Μπορεί ο πολυβραβευμένος ήδη Ούγγρος σκηνοθέτης Λάζλο Νέμες να αγανακτεί για το ευρωπαϊκό σύστημα χρηματοδότησης ταινιών, που οδηγεί “στην αντίφαση ενός … τυποποιημένου σινεμά σε έναν κόσμο που διατυμπανίζει την ποικιλοχρωμία του” , μπορεί να καταγγέλλει την “παντοκρατορία του Ίντερνετ που οδηγεί σε μια αυτάρεσκη και ψευδαισθησιακή εποπτική ματιά επί…παντός” και να προβλέπει δυσοίωνα πως “αν το σινεμά δεν υπερασπιστεί τον ίδιο του τον εαυτό, πολύ σύντομα θα καταλήξει να υποβαθμιστεί σε μία ανούσια παρέλαση εικόνων, με συνοδεία ποπκόρν, εφάμιλλη με τα video games” , στην ταινία του όμως, που προβλήθηκε σε πανελλήνια πρεμιέρα στο “Ολύμπιον”, σημειώθηκε το αδιαχώρητο.
Δεν ήταν μόνο τα βραβεία που έφεραν τον κόσμο στις αίθουσες. Ταινίες λιγότερες γνωστές, σκηνοθέτες άγνωστοι, πρωτοεμφανιζόμενοι, ταινίες μεγάλης-μνημειώδους διάρκειας (όπως η 14ωρη Αργεντίνικη “κινηματογραφική εγκυκλοπαίδεια” “La flor”) προβλήθηκαν σε αίθουσες sold out- ακόμα και στη δεύτερη προβολή τους.)
Το αδιαχώρητο και με “δυσαρεστημένους” πολλούς υποψήφιους θεατές που…έμειναν χωρίς εισιτήριο- σημειώθηκε το Σαββατοκύριακο στις προβολές των ταινιών : “Roma” (του Μεξικάνου Αλφόνσο Κουαρόν) , “Το μυστικό της Πέτρα” του Ισπανού -παρόντα στις προβολές Τζ.Ροσάλες, “Sunset” του Ούγγρου Λαζλο Νέμες, “Tel Aviv on fire” του Ισραηλινού Σαμέχ Ζοαμπί, “Dead women walking” του Αμερικανού Μπεν Ασερ και …15 ακόμη ταινίες απο τις 90 και πλέον που προβλήθηκαν τις τρεις πρώτες μέρες του 59ου Φεστιβάλ.
Ένας … queer -άγνωστος “Ορέστης” απ το μακρινό 1969
Η μυθική ερμηνεύτρια του Μάνου Χατζιδάκη,η Φλέρυ Νταντωνάκη (1937-1998), η «Φεγγαρική αηδόνα», όπως την αποκαλούσε ο ποιητής Νίκος Καρούζος, η ύψιστη ερμηνεύτρια του Μεγάλου Ερωτικού, υπήρξε ηθοποιός και μάλιστα σε διπλό ρόλο (της Κλυταιμνήστρας και της Ηλέκτρας), δίπλα σε πρωταγωνιστή του Φελίνι και με σκηνοθέτη έναν 35χρονο ‘Ελληνα- βραβευμένο με ‘Οσκαρ απ τα 30 του (τον ενδυματολόγο Βασίλη Φωτόπουλο), σε μια …αλλόκοτη ταινία – αρχαία τραγωδία με …queer “Βλέμμα”.
Στη προβολή στην αίθουσα “Παύλος Ζάννας” της εν πολλοίς άγνωστης ταινίας “Ορέστης”, που κινηματογράφησε στην …ασπρόμαυρη Μάνη στα 1969 -μεσούσης της Χούντας- ο Βασίλης Φωτόπουλος (“ταινία-φάντασμα”- καθώς η κόπια της είχε χαθεί και ξαναφτιάχτηκε πρόσφατα, τη χαρακτήρισαν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Ορέστης Ανδρεαδάκης και ο καθηγητής Κωνσταντίνος Κυριακός, που επιμελήθηκε το αφιέρωμα του 59ου Φεστιβάλ στον queer/ gay ελληνικό κινηματογράφο), οι …συλλέκτες -θεατές μιλούσαν αμήχανα για τη “φορμαλιστική ματιά” του σκηνοθέτη, για την προσπάθεια του να διαβάσει τον Ευρυπίδειο μύθο με queer αποχρώσεις. Οι εισηγητές της τόνιζαν πως .. “σημασία έχει όχι τόσο η μυθοπλασία όσο η αφήγηση” . Κάποιοι απ’ τους θεατές “είδαν” μια συλλεκτική ταινία υψηλής αισθητικής -προϊόν του καιρού και των ηθών του- άλλοι εντόπισαν περισσότερο το αντιπολεμικό κλίμα της εποχής (πόλεμος στο Βιετνάμ , εξεγέρσεις τα πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής κ.α) , ορισμένοι αναφέρθηκαν ακόμα και στην “παλιά” -με στοιχεία καθαρεύουσας – γλώσσα στον υποτιτλισμό της (είναι γυρισμένη στα αγγλικά), και πολλοί έκαναν λόγο για τη μουσική του Μίμη Πλέσσα…
Ο “Ορέστης” (1969) – η μοναδική ταινία του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνογράφου και εικαστικού Βασίλη Φωτόπουλου- με πρωταγωνιστή στον ρόλο του Ορέστη τον Hiram Keller (1944-1997), μοντέλο της εποχής και πρωταγωνιστή ένα χρόνο πριν στο θρυλικό “Σατυρικόν” του Φεντερίκο Φελίνι, συνεργάτη του Andy Warhol και ηθοποιό αμερικανικών αντεργκράουντ ταινιών και τη “μαγική” -και υποκριτικά- Φλέρυ Νταντωνάκη , είχε προβληθεί για μια μόλις εβδομάδα στην Αθήνα με την πτώση της Χούντας και ..έκτοτε είχε χαθεί στα αρχεία της ταινιοθήκης απ όπου ανασύρθηκε για τη μοναδική αυτή προβολή της.
Και μια ταινία “όσο”…όλες μαζί.
Περίπου 100-150 εισιτήρια για μια προβολή διάρκειας πέντε ωρών κατά μέσο όρο επί…τρία (η ταινία -saga “La Flor” του Αργεντινού Μαριάνο Γινάς με διάρκεια προβολής …14 ωρών προβλήθηκε σε τρία μέρη διάρκειας 210′ , 309′ και 290′ λεπτών καθε προβολή τα μεσημέρια της Παρασκευής – του Σαββάτου και της Κυριακής) είναι μάλλον… φαινόμενο.
Οι θεατές της (η ταινία προβλήθηκε στην αίθουσα “Τώνια Μαρκετάκη” του Λιμανιού και θα επαναληφθεί σε …δυο “δόσεις” των 398′ και 411′ λεπτών στην αίθουσα Τάκης Κανελλόπουλος το Σάββατο 10 και την Κυριακή 11 Νοεμβρίου στις 15.00 και τις 14.00 αντίστοιχα) ήταν στην πλειονότητα τους γυναίκες, μέσης ηλικίας (παλιές “φεστιβαλίστριες”) αλλά και πολλοί νέοι που ήρθαν…προετοιμασμένοι κι έφυγαν μάλλον ικανοποιημένοι.
“Διάβασαν” το σύνολο σχεδόν της ιστορίας του κινηματογράφου (με φιλμικές αναφορές σε ταινίες κινηματογραφικές οπτικές του παρελθόντος, σε εικαστικά έργα όπως μεταξύ άλλων “Η κραυγή” του Μουνκ).
Για την ολοκλήρωση του..”Λουλουδιού” απαιτήθηκαν 10 χρόνια γυρισμάτων, τρεις ήπειροι, έξι ιστορίες και λιγοστοί αλλά σε πολλαπλούς ρόλους ηθοποιοί… Η ταινία συμπυκνώνει σχεδόν όλα τα κινηματογραφικά είδη και όλες τις πιθανές και απίθανες αφηγηματικές φόρμες και σύμφωνα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του φεστιβάλ Ορέστη Ανδρεαδάκη “αν κάποιος πρέπει να δει οπωσδήποτε μια μόνο ταινία στο Φεστιβάλ – ας επιλέξει τη …σύγχρονη κινηματογραφική εγκυκλοπαίδεια του “Flor”…
To 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου συνεχίζεται κανονικά στις επτά αίθουσες προβολών του.
AΠΕ
