Oδός Ζεύξιδος. Αριθμός 6. Στην καρδιά του κέντρου της Θεσσαλονίκης, σε έναν από τους πιο σκιερούς πεζόδρομος της πόλης, το πολύχρωμο σκηνικό του Pastaflora σταμάτησε να προσφέρει άπλετα τη vintage αύρα του στον κόσμο που το αγάπησε για πάνω από μία δεκαετία.
Το καφέ που έγινε το στέκι των πιο hip φοιτητών, των πιστών «εραστών» της αισθητικής και των εναλλακτικών ραντεβού για καπουτσίνο με φίλους και φρέσκα αμόρε, έκλεισε οριστικά και μια επιγραφή «πωλείται» μένει πια στο τζάμι για να θυμόμαστε, ο καθένας από εμάς, τις αναμνήσεις που έχουμε συνδέσει με τα καλύτερα (ή έστω, πιο ανέμελα) χρόνια μας.
Υπήρξε ένα από τα πρώτα άκαπνα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης και ήταν ο καθαρός και νοσταλγικά old fashioned «αέρας» του καφέ που το έκανε, μεταξύ άλλων, μια αγαπημένη συνήθεια από το πρωί ως το βράδυ.
Με όνομα που ξεχώριζε από τα υπόλοιπα μαγαζιά, πιθανώς δανεισμένο και εμπνευσμένο από την ταινία «Μια τρελή, τρελή οικογένεια» και τον ρόλο της Πάστα Φλώρας που ερμήνευσε υποδειγματικά η Μαίρη Αρώνη, το Pastaflora darling θύμιζε σκηνικό από το σπίτι της γιαγιάς περασμένων χρόνων. Ο μουσικός τόνος του μαγαζιού δόθηκε αντιπροσωπευτικά και στο τραγούδι του Monsieur Minimal «Πάστα Φλώρα», σε ένα βίντεο κλιπ με γυρίσματα στο μαγαζί σε σκηνοθεσία του Μάριου Σπύρογλου: «Χάρισε μου μια καρδιά/θα της μάθω να χτυπά/ θα την παίρνω σινεμά/ στην Pastaflora μέχρι αργά».
Μαγαζί με μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες, με το βλέμμα σου να χαζεύει στους τοίχους, στους καθρέφτες, στα μοναδικά διακοσμητικά και στους πανέμορφα παλιακούς πίνακες. Όλοι είχαν περάσει το κατώφλι της Pastaflora, όλοι είχαν κρατήσει φυλαχτό μια φωτογραφία που αργότερα, με την έκρηξη του instagram και των ξέφρενων ποσταρισμάτων, τη δημοσίευσαν με περηφάνεια σαν ένα μικρό νοσταλγικό θησαυρό. Κι αν ο πεζόδρομος της Ζεύξιδος δεν είναι ξανά ποτέ ο ίδιος, θα θυμόμαστε το δροσερό αεράκι με την πρώτη γουλιά καφέ στον πεζόδρομο, έξω από την Pastaflora. Ένα χαμόγελο και έναν φίλο που έχουμε συνδέσει με το φόντο της. Και τότε ναι, darling. Θα γυρνάμε στις ξέγνοιαστες εποχές.
