Κατά την ημερομηνία που καθιερώθηκε ως ημέρα μνήμης για τους εκατοντάδες χιλιάδες Ποντίους που δολοφονήθηκαν από τον Τουρκικό εθνικισμό, έχω αποκομίσει-δυστυχώς-δυσάρεστες εμπειρίες από το περιεχόμενο των εκδηλώσεων μνήμης…
Κατα κύριο λόγο:
Μισαλλοδοξία, εξιδανίκευση μέσα από έναν προβληματικό ρομαντισμό, καλλιέργεια του θυμικού.
Γι αυτό κι έχω επιλέξει να κρατήσω αυτά που (μας) έλεγε ο προπάππους Χαράλαμπος Ουσταμπασιδης (την προγιαγιά Χριστοδούλα δεν την “έζησα” τόσο)
Ένας προοδευτικός άνθρωπος που έζησε ως μικρό παιδί τον διωγμό και το όλο δράμα του ξεριζωμού.
Με αφορμή λοιπόν την άθλια-φασιστική επίθεση στον Μπουτάρη που έρχεται σε συνέχεια αυτής στον Κουμουτσάκο, θυμήθηκα κάτι χαρακτηριστικό σε μια αντίστοιχη εκδήλωση στην Καστοριά που εξηγεί αρκετά.
Τοτε λοιπόν οι Ποντιακοί σύλλογοι του νομού όχι απλά δεν είχαν πρόβλημα να καταθέσει στεφάνι η ναζιστική συμμορία της Χ.Α αλλά την καταχειροκρότησαν.
Η δική μου στάση ως βουλευτής ήταν να γυρίσω την πλάτη και να απομακρυνθώ, όταν οι εκπρόσωποι ενός αντίστοιχου άρρωστου εθνικισμού ΔΗΘΕΝ τιμούσαν (και) τους προγόνους (μου) που δολοφονήθηκαν ή εκτοπίστηκαν από τις ίδιες ιδέες.
Προφανώς και οι σύλλογοι μπορεί να μην έχουν την άμεση ευθύνη, αλλά είναι καιρός να σκεφθούν αν ο τρόπος με τον οποίο θυμούνται και μεταφέρουν την μνήμη στις επόμενες γενιές ρίχνει νερό στο μύλο του εθνικισμού και του φασισμού.
ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΗ:
Επιτέθηκαν και χτύπησαν τον Μπουτάρη στην εκδήλωση μνήμης των Ποντίων (φωτογραφίες – βίντεο)
