Ψιθυρίζουν οι λέξεις μου κάθε που ζωγραφίζουν τον έρωτα.
Τόσο ανεπαίσθητα που δεν τις ακούω.
Μόνο στην όραση επιτρέπουν να βλέπει τις ανάσες τους, τις γεμάτες φωνήεντα που λήγουν μακρόσυρτα καθώς δραπετεύουν από χείλη φιλήδονα που τα έχουνε βάψει με κόκκινο χρώμα.
Έχεις δει λέξεις να γδύνονται;
Να πετούν ατίθασα από πάνω τους ρούχα, να στέκουν γυμνές, μόνο και μόνο για να φανεί το καμπυλωτό τους το σχήμα.
Κι ύστερα.
Ύστερα να παίρνουν αραχνοΰφαντες φλόγες, να τυλίγουν τη μέση τους, να χορεύουν αργά πάνω στα χείλη με το κόκκινο χρώμα.
Έχεις νιώσεις τις ανάσες να καίγονται;
Να λικνίζουν αυτό το υπέροχο σώμα;
