Η σβάστικα ή αγκυλωτός σταυρός έχει χρησιμοποιηθεί ως θρησκευτικό σύμβολο από διαφορετικούς πολιτισμούς που έχουν κατοικήσει στον πλανήτη ενώ πολύ συχνά συναντάται και στην τέχνη της Βαλτικής. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, το σύμβολο της Σβάστικα θεωρείται ιερό και ευοίωνο. Για παράδειγμα, στον Ινδουισμό η σβάστικα αντιπροσωπεύει τις δύο μορφές του δημιουργού θεού Brahma. Για το Χριστιανισμό συμβολίζει τη νίκη του Χριστού πάνω στον θάνατο.
Στις 15 Σεπτεμβρίου 1935, η σβάστικα υιοθετείται από τον Αδόλφο Χίτλερ ως το επίσημο σύμβολο της Ναζιστικής Γερμανίας. Την ίδια ημέρα, το 7ο συνέδριο των γερμανών εθνικοσοσιαλιστών ψήφισε τους Φυλετικούς Νόμους της Νυρεμβέργης, σύμφωνα με τους οποίους κατοχυρωνόταν νομικά ο αντισημιτισμός. Έκτοτε το αρχαίο και ιερό σύμβολο της σβάστικα έχει συνδεθεί με τη ναζιστική κτηνωδία κατά των Εβραίων.
Οι Νόμοι της Νυρεμβέργης, απέκλειαν τους Εβραίους από τη δημόσια ζωή, στερώντας τους το δικαίωμα συμμετοχής στα κοινά. Παράλληλα απαγόρευαν το γάμο και τις σχέσεις μεταξύ Εβραίων και Γερμανών. Εξαιτίας όμως της έλλειψης σαφούς προσδιορισμού για το ποιός ήταν Εβραίος από νομική πλευρά, ορισμένοι Εβραίοι γλίτωσαν από τις σκληρές συνέπειες της φυλετικής διάκρισης, η οποία αποτελούσε τον πυρήνα της ναζιστικής ιδεολογίας. Από την άλλη όμως, αυτή ακριβώς η αστοχία στον προσδιορισμό της καταγωγής του κάθε πολίτη διευκόλυνε τους Ναζί στην υπερψήφιση της νομοθεσίας που περιόριζε τα βασικά δικαιώματα των Γερμανών Εβραίων, οι οποίοι έπειτα αντιμετωπίζονταν ως κατώτερο είδος ανθρώπων.
Σύμφωνα λοιπόν με τους Νόμους της Νυρεμβέργης, οι άνθρωποι κατατάσσονταν σε κατηγορίες με βάση το γενεαλογικό τους δέντρο: όσοι είχαν τέσσερις γερμανούς παππούδες χαρακτηρίζονταν ως «Γερμανοί», ενώ οι άνθρωποι με τρεις ή τέσσερις Εβραίους παππούδες και γιαγιάδες ταξινομούνταν ως «Εβραίοι». Τα άτομα με έναν ή δύο παππούδες Εβραϊκής καταγωγής χαρακτηρίζονταν ως «Mischling» δηλαδή ως μία κατηγορία με «μικτό αίμα».
Οι Γερμανοί Ναζί υποστήριξαν πως με αυτούς τους νόμους προστατεύουν το «Γερμανικό αίμα». Αυτό που επιδίωκαν οι Ναζί ήταν να αποκλείσουν τους Εβραίους από κάθε είδους συμμετοχή στα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα που απασχολούσαν τα έθνη κράτη της Ευρωπαϊκής Ηπείρου. Μετά την θέσπιση του νομικού μηχανισμού για την απομόνωση των Εβραίων από τον υπόλοιπο πληθυσμό, οι Εβραίοι συγκεντρώθηκαν σε γκέτο και στρατόπεδα όπου χρησιμοποιήθηκαν ως εργατικό δυναμικό σε καταναγκαστικά έργα.
Οι Ναζί έχοντας αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο της ζωής των Εβραίων, καθόριζαν ακόμα και την ποσότητα των τροφίμων διανέμονταν στα γκέτο. Αποκομμένοι από την κοινωνία, χωρίς χρήματα ή πόρους, και κάτω από τον ζυγό των Ναζί, οι Εβραίοι ήταν πλέον ανυπεράσπιστοι
