Είναι μπροστά μας και δεν τα βλέπουμε
Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για την καινοτομία την έξυπνη επιχειρηματικότητα και ένα σωρό άλλες ωραίες σύγχρονες και ευρηματικές εκφράσεις που ακούγονται και γράφονται. Πολλές φορές η καινοτομία είναι τόσο αυτονόητη και κοντά μας που δεν την βλέπουμε. Είναι η καθημερινότητά μας, που την σχολιάζουμε, την επικρίνουμε και κατακρίνουμε αλλά όλως περιέργως κανείς δεν κάνει τον κόπο να την αλλάξει. Όλοι περιμένουμε από τους άλλους να αναλάβουν πρωτοβουλίες, καθότι εμείς θεωρούμε τους εαυτούς ίσως αναρμόδιους, ανήμπορους ή όπως αλλιώς μπορούμε να τους χαρακτηρίσουμε.
Φυσικά κάθε καινοτόμος πράξη, ενέργεια, εφόσον έχει επιτυχία είναι καλή όχι μόνο γι’ αυτόν που την εφαρμόζει αλλά και για την κοινωνία, αφού από μια τέτοια ενέργεια ωφελούνται και άλλοι εμπλεκόμενοι και κατ’ επέκταση, η τοπική κοινωνία και το κράτος που εισπράττει τους φόρους, αυξάνει το Α.Ε.Π. κ.λπ.
Μία τέτοια καινοτόμος ενέργεια έγινε πριν 30 και πλέον χρόνια όταν αποφασίσθηκε η δημιουργία του Εκθετηρίου Δημοπρατηρίου Γούνας Καστοριάς, αφού εκεί θα συγκεντρώνονταν η παραγωγή των ημιετοίμων και ετοίμων γουναρικών της περιοχής και θα πουλιόνταν ακόμη και μέσω δημοπρασιών.
Αυτό ήταν μια καινοτόμος ενέργεια για την Καστοριά, όχι όμως για την Ευρώπη, αφού ήδη στην Βόρεια Ευρώπη και βόρεια Αμερική, λειτουργούσαν τέτοιου είδους επιχειρηματικές δραστηριότητες και μάλιστα με επιτυχία.
Που ήταν το μη καινοτόμο για εμάς σε μια καινοτόμο τότε προσπάθεια, την οποία μπορούσαμε ακόμη και να αντιγράψουμε στον τρόπο λειτουργίας; Το μη καινοτόμο ήταν στην νοοτροπία και την κουλτούρα μας, η οποία λειτουργούσε και δυστυχώς λειτουργεί ακόμη με την λογική και το σύνδρομο της ιδιοτέλειας. Το σύνδρομο της πρόταξης του προσωπικού συμφέροντος και όχι του συλλογικού. Διότι δεν πιστεύαμε και δυστυχώς ακόμη μέχρις σήμερα δεν εννοούμε να κατανοήσουμε ότι, το προσωπικό συμφέρον περνά μέσα από το συλλογικό.
Εάν τότε αυτή η καινοτόμος συλλογική προσπάθεια είχε πετύχει και δεν επικρατούσε το σύνδρομο ‘’ να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα ‘’ τώρα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Η φάρμες γουνοφόρων ζώων ίσως μπορούσαν να πουλούσαν μέσω μιας τοπικής δημοπρασίας, το αεροδρόμιο να δέχονταν τσάρτερ πτήσεις τόσο από Ρωσία όσο και από την Κίνα, η Ε.ΔΗ.ΚΑ. α.ε. να είχε δικά της υποκαταστήματα στο εξωτερικό, να είχε δική της μεταφορική εταιρία, όπως προέβλεπε το καταστατικό της, να πωλούσαμε χωρίς μεσάζοντες και ένα σωρό άλλες δυνατότητες που ίσως ακόμη και σήμερα δεν μπορούμε να φανταστούμε.
Επομένως η καινοτομία για μας δεν ήταν στο πως θα δημιουργούσαμε εγκαταστάσεις Εκθετηρίου Δημοπρατηρίου Γούνας, αλλά πως θα το διαχειριζόμασταν ή καλύτερα πώς θα απαλλασσόμασταν ή θα αποσοβούσαμε να διοικήσουν την εταιρεία άνθρωποι που δεν διακατέχονταν από το χαρακτηρισμό της ιδιοτέλειας ή που δεν θα ενέδιδαν στις πιέσεις ανθρώπων που λειτουργούσαν με το σύνδρομο ΄΄ Να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα ΄΄.
Αυτό ενδεχομένως θα μπορούσε να επιτευχθεί εάν εφαρμόζαμε μια άλλη καινοτομία που ακούει στο όνομα ΄΄ Εταιρική Διακυβέρνηση ΄΄.
Τι θα μπορούσε λοιπόν να γίνει εάν λειτουργούσε αυτή η μαγική έκφραση που λέγεται ‘’Εταιρική Διακυβέρνηση’’;
Η λήψη αποφάσεων δεν θα ήταν υπόθεση μόνο του 11μελούς Δ.Σ. του φορέα, που λειτουργούσε το Εκθετήριο Γούνας, αλλά και άλλων φορέων και κυρίως του Ε.Β.Ε. Καστοριάς που ήταν και ιδιοκτήτης του Εκθετηρίου, ο Σύνδεσμος Γουνοποιών Καστοριάς που θα έπρεπε να συμμετέχει στο Μετοχικό Κεφάλαιο της Ε.ΔΗ.ΚΑ.α.ε. ως ιδρυτής της, ο ΕΟΜΜΕΧ με δικαίωμα ψήφου λόγω χρηματοδότησης τεχνογνωσίας κλπ. Ο πρόεδρος δεν θα έπρεπε να είχε υπερεξουσίες και θα έπρεπε ο φορέας διαχείρισης να είχε κανονισμό λειτουργίας εγκριμένο από το υπουργείο και άλλα πολλά που διασφαλίζει η <<Εταιρική Διακυβέρνηση>>.
Αυτά είναι μόνο μερικά στοιχεία τη λεγόμενης ΄΄ Εταιρικής Διακυβέρνησης ΄΄ για να μην αναφερθώ σε άλλα όπως το στελεχιακό δυναμικό, την συμμετοχή των εργαζομένων στις αποφάσεις κ.α.
Το να δημιουργήσεις μια καινοτόμο ιδέα ίσως για μας τους Έλληνες είναι ευκολότερο, απ’ ότι αυτή την ενέργεια να την διατηρήσεις και να την κάνεις αποδοτική και κερδοφόρα. Επενδύθηκαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ των Ευρωπαίων και Ελλήνων φορολογουμένων(Μ.Ο.Π. και πακέτο Ντελόρ) και απαξιώθηκαν μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, διότι δεν υπήρχαν αρχές, ισχυροί θεσμικοί κανόνες και προϋποθέσεις διάφανης λειτουργίας, που θα μπορούσαν να απαιτήσουν και να επιβάλουν οι φορείς, η πολιτεία γιατί όχι και η κοινωνία, προκειμένου η επένδυση αυτή να αποβεί αντάξια των κεφαλαίων που επενδύθηκαν.
Συμπέρασμα: Η καινοτομία τις περισσότερες φορές είναι στα αυτονόητα, βρίσκεται μπροστά μας ή κοιμάται και δεν την ξυπνάμε. Αν θέλουμε λοιπόν να κάνουμε την σημαντικότερη ανακάλυψη, που θα μας απογειώσει και θα ξοφλήσουμε ακόμη και το χρέος γρήγορα, είναι να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, τα σύνδρομά μας και να τα διορθώσουμε ή να επιλέξουμε να μας διοικήσουν άνθρωποι που δεν έχουν τα σύνδρομα της ιδιοτέλειας της λαμογιάς, ή της ζηλοτυπίας, η οποία είναι αθάνατη ενώ οι ζηλότυποι πεθαίνουν, όπως είπε και ο Μολιέρος.
Ένας Φιλανδός συγγραφέας είπε: Επειδή δεν σκεφτόμαστε τις μελλοντικές γενιές, δεν θα μας ξεχάσουν ποτέ.
- Ο Λεωνίδας θ. Πουλιόπουλος είναιΟικονομολόγος, Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας, , Προϊστάμενος του Ερευνητικού Τομέα Τεχνολογίας Γούνας και δέρματος του Κέντρου Τεχνολογικής Έρευνας (ΚΤΕ) Δυτικής Μακεδονίας, με σημαντικό συγγραφικό έργο και αρθρογραφία σχετικά με τον κλάδο της Γούνας και όχι μόνο.
