς σου, τότε μόνο χίλιοι ένας. Οι χίλιοι απλώς κομπάρσοι.

-Ακραία, απόλυτη βία ο έρωτας. Έρωτας είναι, φίλη, τι νόμιζες;

-Εγώ γλίτωσα και δεν είμαι πλέον σαν κι εσάς. Και χόρτασα. Και λεφτά. Και οικογένεια κι αγάπη. Κυρίως αγάπη. Εγώ, που μέχρι πέρυσι, αν με άγγιζες ακόμα και εξ αποστάσεως, ούρλιαζα “πίσω μου σ έχω σατανά”. Εγώ χόρτασα. Ένα χειμώνα αγάπη. Μια άνοιξη ελπίδα. Κι ένα καλοκαίρι προοπτική. Ολόκληρο προοπτικές. Εγώ, η ξεγραμμένη. Χρειάστηκε να ξεγραφτώ για να μπορέσω και να συμμορφωθώ και να αγαπήσω και να αγγίξω και να ανταποδώσω και τα πάντα.

-Στην καψούρα η καλύτερη του ενός, είναι η χειρότερη του άλλου.

-Τον άντρα δεν τον πιάνουν κότσο εκεί που πιάνουν εσένα. Σου λέει: “Άσε θα πάω εγώ να τους μιλήσω”. Ακόμα και αν είναι ενάμιση μέτρο άντρας, πρέπει να σου δημιουργεί τη βεβαιότητα πως μπορεί και να τους δείρει για σένα στην εφορία.
-Ο άντρας πρέπει να έχει αντίληψη του κόσμου για να συνεχίζεις εσύ να ζεις ξέγνοιαστα. Αυτή είναι, ίσως, η πιο φεμινιστική αρχή. Κάθεσαι και κάνεις νύχι.
Ο σωστός άντρας έρχεται με τα χαρτιά από την τράπεζα και σου λέει: “Εδώ υπόγραψε. (Γιατί ξέρει και σωστά ελληνικά, δεν τον πήραμε τυχαία).
Εκείνη την ώρα -καταλαβαίνεις, δεν καταλαβαίνεις- σαν να σου δίνει ένα υποχθόνιο σήμα, ώστε να αρχίσεις να κάνεις γυναικεία: “πού να υπογράψω; Εδώ; Κάτσε να στεγνώσει πρώτο το νύχι”.
Τότε ο σωστός άντρας θα πει: “Άσε καλύτερα. Υπογράφω εγώ.
Και θα γίνει πλαστογράφος…
Το κάνει για να μη χαλάσεις το πεντικιούρ; Επειδή σε περνάει για ηλίθια; Επειδή αταβιστικά κάτι τον σπρώχνει;
Το συμπέρασμα είναι: αυτή η κατάσταση σε βολεύει.
Άρα, ο άντρας είναι ο σωστός.
Βεβαίως, να μη σε ξεγελάω, όλα αυτά τα πρακτικά μπορώ να τα κάνω και μόνη μου. Αλλά είναι αυτή η άχαρη διανομή, η διανομή που ονειρεύτηκα; “Πού προχωράς μέσα στο πλήθος, χλομή, γκρίζα γυναίκα, που κανείς δεν σε φροντίζει;

athensvoice.gr via thessalonikiartsandculture.gr