Κατάμεστο το αμφιθέατρο του ΤΕΙ στην παρουσίαση του βιβλίου «Οι Σκοτεινές Διαδρομές της Μοίρας» του Καστοριανού συγγραφέα Άγγελου Λιάπη
Για το βιβλίο μίλησαν η Ολυμπία Τελιγιορίδου και η Μαρία Αντωνίου, αποσπάσματα διάβασαν η Μαρία Μουστάκα και η Αγνή Κανδύλη, συντόνισε ο συγγραφέας-δημοσιογράφος Δημήτρης Ιωαννίδης.
Χαιρετισμό απηύθυναν ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος, ο δήμαρχος Καστοριάς Ανέστης Αγγελής, ο αντιπρόεδρος του ΤΕΙ Ευάγγελος Σίσκος και ο εκδότης Χαράλαμπος Μπαρμπουνάκης.
Τραγούδησε η Έντεχνη Μικτή Χορωδία του πολιτιστικού Συλλόγου ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ υπό τη διεύθυνση του Παύλου Φωτιάδη.
Το ένατο βιβλίο του συγγραφέα – προέδρου εφετών Άγγελου Λιάπη θα πωλείται σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις 9 Νοεμβρίου, από τις εκδόσεις Μπαρμπουνάκη.
Διαβάστε παρακάτω δήλωση της Ολυμπίας Τελιγιορίδου και την παρουσίαση της Μαρίας Αντωνίου
Δήλωση της Ολυμπίας Τελιγιορίδου
Σήμερα είχα την τιμή και τη χαρά να παρουσιάσω το βιβλίο “οι σκοτεινές διαδρομές της μοίρας” του Καστοριανού, Επίτιμου Προέδρου Εφετών κ. Άγγελου Λιάπη, στο κατάμεστο αμφιθέατρο του ΤΕΙ Καστοριάς.
Πρόκειται για ένα έργο όπου ο “μύθος” αποτελεί την αφορμή για να διατυπωθούν τα ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, το έναυσμα της περισυλλογής, το μέσο του προβληματισμού και της αξιολογικής κρίσης.
Είναι ένα βιβλίο με αναφορά στον Θηβαικό Κύκλο της αρχαίας τραγωδίας.
Η χαρά και η λύπη, η νίκη και η ήττα, η ευτυχία και η δυστυχία, η αέναη κίνηση της ζωής, η μοίρα και ο Θεός.
” η μοίρα που δεν είναι έργο του ανθρώπου. Είναι έργο του Θεού. Και τα έργα του Θεού δεν τα αλλάζει ούτε ο ίδιος ο Θεός.” γιατί ” ο Θεός ποτέ δε διορθώνει εκείνα που έχει γράψει η μοίρα. Διορθώνει όμως εκείνα που δεν έχει γράψει.”
Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο αυτό, που αποφεύγω να χαρακτηρίσω ως μυθιστόρημα γιατί ξεφεύγει από τα συνηθισμένα του όρια και ακουμπά στη φιλοσοφία, την προσέγγιση του υπέρτερου άυλου κόσμου.
Η παρουσίαση της Μαρίας Αντωνίου
Όταν πριν λίγους μήνες, με επισκέφθηκε στο γραφείο μου ο Άγγελος Λιάπης και μου ζήτησε να παρουσιάσω το νέο του έργο, ξαφνιάστηκα ευχάριστα. Γιατί ομολογώ ότι είναι πρώτη φορά που αποτολμώ κάτι ανάλογο. «Τελικά κανένας μας δεν ξέρει τι παιχνίδι μπορεί να του παίξει η μοίρα…”», όπως πολύ εύστοχα επισημαίνει ο συγγραφέας. Το κάνω όμως με μεγάλη χαρά και νιώθω τυχερή που έχω την τιμή να παρουσιάσω το καθηλωτικό και συγκλονιστικό αυτό μυθιστόρημα.
Λένε, ότι με την ανάγνωση ενός καλού βιβλίου ευαισθητοποιούνται και κινητοποιούνται και οι πέντε αισθήσεις του ανθρώπου. Κι έχουν απόλυτο δίκιο. Γιατί το συγκεκριμένο βιβλίο το κάνει. Θα μου πείτε: μα καλά η όραση, η αφή, η ακοή. Όμως η όσφρηση; Η γεύση;
Πάμε να πάρουμε λοιπόν μία πρώτη «γεύση»…
Καταρχάς, με την πρώτη ματιά, αντικρίζεις ένα πανέμορφο εξώφυλλο, όπου αναπαριστώνται η Κλωθώ, η Λάχεσις και η Άτροπος. Οι τρεις Μοίρες δηλαδή. Οι οποίες, σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, είναι οι δυνάμεις που ευθύνονται για τα καλά και τα κακά της ζωής του κάθε θνητού, από την γέννηση μέχρι το θάνατό του.
Με το που το αγγίζεις και το κρατάς στα χέρια σου, νιώθεις άμεσα ότι πρόκειται για μία εξαιρετικά προσεγμένη και περιποιημένη έκδοση. Ξεφυλλίζοντας τις σελίδες των καλαίσθητων φύλλων, αρχίζεις και αντιλαμβάνεσαι, όχι μόνο την χαρακτηριστική αίσθηση του ήχου τους, αλλά, κλείνοντας ασυναίσθητα τα μάτια, ένας καταιγιστικός ρυθμός γραφής σε παρασύρει σαν «ορμητικός καταρράκτης», στο τροπικό δάσος του Μαλαισιανού Βόρνεο, για να ρουφήξεις, ανάμεσα σε μυρμηγκοφωλιές και πεταλούδες», τις «μεθυστικές μυρωδιές των λουλουδιών» και το …. «σαν άρπες αγγέλων», μαγευτικό κελάιδισμα των πουλιών.
«Δεν υπάρχουν πιο ευτυχισμένα πλάσματα από τα πουλιά», μας λέει μέσα στο βιβλίο του ο Άγγελος Λιάπης, ο οποίος τα λατρεύει… «Όλη τη μέρα το μυαλό τους το έχουν στο τραγούδι»… Κάθε φράση, κάθε σελίδα, κάθε κεφάλαιο μοιάζει με «μπουκέτο από φρέσκα λουλούδια»… «Όλα τα καρυκεύματα της αγάπης με τη πένα της καρδιάς»… και… τις «σπάνιες ευαισθησίες και τα καλλιτεχνικά χαρίσματα» του «πολυγράφου και αισθαντικού» Άγγελου Λιάπη, ο οποίος με το μυθιστόρημα αυτό «ανοίγει φωτεινά μονοπάτια στη σκέψη μας».
Ένα βιβλίο που αποτελεί «πηγάδι γνώσεων», από το οποίο άντλησα κι εγώ κάμποσα «μπουκέτα» πανέμορφων φράσεων, που έχω ενσωματώσει στο κείμενό μου.
Κάπως έτσι, ξεκινάει λοιπόν η ιστορία μας. Ανάμεσα σε ένα εξωτικό και εκρηκτικό μείγμα πραγματικότητας και φαντασίας, ξεδιπλώνεται κλιμακωτά, σαν μία πανέμορφη χρωματιστή βεντάλια, η εντυπωσιακή πλοκή του συναρπαστικού αυτού μυθιστορήματος, στις «σκοτεινές διαδρομές της μοίρας»…
Κι ενώ λοιπόν το βιβλίο κατατάσσεται στην κατηγορία του μυθιστορήματος, όσο το διαβάζεις και προχωράς, μεταφέρεσαι, χωρίς να το καταλάβεις, μέσα από τα ευφυέστατα μονοπάτια του στην πολιτική, στην θεολογία, στην κοινωνιολογία, στην φιλοσοφία και ξανά στο μυθιστόρημα.
Μία αριστοτεχνική προσέγγιση. Μία εκθαμβωτική γραφή. Τόσο γοητευτική και τόσο παραστατική, που σε κάνει να ονειρευτείς, να δακρύσεις, να χαμογελάσεις… «Που αφήνει τη φαντασία να ταξιδέψει μακριά. Πολύ μακριά. Μέχρι που η θλίψη γίνεται χαρά και ο φόβος γίνεται ελπίδα»…. «Όπως το πλοίο της ζωής, που δε σταματά ποτέ να ταξιδεύει. Και το ταξίδι του έχει διαφορετικό προορισμό και διαφορετική διάρκεια για τον καθένα μας»…, αποτυπώνει πολύ εύστοχα ο συγγραφέας.
Μέσα από τους δρόμους της ζωής των χαρακτήρων του μυθιστορήματος, που «άλλοτε έχουν κατηφόρες και άλλοτε ανηφόρες», άλλοτε σύμφωνα με τις «βουλές του Θεού που είναι άγνωστες στους ανθρώπους» και άλλοτε σύμφωνα με τον «τροχό της ζωής», που γυρίζει διαρκώς…
Ο συγγραφέας, μέσα από την αρμονική και ισορροπημένη συνύπαρξη του Βούδα και του Αριστοτέλη, του Μολιέρου και του Θουκυδίδη, του Βίκτωρος Ουγκώ και του Νίτσε, του Γκαίτε, του Πλάτωνα, του Σαίξπηρ και τόσων άλλων, δεκάδων ονομάτων, που παρελαύνουν επιβλητικά στις σελίδες του βιβλίου, σε οδηγεί και σε προτρέπει να αναρωτηθείς, να αναζητήσεις, να διαλογιστείς. Αλλά ακόμη κι όταν χρειάζεται, να περπατήσεις ακροβατώντας στα μοναχικά βήματα της απόλυτης σιωπής και της βαθιάς περισυλλογής.
Κατατίθενται σκέψεις κι ερωτήματα, που σου κεντρίζουν το μυαλό. Για την ίδια την ύπαρξή μας, που δύσκολα οριοθετείται… Γα ζητήματα προαιώνια, όπως η θέση του ανθρώπου μέσα στον κόσμο… Πάνω από τη γη και κάτω από τον Θεό… Τα «πελώρια γιατί του»… Όπως επίσης και οι παγιωμένες αντιθέσεις και ακροβασίες ανάμεσα στο καλό και το κακό, το δίκαιο και το άδικο, το νόμιμο και το άνομο, την αλήθεια και το ψέμα, την ευτυχία και τη δυστυχία, την χαρά και τη λύπη, τη ζωή και τον θάνατο…
Παράλληλα, σε τροφοδοτεί διαρκώς με πληροφορίες για τόπους μακρινούς και εξωτικούς. Για λαούς και θρησκείες. Για ήθη και έθιμα, κάνοντας εκτενή αναφορά σε πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά, σε έννοιες και συμπεριφορές. Καλοσύνη, υπομονή, αλληλεγγύη, φιλία, οικογένεια, πίστη, ελπίδα, αισιοδοξία, αριστεία, ταπεινοφροσύνη, ελεημοσύνη. «Αν θέλεις να γευτείς τη γλύκα ενός χουρμά, τότε δώσε τον σε έναν φτωχό»… μας λέει… Πόση σοφία, σε μία τόσο μικρή φράση…
Έννοιες τόσο σημαντικές. Έννοιες τόσο δυνατές. Έννοιες εμπλουτισμένες με τα πιο έντονα συναισθήματα στην καθημερινότητα όλων μας. Που σηματοδοτούν την ανθρώπινη ύπαρξη. Που καθορίζουν τις ζωές μας. Όπως ακριβώς η Κλωθώ, η Λάχεσις και η Άτροπος…
Κι εν μέσω όλων αυτών, που διαδραματίζονται στο βιβλίο, πάντοτε παρούσα και απαστράπτουσα η αγάπη… Και παντού βέβαια, πως θα μπορούσε να λείψει άλλωστε, καραδοκεί ο Έρωτας… «Ο Άρχοντας Έρωτας», όπως τον αποκαλεί και τον υμνεί διθυραμβικά ο ποιητής Άγγελος… «Σαν το κελάιδισμα των πουλιών, που φτάνουν μέχρι τη στέγη του ουρανού»…
Οι εναλλαγές παραμυθένιων τόπων, ξεχωριστών χαρακτήρων, διαφορετικών καταστάσεων και συναισθημάτων είναι πραγματικά εντυπωσιακές και τόσο μα τόσο ευρηματικές, μέσα σε έναν αγωνιώδη, ασταμάτητο ρυθμό, γεμάτο συμπτώσεις, εκπλήξεις, ανατροπές. Μέσα από μία δομημένη γλώσσα. Ανεξάντλητη, χειμαρρώδη, μεθυστική.
Θα ήθελα στο σημείο αυτό να ανοίξω μία πολύ μικρή παρένθεση, για να τονίσω το πόσο σπουδαίο είναι να διασώζουμε τον πλούτο της γλώσσας μας. Γιατί με αυτόν τον τρόπο, στην ουσία διασώζουμε την ταυτότητά μας, την ιστορία μας, τον πολιτισμό μας. Και το βιβλίο, ακόμη και στις μέρες μας, παρά την μεγάλη εξάπλωση και χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας, εξακολουθεί να αποτελεί το “όχημα” και την “κιβωτό” της διάδοσης κάθε σημαντικού πολιτισμού.
Το βιβλίο λοιπόν που παρουσιάζουμε σήμερα είναι ένας πραγματικός θησαυρός. Γιατί μας γεμίζει με σοφία. Μας πλημμυρίζει με γνώση. Και μας κατακλύζει με μηνύματα μέχρι το τέλος. Ένα τέλος όμως, που δεν είναι ένα συνηθισμένο τέλος, γιατί εκεί αρχίζει πραγματικά η μεγάλη αναζήτηση που πρέπει να κάνουμε όλοι μας.
Μας αφήνει ελεύθερους να κάνουμε τα δικά μας ταξίδια στον ατέλειωτο κόσμο της γνώσης, του μυαλού και της σκέψης. Αναζητώντας ο καθένας τις δικές του απαντήσεις. Χωρίς όρια και κανόνες. Πάντοτε όμως μέσα από τις δαιδαλώδεις και σκοτεινές διαδρομές της μοίρας…..
Κάπου εδώ όμως θα προσπαθήσω, με δυσκολία βέβαια, να συγκρατήσω τον ενθουσιασμό μου και δεν θα αποκαλύψω άλλα στοιχεία του βιβλίου… Θα ήταν άλλωστε πολύ άδικο και εντελώς άκομψο, για όλους αυτούς που θα το διαβάσουν, αλλά και για τον ίδιο τον συγγραφέα… ο οποίος αποδεικνύεται εκτός από έναν καταπληκτικό ποιητή κι ένας δεινός πεζογράφος.
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι
Δεν ξέρω ποια είναι η πιο σωστή σειρά, όμως όποιος γνωρίζει προσωπικά τον Άγγελο Λιάπη, γνωρίζει έναν αξιοθαύμαστο άνθρωπο, έναν διακεκριμένο επιστήμονα, έναν εκπληκτικό ποιητή-συγγραφέα. Ένας πανάξιος συντοπίτης μας, τον οποίο οφείλω να συγχαρώ, γιατί δημιούργησε ένα ακόμη εξαιρετικό έργο.
Θέλω, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, να ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο και τον ίδιο να είναι πάντοτε γεμάτος έμπνευση και επιτυχίες.
Θέλω παράλληλα να τον ευχαριστήσω θερμότατα γιατί μου έδωσε σήμερα τη δυνατότητα να παρουσιάσω αυτό το βιβλίο, το οποίο σας συστήνω ανεπιφύλακτα να το αποκτήσετε. Είναι ένα διαμάντι….
Οπότε, κλείνω με κάτι που σημειώνει χαρακτηριστικά ο Άγγελος Λιάπης στο βιβλίο του: «κάθε λεπτό της ζωής μας είναι και ένα πανάκριβο διαμάντι». Είμαι λοιπόν απολύτως βέβαιη, πως όλοι εμείς εδώ σήμερα, «δεν σπαταλούμε καθόλου άσκοπα τα πανάκριβα διαμάντια μας…».
