Aπόγευμα του Οκτώβρη του 1933. Η αστυνομία της Φλόριντα φτάνει στην κατοικία του Victor Licata. Οι γείτονές της στενά συνδεδεμένης κοινότητας των μεταναστών ανησύχησαν. Κανείς δεν είχε μπει ούτε είχε βγει από το σπίτι της ιταλοαμερικανικής οικογένειας όλη την ημέρα, κάτι που ήταν περίεργο, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα παιδιά της οικογένειας πήγαιναν σχολείο και ότι ο πατέρας, ο Mike, δούλευε σε δύο γνωστά κουρεία της περιοχής.
Όταν η αστυνομία άνοιξε την πόρτα, αντίκρισε ένα σκηνικό σφαγής. Ο 21χρονος Victor Licata είχε δολοφονήσει την οικογένειά του με ένα τσεκούρι το προηγούμενο βράδυ. Νεκροί ήταν ήδη οι δύο γονείς του, ένας από τους αδελφούς του και η νεότερη αδελφή του και ένας μικρότερος αδελφός θα ξεψυχούσε σύντομα. Ο Βίκτωρ βρέθηκε στο μπάνιο, καθισμένος σε μια καρέκλα, ξεφυσώντας ασταμάτητα. Ισχυρίστηκε ότι η οικογένεια του προσπάθησε να του αφαιρέσει τα μέλη του κορμιού του και να αντικαταστήσει τα κανονικά του χέρια με ξύλινα.
Η περίπτωση της δολοφονίας, θα είχε περάσει απαρατήρητη στην μικρή πόλη αν δεν υπήρχε μία μικρή λεπτομέρεια στην ιστορία. Σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα, όταν διέπραξε τις δολοφονίες ο Victor Licata είχε “εθιστεί στη μαριχουάνα για πάνω από έξι μήνες”.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, όταν ο Harry Anslinger άκουσε σχετικά με την υπόθεση Licata, ήξερε ότι ήταν η είδηση που περίμενε εδώ και καιρό. Ο Anslinger είχε διοριστεί εκείνη την εποχή, επικεφαλής του Ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών και είχε επικεντρωθεί σε ναρκωτικά όπως η κοκαΐνη και η ηρωίνη, αλλά αυτές οι ουσίες χρησιμοποιούνταν μόνο από μία μικρή μειοψηφία. Συνεπώς χρειαζόταν κάτι περισσότερο για να κρατήσει τη θέση του στο γραφείο και η μαριχουάνα μπορούσε να τον βοηθήσει, καθώς ήταν αρκετά “δημοφιλής” εκείνη την περίοδο.
Ο Anslinger συμβουλεύτηκε 30 γιατρούς για τη σχέση του ναρκωτικού με τη βία. Όλοι, εκτός από έναν, επιβεβαίωσαν ότι…
H συνέχεια στο Tvxs.gr
