Ιερά Μονή Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Βογατσικό
Διαβάστε όλο το βιβλίο του Γιώργου Αλεξίου με την ιστορία της μονής ΕΔΩ
Ο άγιος Κωνσταντίνος σώζει τα νήπια του Βογατσικού
Καταγραφή αφήγησης της κ. Α.Τ.Α.
Κατά την προπολεμική εποχή, πριν ανακαλυφθούν τα αντιβιοτικά φάρμακα, η θνησιμότητα των βρεφών και νηπίων της Δυτικής Μακεδονίας ήταν πολύ μεγάλη. Πολλές οικογένειες χάνανε τότε τα τέκνα τους από κοινές ασθένειες, που σήμερα είναι απολύτως ιάσιμες. Αρκετοί γονείς, για να σώσουν στα χρόνια εκείνα τα παιδιά τους, καταφεύγανε στις εκκλησίες και ζητούσαν την ανάλογη βοήθεια απ’ τον Χριστό, τη Θεοτόκο και τους τοπικούς Αγίους. Ειδικώς τα νέα αντρόγυνα του Βογατσικού και των λοιπών χωριών της περιοχής του, ακολουθούσαν αυτήν την ευλογημένη τακτική, «τάζανε» τα παιδιά τους στον Άγιο Κωνσταντίνο, τα βαπτίζανε στον ιερό ναό του και, τις περισσότερες φορές, τα σώζανε από βέβαιο θάνατο.
Ένα αντρόγυνο όπως τα παραπάνω ήταν και ο Θανάσης με τη Βαΐτσα Κ., οι οποίοι, περί το έτος 1925 είχανε χάσει από παιδική αρρώστια τα δύο νεογέννητα τέκνα τους. Οι εν λόγω σύζυγοι, μετά απ’ αυτήν τη μεγάλη απώλεια, ευφυώς σκεπτόμενοι, αποφάσισαν ν’ αφιερώσουν και να βαπτίσουν τα επόμενα παιδιά τους στην ιερά Μονή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βογατσικού, για να λάβουν τη θεϊκή χάρη και τη σωτήρια βοήθεια των επώνυμών της Αγίων. Πράγματι, η ευσεβής Βαΐτσα γέννησε πρώτα ένα χαριτωμένο κοριτσάκι και κατόπιν ένα όμορφο αγοράκι, που τα βάπτισαν στον ιερό ναό των Αγίων Κωνσταντίνου κι Ελένης και τους έδωσαν τα ονόματα Ελένη και Κωνσταντίνο, αντίστοιχα. Τα παιδιά αυτά, μετά την εν λόγω βάπτιση επέζησαν άνετα, μεγάλωσαν υγιέστατα, πρόκοψαν με την ευλογία των Ισαποστόλων Αγίων και ζούνε ακόμη εκτός Βογατσικού.
