Με αφορμή μια ανάρτηση του Λ Εκιντζόγλου: “Κανείς δεν δικαιούται την απολύτως αυθαίρετη γνώμη του αν δεν έχει ασχοληθεί στοιχειωδώς με ένα θέμα…”
Είναι πολύ σημαντική η αναφορά αυτή. Κατά τον Πλάτωνα (στο βιβλίο του “Πολιτικά”), αναφέρεται ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ των λέξεων: ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΥΩ.
Μπορεί να πιστεύεις ότι μας ψεκάζουν ή ότι η γη είναι επίπεδη. Δικαίωμα σου. Μπορεί ακόμη να πιστεύεις ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Πέρσης η Κινέζος. Μπορεί ακόμη να πιστεύεις ότι τόσο ο Μ. Αλέξανδρος η οι Μακεδόνες μιλούσαν κινέζικα και πάλι δικαίωμά σου. Όταν όμως αυτήν σου την πίστη θέλεις να την κοινοποιήσεις και να γίνει αποδεκτή γνώση της κοινωνίας η ευρύτερα της ανθρωπότητας, οφείλεις να την δομήσεις : α) εμπειρικά, β) επιστημονικά.
Δυστυχώς όμως η “παπαρολογία” των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και όλων των Μ.Μ.Ε, έχουν μετατρέψει την υποκειμενική πίστη σε πληροφόρηση (άρα παπαρολογία) σε γνώση. Και όχι μόνο αυτό. Προσπαθούν ακόμη και με την χρήση της βίας να επιβάλλουν την υποκειμενική τους πίστη και προσωπική άποψη σε καθολικό κοινωνικό μοντέλο. Κι αυτό δεν εμφανίζεται μόνο στο εσωτερικό της χώρας, στις διάφορες πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις. εμφανίζεται και στις διεθνείς σχέσεις. όλοι οι γείτονες βορείως και ανατολικώς (εκτός από τη Δύση των Γερμανοτσολιάδων) στηρίζουν τις διεκδικήσεις τους στην πίστη τους. Και επειδή δεν έχουν γνώση (εμπειρική η επιστημονική) άρα και επιχειρήματα καταφεύγουν στην απειλή και στην βία.
Κατά τον Αριστοτέλη στο βιβλίο του “Η ρητορική”, εκτός των άλλων επισημαίνει ότι η ρητορική συν τοις άλλοις θα πρέπει να διακρίνεται και από Ήθος… Η σύγχρονη ρητορική είναι η πληροφορία όπως αυτή διαχέεται από οποιοδήποτε μέσο μαζικής ενημέρωσης. και αν ανθεί η ΠΑΠΑΡΟΛΟΓΙΑ αυτό οφείλεται ότι στα σύγχρονα Μ.Μ.Ε. λείπει το Ήθος που όρισε ως απαραίτητη προϋπόθεση ο Αριστοτέλης…
