«ΕΠΤΑΧΩΡΙΟΝ – ΠΙΝΔΟΥ 4 Νοεμβρίου 1940», γράφει η φωτογραφία, όπου ο Δαβάκης τραυματισμένος. Τραυματίστηκε στις 2 Νοεμβρίου κοντά στη Φούρκα (στα 20 χλμ. απ’ το χωριό μας), μεταφέρθηκε στο Επταχώρι κι από δω στην Αθήνα μέσω Κοζάνης. Παρότι τραυματισμένος συνέχιζε να ανησυχεί και να κάνει υποδείξεις για τη συνέχιση της αντεπίθεσης. Έμεινε 2-3 μέρες τραυματισμένος στο χωριό, το χωριό που αγάπησε και τον αγάπησε πολύ.
Αυτή κι άλλες φωτογραφίες μας έστειλε-εμπιστεύτηκε ο Θανάσης Δαβάκης Λακωνία για το Τζημοπούλειο μουσείο μας, όπου οι παλιές φωτογραφίες Επταχωρίου.
Θυμίζω την αφήγηση του πατέρα μου για τον τραυματία Δαβάκη: «Όταν έφεραν στο χωριό το Δαβάκη τραυματισμένο, πήγα στο σπίτι που τον είχαν, στου Τζημόπουλου το σπίτι («Τζημοπούλειο μουσείο» σήμερα) και ζήτησα να τον δω… δε μ΄άφηνε ο φρουρός στην πόρτα, επέμενα «τον ξέρω, μιλούσαμε όλο τον καιρό, θέλω να ρωτήσω πώς πάει ο πόλεμος» φώναζα… πήρε είδηση από πάνω ο Δαβάκης (αυτό ήθελα κι εγώ) και φώναξε «αφήστε το παιδί!» Ήταν ανασηκωμένος στο σιδεροκρέβατο και σηκώνοντας το χέρι (δεν τον ξεχνώ) «έλα λεβέντη μου, μη φοβάσαι, όλα καλά παν, θα τους μαντρώσουμε όπου να ‘ναι!»
Μου τα έλεγε παραστατικά ο πατέρας μου, σηκώνοντας κι αυτός το χέρι, όπως ο Δαβάκης…
Όταν αποχαιρετούσαν τον τραυματία Δαβάκη:
Η 15χρονη Μαρία Γιαννούλη λέει μεταξύ άλλων σε εκπομπή της ΕΤ3: “τον έφεραν εδώ απάν’ στη ράχ’ τραυματισμένο στο φορείο, εμείς τα παιδιά πήγαμε να τον δούμε και να τον αποχαιρετήσουμε, μας είδε και έκλαψε… και λέει «παιδιά μη φοβάστε, θα τους νικήσουμε, θα τους γυρίσουμε πίσω και θα ελευθερωθούμε» Περάσαμε όλα τα παιδιά και του φιλήσαμε το χέρι… Κι από κει τον πήραν πάλι στο φορείο κι έφυγαν…”
https://fouit.gr/2017/10/28/%ce%ba%cf%89%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%b4%ce%b1%ce%b2%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%ce%bf-%ce%ae%cf%81%cf%89%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7/
