Η ιστορία είναι παλιά. Μια μερίδα συμπολιτών μας καταφέρονται απαξιωτικά και κοροϊδευτικά στις γιορτές και πανηγύρια των συλλόγων που χρησιμοποιούν την παλιά και δοκιμασμένη μέθοδο χρηματοδότησης. Αυτή του ψησίματος σουβλακιών και λουκάνικων. Μάλιστα έχω ακούσει και το υποτιμητικό: «Πάλι σουβλακογιορτή;»
Επιτρέψτε μου να πάρω την θέση του συνηγόρου για τους ψήστες και τους συντελεστές στους πολιτιστικούς Συλλόγους χωριών και πόλεων. Πρώτο σας τονίζω ότι σαν πρόεδρος Συλλόγων ήμουν ό ίδιος δράστης. Έψησα, βοήθησα κουβάλησα, καρέκλες και καθάρισα τραπέζια. Σαν Διευθυντής σχολείου παρότρυνα και συμπαραστάθηκα σε παρόμοιες εκδηλώσεις. Είμαι πολύ περήφανος για όλα και όλες, όλους που συνέβαλαν. Συμπληρωματικά σας πληροφορώ ότι σε γιορτή του Γυμνασίου Μεσοποταμίας είχαμε παράλληλα με τα σουβλάκια αφιέρωμα στον Μάνο Χατζηδάκη!
Οπότε: Αγαπητέ κύριε Αντιδήμαρχε… Πρόεδρε, απλέ συμπολίτη! Τα σουβλάκια σε κάποιες εκδηλώσεις όπως είναι τα τοπικά πανηγύρια είναι μέρος της γιορτής χωρίς αντικατάσταση. Γιατί αν πάτε σε ένα πανηγύρι στο χωριό και φέρετε την καλύτερη ορχήστρα για τα έργα του Μπαχ και Μότσαρτ στο τέλος θα απορείτε με την ..απορία τους. Σε άλλες εκδηλώσεις δεν είναι μεν απαραίτητες αλλά είναι η «βενζίνη» που κινεί την όλη εκδήλωση. Πουλώντας τα παίρνουμε την απαραίτητη «ενέργεια» για να κινηθεί η γιορτή. Ειδικά σήμερα σε χαλεπούς καιρούς που οι χρηματοδοτήσεις κόπηκαν ,από πού θα πάρουμε «καύσιμα»; Ποιος θα δώσει τα απαραίτητα χρήματα; Μήπως έχετε κάποιος το μαγικό ραβδί και δεν μας το λέτε; Η δε εξευτελιστική μέθοδος του καθόμαστε στο καθιστικό του δημάρχου- βουλευτή –υπουργού και περιμένουμε να τον παρακαλέσουμε για ένα ποσό που τελικά τις περισσότερες φορές κόψε- κόψε γίνεται μηδαμινό με την υπενθύμιση για το πόσο λυπάται και τι προσπάθεια καταβάλλει, με τι ..κόπο τα έβγαλε ,και πως δεν περιμένει ανταμοιβή (αλλά καλό είναι να τον θυμηθούμε στις εκλογές) είναι πολύ χειρότερη από το κάψιμο στις ψησταριές. Πάμε λοιπόν παρακάτω.
Γι αυτό αγαπητοί μου τα σουβλάκια δεν σας εμποδίζουν. Ώσπου να βρεθεί τρόπος να βρίσκονται τα λεφτουδάκια θα συνυπάρχουν με εμάς. Προφανώς σε μια άκρη να μην μας «ευωδιάζουν». Άλλωστε σύμφωνα με τα ήθη και έθιμα σε πανηγύρια και γιορτές πολιούχων δεν πίνεται και δεν κατεβαίνει το τσίπουρο και το κρασί χωρίς να τσικνίσουμε και λιγουλάκι. Φυσικά υπάρχουν μουσικές και θεατρικές εκδηλώσεις που δεν ταιριάζουν. Και δεν πρέπει να με τίποτα σε κοντινό χώρο.
Μακάρι να βρεθούν χρηματοδότες και να απαλλαγούν από το «βάσανο» οι σύλλογοι και να μην γίνονται ούτε σε μακρινό χώρο. Δεν είμαστε κολλημένοι με τα σουβλάκια. Αλλά μεταξύ του να μην γίνει κάτι, να μείνουμε στα σπίτια μας να κλειστούμε στο καβούκι μας θα εξακολουθήσουμε να ψήνουμε. Τια να κρατηθεί όρθιος και ζωντανός ο τόπος μας. Ο τόπος μας μαραζώνει. Αυτοί που κάνουν εκδηλώσεις με ή χωρίς σουβλάκια είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Ο καθένας με την δύναμή του και τα μέσα που διαθέτει βάζει ένα λιθαράκι στην τοπική ζωή. Για να αναφωνούμε: «Είμαστε ακόμα..δυνατοί»
Ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε κυρία/κύριε… Ραντεβού στα πανηγύρια!
Βασίλης Λ. Κωνσταντίνου
Μην αναζητήσετε χρηματα απο το δημοσιο ταμειο αν η “ενεργεια ” σας ειναι τα σουβλακια. Οπως το ομολογήσατε και εσείς. Όποιοι πουλάν σουβλαkia μηδέν κρατική χρηματοδοτηση. Όποιοι δεν πουλάν δικαιούνται να ζητούν.
αρχοντικέ
προφανώς είσαι από τους ειδικούς στο γλύψιμο και ξέρεις πως παίρνουν επιδοτήσεις από το δημόσιο. Μόνο που δεν το έχουν όλοι αυτό το χάρισμα.Μερικοί μάλιστα προτιμούν να ψηθούν οι ίδιοι παρά να ξευτιλίζονται παρακαλώντας επί μήνες για πενταροδεκάρες.