Ονομάζεται Mona Abo Malaf. Είναι μια από τους χιλιάδες πρόσφυγες που κατοικούν στη χώρα μας. Ξεκίνησε από μια περιοχή κοντά στη Δαμασκό μαζί με τα τρία της παιδιά για να σωθεί από τη βία του πολέμου. Ό,τι είχε αφήσει πίσω της έχει πλέον χαθεί, αλλά τα όνειρα για την οικογένεια της βρίσκονται ακόμη ισχυρά μέσα της. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη Λάρισα, ονειρεύεται για το μέλλον της, θέλει να κάνει μια νέα ζωή και να ζήσει φυσιολογικά.
Η Mona τους τελευταίους μήνες μαθαίνει την ελληνική γλώσσα. Μαζί με άλλους πρόσφυγες έχει καθίσει στα θρανία και συμμετέχει σε πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικής γλώσσας που υλοποιείται από τον δήμο Λαρισαίων σε συνεργασία με το ΚΕΘΕΑ «ΕΞΟΔΟΣ» και υποστηρίζεται από την Ύπατη Αρμοστεία.
Η νεαρή μητέρα είναι επίσης μια από τους εκατοντάδες πρόσφυγες που έχουν φύγει από το κέντρο φιλοξενίας προσφύγων του Κουτσόχερου διαμένουν πλέον σε διαμερίσματα στη Λάρισα στο πλαίσιο του προγράμματος ESTIA που εφαρμόζει η Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ σε συνεργασία με τον δήμο Λαρισαίων.
Όπως τονίζουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ οι υπεύθυνες δασκάλες του προγράμματος γλωσσομάθειας Βίλυ Χαδουλίτση και Μαρία Γιαννακοπούλου, τα μαθήματα περιλαμβάνουν το αλφάβητο, την γραμματική, ενώ οι πρόσφυγες μαθαίνουν λέξεις και προτάσεις ώστε να μπορέσουν να πάρουν τα βασικά εφόδια για την αυτοσυντήρηση τους στη πόλη.
Αξίζει να σημειωθεί πως σύμφωνα με τον αντιδήμαρχο Κοινωνικής πολιτικής του δήμου Λαρισαίων Δημήτρη Δεληγιάννη, το πρόγραμμα ολοκληρώνεται τέλη Ιουνίου, ενώ θα συνεχιστεί από τον Σεπτέμβριο στο πλαίσιο του προγράμματος «Πανεπιστήμιο των Πολιτών» σε συνεργασία με τον ΚΕΘΕΑ «ΕΞΟΔΟΣ».
Μιλώντας στο ΑΠΕ- ΜΠΕ η Mona Abo Malaf από τη Συρία, περιέγραψε την εμπειρία της από το πρόγραμμα γλωσσομάθειας, τις δυσκολίες και την πρόοδο της, αλλά και την αγάπη της για τη γλώσσα. Μίλησε επίσης για τη διαμονή της στη Λάρισα, ενώ αναφέρθηκε και στο μεγάλο ταξίδι που έκανε από την πολύπαθη Συρία προς την Ελλάδα.
Ολόκληρη η συνέντευξη της Mona Abo Malaf στον δημοσιογράφο του ΑΠΕ- ΜΠΕ Ηλία Σκυλλάκο
Μόνα, συμμετέχεις στο πρόγραμμα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας. Σου είναι ευχάριστη αυτή η διαδικασία;
Η ελληνική γλώσσα είναι πάρα πολύ ευχάριστη και πολύ όμορφη. Ήξερα βέβαια τα γράμματα πριν ξεκινήσω το πρόγραμμα αυτό, καθώς συμμετείχα για ένα μήνα σε ένα άλλο πρόγραμμα στο κέντρο φιλοξενίας. Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα γιατί όλοι γύρω μου μιλούσαν ταυτόχρονα και δεν καταλάβαινα τίποτα. Τώρα καταλαβαίνω το 99% και έτσι αντιλαμβάνομαι τι γίνεται γύρω μου χωρίς να χρειάζομαι διερμηνέα. Αυτή τη στιγμή μπορεί να δυσκολεύομαι ακόμη να μιλήσω ελληνικά, να φτιάξω μια ολοκληρωμένη πρόταση, αλλά όταν μου μιλάνε οι γείτονες καταλαβαίνω τι μου λένε.
Κατοικείς σε κάποιο διαμέρισμα στη πόλη της Λάρισας και άφησες πίσω το κέντρο φιλοξενίας προσφύγων. Πως είναι πλέον η ζωή σου και η καθημερινότητα σου;
Είναι μεγάλη διαφορά για εμάς. Γιατί η ζωή μας στο κέντρο φιλοξενίας ήταν στάσιμη. Σήμερα ζούμε μέσα στην κοινωνία της πόλης της Λάρισας. Έχουμε τους γείτονες γύρω μας, έχουμε τους Έλληνες γύρω μας. Μπορούμε να βγούμε μια βόλτα στην πόλη, να έρθουμε σε επαφή με τους άλλους ανθρώπους. Ζούμε πλέον μια φυσιολογική ζωή εγώ και τα παιδάκια μου. Αυτή τη στιγμή έχουμε κάνει κάποια βήματα, έχουμε ενσωματωθεί σχεδόν στην ελληνική κοινωνία, ενώ πριν τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά.
Και το επόμενο βήμα ποιο είναι;
Τα προηγούμενα βήματα ολοκληρώθηκαν. Τα παιδιά μου πήγαν στο σχολείο, μένουμε σε κάποιο σπίτι, ενώ αυτό που απομένει είναι να μάθουμε καλά την ελληνική γλώσσα και προφανώς αν υπάρχει δυνατότητα να βρω μια δουλειά. Η Ελλάδα ως χώρα είναι πανέμορφη, έχει πολύ φιλόξενους ανθρώπους, Αν λοιπόν βρω μια δουλειά θα είναι σημαντικό για εμένα και δεν θα χρειαστεί να πάω σε άλλη χώρα.
Ο πόλεμος πάντως παραμένει πίσω στην Συρία.
Ναι. Κατοικούσα σε κωμόπολη στα προάστια της Δαμασκού. Αυτή τη στιγμή όλα έχουν καταστραφεί και οι κάτοικοι έχουν φύγει. Εκατοντάδες πύραυλοι πέφτανε στην περιοχή για πολλά χρόνια. Σπίτια δεν υπάρχουν εκεί. Εγώ μαζί με άλλες γυναίκες ξεκινήσαμε με τα παιδιά μας και φύγαμε. Μέχρι να φτάσουμε στην Τουρκία κάναμε ένα μήνα. Και μέχρι να φτάσουμε στην Ελλάδα ταξιδεύαμε για 12 ημέρες στη θάλασσα. Κάναμε άπειρες προσπάθειες να φύγουμε. Τις περισσότερες φοράς μας έπιαναν και μας γύριζαν πίσω, αλλά τελικά τα καταφέραμε.
Ποιο είναι το όνειρο σου για την πατρίδα σου. Σκέφτεσαι σε περίπτωση που τελειώσει ο πόλεμος να επιστρέψεις;
Εγώ έφυγα από την χώρα μου γιατί κινδύνευαν τα παιδιά μου. Έτσι πως ήταν τα πράγματα θα είχα χάσει και τα τρία παιδιά μου. Εάν υπάρχει έστω μια εγγύηση ότι θα υπάρχει ασφάλεια στη Συρία, τότε μπορεί και να γυρίσω.
ΑΠΕ
