Οι άνθρωποι που σκότωσαν και τεμάχισαν τον δημοσιογράφο είναι όνειδος για τον σημερινό πολιτισμό και πρέπει να πληρώσουν ανάλογα. Η δύση πρέπει να αμυνθεί και να δείξει πυγμή με όποιο κόστος. Ενώ αυτή έχει ξεπεράσει (με κόστος αίμα και θύματα) τον μεσαίωνα δεν πρέπει να αφήσει τον σκοταδισμό στον κόσμο να κυριαρχήσει.
Ο χώρος της πρεσβείας και των προξενείων έχει ένα ειδικό καθεστώς. Στα χρόνια που υπηρετούσα στο Εκπαιδευτικό Τμήμα του ελληνικού Προξενείου Φραγκφούρτης είδα και άκουσα πολλά. Ο θεσμός αυτός επιτρέπει κάθε κράτος την προστασία και εξυπηρέτηση των πολιτών του σε ξένο έδαφος. Έχει ειδικό καθεστώς. Αυτός ο χώρος δεν έπρεπε ούτε καν να περάσει από το νου των δολοφόνων ότι θα γίνει ο τόπος της φρικτής δολοφονίας.
Η Ευρώπη και ο Δυτικός κόσμος πρέπει να φανούν αμείλικτοι. Μη γονατίσουν στα πετροδολάρια. Εκτός από την προσήλωσή της στις πανανθρώπινες μετααναγεννησιακές αξίες μας έχουμε άλλο πρόβλημα. Θα γεμίσουμε από φυγάδες-μετανάστες που με το δίκιο τους θα τρέξουν με οποιονδήποτε κόστος να κρυφτούν μέσα σε αυτή σε όποιο κράτος μπορούν.
Πρόσφατα στο εξωτερικό συμπτωματικά συνταξίδεψα με κάποιον Σαουδάραβα και δεν μπορούσα να πιστέψω αυτά που μου έλεγε. Έβγαλε το κινητό και μου έδειξε κάποια ντοκουμέντα. Τα έχασα. Τον σκέφτομαι συνέχεια από το γεγονός του τεμαχισμού του δημοσιογράφου. Είχε φέρει τα δύο του κορίτσια για να ξεφύγουν σαν τουρίστες. Ο ίδιος εργαζόταν με συμβόλαιο. Όταν τον ρώτησα τι θα κάνει αν τελειώσει η βίζα βούρκωσε και μου είπε ότι ελπίζει στο Ιρλανδικό κράτος να δείξει κατανόηση. Μετά από αυτό αν τον επιστρέψουν πίσω δύσκολα να την γλυτώσει.
Για να μην γεμίσουμε και διαλυθούμε και εμείς μόνο ένας τρόπος υπάρχει. Να υποστηρίξουμε στα κράτη τους τις βασικές δημοκρατικές κατακτήσεις του σήμερα σε όλα τα μέρη του κόσμου. Την δικαιοσύνη και τον σεβασμό των “αντιθέτων” στα αντιδημοκρατικά καθεστώτα.
Γιατί οι αντίθετοι σε αυτά τα καταπιεστικά, αυταρχικά καθεστώτα είναι οι σωστοί. Δύο αρνήσεις μας κάνουν μία κατάφαση.
