Στη νέα υπέροχη και πρωτότυπη δουλειά της θεατρικής ομάδας του Συλλόγου «Το Σπασμένο Ρόδι» που παρουσιάζεται στο αρχοντικό Τσιατσιαπά μέχρι και τις 25 του Νοέμβρη ακούσαμε στίχους από την ποίηση του Γιάννη Πάσχου. Με την ευκαιρία αυτής της συνεργασίας ή καλύτερα αυτής της συνάντησης, απευθύναμε πέντε ερωτήσεις στον Γιάννη Πάσχο, μια μικρή συνέντευξη πριν τα πούμε και από κοντά μαζί του την ερχόμενη Κυριακή στο αρχοντικό Τσιατσιαπά στις 8 το βράδυ.
-Κύριε Πάσχο, πως προέκυψε η συνάντησή σας με το Σπασμένο Ρόδι και κάτι άλλο ακόμη, που το σκέφτομαι από τη στιγμή που διάβασα το βιογραφικό σας, πως προέκυψε η στροφή σας από την ιχθυολογία στη λογοτεχνία;
Γνώριζα για το Σπασμένο Ρόδι από παλιά και πάντα μου έκαναν εντύπωση όλες οι δουλειές τους και ιδιαίτερα ο τρόπος που προσεγγίζουν τα πράγματα, η υψηλή τους αισθητική . Δεν συναντάς εύκολα τέτοιες ομάδες και μάλιστα στην περιφέρεια. Η πόλη της Καστοριάς πρέπει να νιώθει τυχερή που έχει μια τέτοια ομάδα. Όταν γνώρισα τα μέλη της ομάδας ενθουσιάστηκα και πολύ χάρηκα που επέλεξαν κάποιους στίχους από το βιβλίο μου με τίτλο Lila Teman για τη νέα τους δουλειά «Δίχως βάρος», την οποία βρίσκω καταπληκτική. Τώρα, γι αυτό που με ρωτάτε, πως πήγα από την ιχθυολογία στη λογοτεχνία, ξέρετε, οι διαδρομές μας ποτέ δεν είναι ξεκάθαρες, καμιά επιλογή δεν χαράζει μόνο μια διαδρομή, η επιστήμη δεν έχει μόνο την τεχνοκρατική της πλευρά, σε οδηγεί σε περίεργους δρόμους και σε ερωτήματα, των οποίων οι απαντήσεις, όποιες απαντήσεις , βρίσκονται σε άλλα πεδία. Όλα αλληλοσυνδέονται , οι γέφυρες είναι πάντα ανοιχτές και το πήγαινε-έλα συνεχόμενο, ποτέ δεν σταματά. Είμαι κατά της αφοσίωσης.
-Δηλαδή το ένα συμπληρώνει το άλλο;
Όλα συμβαδίζουν, τίποτε δε μπορεί για πολύ καιρό να σταθεί μοναχό του, το ένα τροφοδοτεί το άλλο, υπάρχει μια διαρκής κίνηση, ανεξάρτητα αν πολλές φορές δεν την αντιλαμβανόμαστε. Υπάρχουν ανάγκες του ανθρώπου προαιώνιες, που με διάφορους τρόπους αναζητούν να εκφραστούν, κοινές ανάγκες και κοινοί φόβοι που μας φέρνουν το έναν πιο κοντά στον άλλον, κοινές χαρές, κοινές αγωνίες, κοινά πένθη.
-Ας πάμε σε κάτι άλλο. Το τελευταίο σας βιβλίο με τον τίτλο οι Μαγικές ιστορίες του Δον Ντομίνγκο έχει σαν θέμα τη διαφορετικότητα;
Οι Μαγικές ιστορίες του Δόν Ντομίνγκο, αν και εξωφρενικές και παράξενες εδράζονται στη λογική και την πραγματικότητα. Αυτό που κάνει ο Δόν Ντομίνγκο είναι να διαπλατύνει διαρκώς την πραγματικότητα και να την συνδέει άρρηκτα με τις άλλες όψεις της, αυτές που γεννά το όνειρο, η φαντασία και η επιθυμία. Οι ιστορίες του ελαφραίνουν τις λογικές σκέψεις από το βάρος του αποτελέσματος, τον στόχο από το βάρος της αποτυχίας και απαλύνουν τις ψυχές των ανθρώπων, επαναφέροντας στην καθημερινότητα της ζωής τον μύθο, το παιχνίδι και την αστείρευτη επιθυμία για ανατροπή. Παρεμπιπτόντως, το Δον Ντομίνγκο είναι παρατσούκλι , Δήμο τον λένε τον άνθρωπο, έχει πολλά παρατσούκλια αλλά αυτό είναι το πιο συνηθισμένο.
-Ζούμε μια εποχή περίεργη, ρευστή, ελπίζετε σε κάτι, τι σας βασανίζει;
Ούτε ελπίζω, ούτε νοσταλγώ, η ζωή είναι θεία λειτουργία, πότε της χαράς και πότε του πένθους, έρωτας και θάνατος. Προσπαθώ συνειδητά να κρατώ ζωντανή την επιθυμία για ανατροπή, πότε τα καταφέρνω και πότε όχι. Τι με βασανίζει; Όλα με βασανίζουν, διαρκώς και ενίοτε εμμονικά θα έλεγα.
-Μια τελευταία ερώτηση, συνηθισμένη ερώτηση, αλλά θέλω να σας την κάνω. Αν δεν γράφατε, αν σας απαγόρευαν να γράφατε θα πεθάνατε;
Όχι βέβαια, υπάρχουν τόσο άλλα ωραία πράγματα να κάνω. Να, σήμερα το μεσημέρι θα πάω με φίλους να πιούμε ένα κρασάκι και το απόγευμα σκέφτομαι να φυτέψω μερικά χρυσάνθεμα στον κήπο.
-Σας ευχαριστώ, πολλά θα ήθελα να σας ρωτήσω ακόμη, θα τα πούμε από κοντά την Κυριακή.
Κι εγώ σας ευχαριστώ, καλή αντάμωση.
Γνωριμία με τον συγγραφέα Γιάννη Πάσχο
Στο αρχοντικό Τσιατσιαπά
Ημερομηνία: 25 Νοεμβρίου
Ημέρα και ώρα: Κυριακή, στις 20:00
Γιάννης Πάσχος
Ο Γιάννης Πάσχος γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1954. Σπούδασε Βιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ειδικεύτηκε στη Μοριακή Βιολογία και τη Γενετική των υδρόβιων οργανισμών στην Ουγγαρία και τη Νορβηγία. Είναι καθηγητής Ιχθυολογίας.
Το λογοτεχνικό του έργο περιλαμβάνει ποιήματα, συλλογές διηγημάτων, νουβέλες και δοκίμια τα οποία για χρόνια παρέμεναν αδημοσίευτα. Το Μάρτιο του 2005 εκδόθηκε το πρώτο του ποιητικό κείμενο από τις εκδόσεις Οδός Πανός με τίτλο “Lila Teman”.
Ποιήματα, διηγήματα και κείμενά του έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Οδός Πανός, Φαρφουλάς, Soul, Δρομολόγιο, Δέλεαρ, Ίαμβος, στις εφημερίδες, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, Πριν, Παρόν, Ηπειρωτικός Αγών και στο διαδίκτυο, poeticanet, protagon.gr, human traffic, toportal, φρέαρ, Ποιείν.
Βιβλία:
(2017) Οι μαγικές ιστορίες τού Δον Ντομίνγκο, Περισπωμένη
(2015) Μεγάλες διώρυγες, Μελάνι
(2013) Μη φεύγεις, Ίνδικτος
(2009) Μία νυξ δι’ εν έτος, Μελάνι
(2007) Ζωή εκτός ωραρίου, Μελάνι
(2005) Lila Teman, Οδός Πανός
Συγκλονιστικό “Δίχως βάρος” από το Σπασμένο Ρόδι (φωτογραφίες)
«Δίχως βάρος»: Το αρχοντικό Τσιατσιαπά ενεργοποιείται εικαστικά από το “Σπασμένο Ρόδι” (πρόγραμμα)
