Καστοριάτελευταίες ειδήσειςφωτορεπορτάζ

Τα κάλαντα της ΜΥΗΣΙΣ (φωτογραφίες)

Όπως κάθε χρόνο, τα μέλη και οι φίλοι της Μυήσεως τήρησαν το έθιμο και έψαλαν τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα στα γραφικά σοκάκια της Καστοριάς. Ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές και κρατώντας φαναράκια αντάλλαξαν ευχές από πόρτα σε πόρτα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Δεκεμβρίου και υπόσχονται να ξαναβρεθούν στους ίδιους δρόμους και να χτυπήσουν τις ίδιες πόρτες και του χρόνου με υγεία.

Παρακάτω φωτογραφίες: Βασιλική Νίκου / Δημήτρης Μητσόπουλος

 

 

9 Comments

  1. Ωραία υπέροχα και του χρόνου με υγεία!!!Αλλά πολύ ΦΕΣΙ βρε τέτοια βλέπει ο Ταγίπ και τουρχεται η όρεξη για κάτι παραπάνω, καιρός να πετάξετε τα φέσια και να τα αντικαταστήσετε με την παραδοσιακη τραγιάσκα

      1. Σωστός! Εξ’ου και η καστοριανη εκφραση για να χαρακτηρισει τους μη-Καστοριανους: τα κουφα με τη τραγιασκα !

  2. Η παράδοσή μας το φέσι η τραγιάσκα και οι …..” Παπαδόπουλοι ”

    Κύριε Παπαδόπουλε —θέλω να πιστεύω ότι είναι το πραγματικό σας όνομα — είστε ασυγχώρητος !
    Δεν έχετε δει ούτε μια εικόνα , μια φωτογραφία των Ελλήνων αγωνιστών του 1821 ;

    Οι αδελφοί Εμμανουήλ από την Καστοριά , ο Καρατάσος από τη Νάουσα , ο Καραϊσκάκης κλ.π φέσι φορούσαν !
    Οι νεώτεροι ; ο Μελάς , ο Καούδης , ο Νταηλάκης κλ.π κι αυτοί φέσι φορούσαν !

    Τι τα θέλετε κύριε Παπαδόπουλε ; απ’ εδώ , απ’ εκεί , μόνο του ; με τη βοήθεια και των ξένων ; το ελληνικό φέσι τελικά τα κατάφερε και νίκησε , και κατετρόπωσε το τουρκικό φέσι και τη σλάβικη τραγιάσκα , και εγκαθίδρυσε την ελληνική δημοκρατία .

    Μια Δημοκρατία τόσο υγιή , ώστε να επιτρέπει και να δίνει τη δυνατότητα στους κάθε εχθρούς της με τραγιάσκα , να εκφράζουν δημόσια τη γνώμη τους , ακόμη κι όταν υποψιάζεται μοσχοβίτικα ρούβλια ……..

    Κύριε Παπαδόπουλε , δεν ξέρω αν οι δικοί σας στο Ίλιντεν φορούσαν φέσι ή τραγιάσκα ; ( μάλλον φέσι ) , όμως σε κάθε περίπτωση , νομίζω , ότι καλά κάνετε και την προεδρική σας φρουρά του κ. Ιβάνωφ στα Σκόπια την έχετε με τραγιάσκα : και ωραία δείχνει και προπαντός αυθεντική , σλαβομακεδόνικη , καμιά σχέση έχουσα με τους τους Τούρκους και το φέσι τους .

    Όμως εμείς οι Έλληνες , οι ελληνομακεδόνες , κύριε Παπαδόπουλε , δεν κατασκευάζουμε , δεν εφευρίσκουμε , δεν επινοούμε ( βλέπε και Χόσμπάουμ : ” Η επινόηση της παράδοσης ” ) ΤΩΡΑ την παράδοσή μας και την ιστορία μας , ώστε να την προσαρμόσουμε καταλλήλως ………

    Εμείς κύριε Παπαδόπουλε , δεν έχουμε ανάγκη από καμία κατασκευή , καμία επινόηση : Αυτοί είμαστε , αυτή είναι η ιστορία μας , η δική μας ιστορία ! αυτοί είναι οι πρόγονοί μας ,με το φέσι τους ! — κι είμαστε πολύ περήφανοι γι’αυτό — που τελικά νίκησε το τούρκικο φέσι και τη σλάβικη τραγιάσκα .

    Αν καταργούσαμε το φέσι από τις παραδοσιακές μας στολές , όπως προτείνετε εσείς κ. Παπαδόπουλε , είναι βέβαιο ότι θα έτριζαν τα κόκαλα των προγόνων μας , που αγωνίστηκαν για την ελευθερία της ελληνικής Μακεδονίας και της Ελλάδας .

    Εσείς κ.Παπαδόπουλε , μια και βρίσκεστε σε …..πειραματικό ; στάδιο κατασκευής της ιστορίας σας , μπορείτε , έχετε την ……πολυτέλεια να επιλέγετε την τραγιάσκα ή το φέσι ή την ρεπούμπλικα , ή οτιδήποτε άλλο θεωρείτε σκόπιμο .
    Μόνο παρακαλώ , την …….. αρχαία μακεδονική περικεφαλαία μην επιλέγετε , γιατί , πέρα από την απίστευτη αυτογελοιοποίησή σας , στενοχωρείτε αφάνταστα και τους αρχαίους Μακεδόνες , οι οποίοι με τα διαχρονικά τους ελληνικά , μεταβιβάζουν και σε μας τους σύγχρονους Έλληνες και ελληνομακεδόνες — που στην κυριολεξία συνομιλούμε μαζί τους — τη στεναχώρια τους και χαλάει ή θα χαλάσει η ” Συμφωνία των Πρεσπών ” η σημερινή ή η μελλοντική αν υπάρξει τέτοια ……..

  3. Η τραγιάσκα του αείμνηστου Φώτη Κουκουφίκα

    Κύριε Κουκουφίκα εάν ψάξετε στο σπίτι σας, στο Τσιρίλοβο, θα βρείτε πολλές τραγιάσκες του παππούς σας Φώτη Κουκουφίκα η Μπλέτσα. Εγώ τον θυμάμαι να κυκλοφορεί με τραγιάσκα πάνω στο άσπρο άλογο κάθε φορά που ερχόμουν στο χωριό ή όταν πήγαινε στην Γιάζα. Ήταν τόσο ευγενής άνθρωπος που έβγαζε τη τραγιάσκα κάθε φορά που χαιρετούσε κάποιον.

    Όταν έπιναν κανένα τσίπουρο, παραπάνω με τον φίλο του, τον Κατσάνη από την Λιθιά, οι τραγιάσκες χόρευαν στον αέρα. (το συμβάν είχε λάβει χώρα στα μέσα της δεκαετίας του 70, με αφορμή την πώληση ενός αλόγου, χρώματος ψαρί, θέλω να πιστεύω ότι θα θυμάστε το άλογο σας)

    Όσα σας γράφω είναι παιδικές μνήμες, δεν είναι κατασκευή της παράδοσης. Όμως η ποινικοποιηση της τραγιάσκας και ο ετεροπροσδιορισμός όσων την φορούν (μόνο οι παππούδες) αδικεί την νοημοσύνη του κάθε Καστοριανού.

    Όσο αφορά την ενδυματολογική εξέλιξη του Καστοριανού και της Καστοριανής υπάρχει το σχετικό Μουσείο της Καστοριάς (εάν δεν κάνω λάθος στεγάζεται στο Αρχοντικό των Αδελφών Εμμανουήλ στο Ντολτσό)

    Καλές γιορτές

    ΥΓ Παρακαλώ μη φτάσει η συζήτηση την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα, ούτε και στις Ακαδημίες Αθηνών, Σκοπίων και Σόφιας.

  4. Πριν προλάβουν οι κάθε λογής καπελολόγοι περί τραγιάσκας ας ρίξουν μια ματιά τι γράφουν οι :Ηλίας Πετρόπουλος και Φίλλιπος Φιλλίπου

    Κριτική

    Μία εκτενής μελέτη για τα καπέλα της Νεότερης Ελλάδας, αλλά και τις στενές επιρροές από τον ευρωπαϊκό και τον διεθνή χώρο. Κάτω από τον τίτλο «Η τραγιάσκα» στεγάζεται μία λεπτομερής ανάλυση για τα είδη του καπέλου, ως μέρους της αμφίεσης αλλά και των αναγκών που επιβάλλουν την χρήση του. Από την σκούφια και το φέσι, τα τσεμπέρια και το γιασμάκι, το καλπάκι και την κατσούλα, τα κάθε είδους στρατιωτικά πηλήκια, τις κάσκες και τα επίσημα ημίψηλα, ώς την ρεμπούμπλικα και την εργατική τραγιάσκα, αποτυπώνεται η μακρά διαδρομή της απαραίτητης, κάποτε, συνήθειας να φορούν οι άνθρωποι καπέλο.

    Ακάματος ερευνητής, ερασιτέχνης λαογράφος, μα κυρίως φιλόπονος συγγραφέας, ο Ηλίας Πετρόπουλος, μόνιμος κάτοικος του Παρισιού, εδώ και χρόνια «βομβαρδίζει» το ελληνικό αναγνωστικό κοινό με βιβλία κάθε λογής, από λαογραφικές μελέτες και λεξικά ως μονογραφίες για καλλιτέχνες και ονοματοθεσίες οδών και πλατειών. Το ογκώδες πόνημά του υπό τον τίτλο «Η τραγιάσκα», μια εκτενής μελέτη για τα καπέλα της νεότερης Ελλάδας, αποτελεί λεπτομερή ανάλυση για τα είδη του καπέλου (πίλου στην πάλαι ποτέ καθαρεύουσα) ως μέρος της αμφίεσης των ανδρών ­ για τις καλύπτρες των γυναικών υπάρχουν ειδικά κεφάλαια ­ αλλά και των αναγκών που επιβάλλουν τη χρήση του.

    Μολονότι το θέμα είναι συγκεκριμένο και δηλώνεται ρητά στην αρχή του βιβλίου Μεταμαρξιστική μελέτη περί των ανδρικών πίλων, και εν μέρει των γυναικείων τοιούτων, της Νεωτέρας Ελλάδος – Πανόραμα εμπλουτισμένον διά σχετικού λεξικού-δείκτου και αφθόνου εικονογραφήσεως καθώς και ολίγων ζωγραφιών του Αλεξάνδρου Βερούκα, ο εις την αλλοδαπήν διαβιών συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία ­για μία φορά ακόμη­ να μιλήσει για τη νεοελληνική πραγματικότητα, την οποία, μολονότι παρατηρεί εκ του μακρόθεν, γνωρίζει άριστα. Ασεβής, όπως πάντα, προς τους καθιερωμένους θεσμούς, τα δόγματα, τις ιδεολογίες και τις επίσημες συμπεριφορές, στην Τραγιάσκα ξεσπαθώνει κατά των αστικών αξιών και αποκαλύπτει λίγο ή περισσότερο γνωστά επεισόδια της ελληνικής ιστορίας που χαρακτηρίζουν πρόσωπα και πράγματα.

    Ανέκαθεν, τονίζει ο συγγραφέας, ο πίλος αντανακλούσε την κοινωνική/ταξική βαθμίδα του φορέα του. Το είδος του καπέλου δεν δείχνει μόνο τον κοινωνικό οργανισμό όπου ανήκει ο καθένας αλλά και τη θέση του στην οικεία ιεραρχία. Για παράδειγμα, ο φαντάρος φοράει δίκοχο και ο αξιωματικός πηλήκιο, ο ιερέας φοράει καλιμάφκι (sic) και ο αρχιμανδρίτης καλιμάφκι με πλερέζα. Ο πλούσιος αστός αγοράζει μια πανάκριβη ρεμπούμπλικα (sic) από καστόρι, από τρίχα λαγού, ενώ ο μικροαστούλης ένα φτηνιάρικο μάλλινο καβουράκι. Τις δεκαετίες του 20 και του 30 η τραγιάσκα αποτελούσε ως γνωστόν το έμβλημα, το σήμα κατατεθέν του προλεταριάτου.

    Η μελέτη του Πετρόπουλου αναφέρεται στην τραγιάσκα, αλλιώς κασκέτο και κούκος. Θυμίζει ότι η λέξη προέρχεται από το 1900, όταν οι ρουμάνοι φοιτητές που είχαν επισκεφθεί την Αθήνα φορούσαν ένα ομοιόμορφο καπέλο κι επειδή κατά την υποδοχή τους εκραύγαζαν στη γλώσσα τους Trajasca Grecia, δηλαδή Ζήτω η Ελλάδα, το κασκέτο τους συνδέθηκε με τη συγκεκριμένη λέξη, κάτι που έκτοτε παραδόθηκε σε κοινή χρήση. Σε αυτή τη μελέτη ανάμεσα στα διάφορα είδη καπέλων από όλον τον κόσμο, κάθε εποχής, υπάρχουν και αναφορές ­συνοδεύονται από ανάλογα σκίτσα, εικόνες, φωτογραφίες, εκ των οποίων οι τρεις ολοσέλιδες είναι του Φαίδωνα Κουκουλέ­ στα καλύμματα της κεφαλής γνωστών, δημοφιλών και εμβληματικών μορφών της ιστορίας, της πολιτικής, της τέχνης, της λογοτεχνίας: η τραγιάσκα του Λένιν, του Πικάσο και του Σέρλοκ Χολμς, το σκουφί/δίκοχο του Ελευθέριου Βενιζέλου, το σομπρέρο του Εμιλιάνο Ζαπάτα, το καλπάκι του Αρη Βελουχιώτη, ο μπερές του Δημοσθένη Βουτυρά, το καβουράκι του Νίκου Καββαδία. Επισημαίνοντας ότι κανένα από τα καπέλα που φόρεσαν κατά καιρούς οι νεοέλληνες δεν ήταν ελληνικό, ο συγγραφέας τονίζει ότι όλες οι λέξεις που υποδηλώνουν οποιοδήποτε είδος πίλου είναι αναγκαστικά ξενόφερτες.

    Οι τίτλοι των 44 κεφαλαίων της μελέτης που αναφέρονται στα περιεχόμενα στην αρχή του βιβλίου είναι ένας χρήσιμος οδηγός για τον αναγνώστη, ο οποίος δεν θα χαθεί στο πέλαγος των μεγάλου σχήματος σελίδων. Μερικοί από αυτούς είναι χαρακτηριστικοί και βοηθούν τα μάλα τους ναυτιλλομένους: «Γιατί φοράμε καπέλο;», «Ταξίδι με μια σκούφια», «Η λαίλαψ της μόδας», «Κουστούμια και στολές», «Η περιβολή του κουτσαβάκη», «Η σημαντική των πίλων», «Πιλοποιεία και πιλοκαθαριστήρια», «Από τη λογοτεχνία και τη ζωγραφική», «Οι περιφρονημένες αργκό», «Νεολογισμοί και λεξιπενία», «Αυτοψία στα μουσεία».

    Από την παράθεση των παραπάνω τίτλων ο αναγνώστης συμπεραίνει ότι ο συγγραφέας δεν αρκείται στην εξαντλητική μελέτη των καπέλων αλλά προχωράει και σε παρεμφερή θεματολογία που άπτεται της ενδυμασίας, της μόδας, του θεάτρου σκιών, του υποκόσμου, του στρατού, της Εκκλησίας, της σεξουαλικότητας, αλλά και της πολιτικής, της καθημερινότητας, της εκπαίδευσης, των νόμων, του συντάγματος, της γλώσσας (διατηρεί μια δική του ορθογραφία που δεν συμφωνεί πάντα με την ισχύουσα γραμματική της νεοελληνικής), ενώ πλείστες από τις πληροφορίες που κομίζει υπάρχουν σε διαφορετική μορφή και σε προηγούμενα βιβλία του. Στο δεύτερο μέρος της μελέτης υπάρχει ένα λεξικό-δείκτης που αποσκοπεί στο να βοηθήσει τον αναγνώστη στην προσέγγιση των επί μέρους στοιχείων και στην ανεύρεση ορισμένων αναφορών που βρίσκονται διάσπαρτες σε όλα τα κεφάλαια.

    Προϊόν μόχθου και συστηματικής έρευνας, Η τραγιάσκα δείχνει το πώς μπορεί ένας φιλόπονος συγγραφέας να κάνει ογκώδη τόμο τις λίγες στήλες μιας εγκυκλοπαίδειας ή τα λίγα τυπογραφικά μιας συνηθισμένης μελέτης που αφορούν ένα ειδικό θέμα. Το συγκεκριμένο θέμα ήταν που έδωσε ­ξανά­ στον Πετρόπουλο την ευκαιρία να φανερώσει την πολύπλευρη πολυμάθειά του και να παρουσιάσει στο αναγνωστικό κοινό, το δικό του και το άλλο, εκείνο που στέκεται με δέος μπροστά σε τέτοιου είδους εγχειρήματα, ένα πολυσέλιδο έργο που μπορεί να μείνει ως σημείο αναφοράς για μελλοντικούς μελετητές. Ιδίως εκείνους που νομίζουν ότι μια παρόμοια εργασία απαιτεί μόνο γνώσεις και μέθοδο, αγνοώντας το μεράκι. Για να τεκμηριώσει τις απόψεις του και τα συμπεράσματά του ξεφύλλισε και μελέτησε μεγάλο αριθμό βιβλίων λογοτεχνίας (μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα, θεατρικά έργα), ιστορίας, λαογραφίας (τραγούδια, παροιμίες αινίγματα), μα και λεξικά. «Δίχως την βοήθεια των παλιών συγγραφέων» γράφει «δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε βήμα στην αποκάλυψη των όσων συνέβησαν στο ιστορικό παρελθόν». Έτσι, με τη μελέτη παλιών βιβλίων και τη δουλειά μυρμηγκιού πορεύεται ως συγγραφέας. Σε μια παλαιότερη συνέντευξή του στο περιοδικό Πάνθεον, προ εικοσαετίας περίπου, μετά την έκδοση του ευπώλητου και καθοριστικού για τη συγγραφική του πορεία Εγχειρίδιου του καλού κλέφτη, ο Πετρόπουλος μιλώντας για το έργο του είχε δηλώσει: «Είμαι καλλιτέχνης. Καθόλου επιστήμων. Αντιμετωπίζω, ως προς εμένα, τη λέξη επιστήμων σαν βρισιά. Είμαι καλλιτέχνης, ενεργώ σαν καλλιτέχνης και έμαθα τη λαογραφία από τους λογοτέχνες και κυρίως από τους ζωγράφους».

    Φίλιππος Φιλίππου, «ΤΟ ΒΗΜΑ», 11-02-2001

  5. Φώτης ο……….Έλληνας …….

    Κύριε ΑΛΚΙΣ ( Αργύρη Σάρο ) ,εύχομαι ολόψυχα και σε σας καλές γιορτές .
    Ένας κοινός θνητός , όταν μιλάει για τον εαυτό του δημόσια , κατά την δική μου αίσθηση , προσβάλλει τους άλλους , γι’αυτό και το αποφεύγω .

    Αφού όμως η κουβέντα άγγιξε το προσωπικό , επιτρέψτε μου να σας πω , ότι τον παππού μου το Φώτη στο χωριό ( Άγιο Νικόλαο , Τσιρίλοβο ) , την δεκαετία του 1940—50 τον αποκαλούσαν οι συγχωριανοί του : Φώτης ο……Έλληνας !
    Φαντάζομαι καταλαβαίνεται γιατί ; Γιατί απ’ ότι φαίνεται ήταν ο μόνος Έλληνας στο χωριό …….

    Το ότι ο παππούς φορούσε τραγιάσκα , σίγουρα ήταν μια παραχώρηση προς τη γιαγιά , η οποία ήταν δίγλωσση : ελληνόφωνη και ελληνικής συνείδησης σλαβόφωνη ….( προσπαθώ να αστειευτώ… )

    Κύριε Σάρο , δεν ισχυρίστηκα ότι η τραγιάσκα δεν υπήρχε στη ζωή της Μακεδονίας · όμως η προεδρική φρουρά στην Αθήνα φοράει φέσι , δεν φοράει τραγιάσκα , όπως η αντίστοιχη των Σκοπίων . Δεν εκπροσωπεί τη συλλογική παράδοση , η φορεσια΄ της προεδρικής φρουράς ;

    Αλλά αγαπητέ κύριε Σάρο , το πρόβλημα είναι η τραγιάσκα ; μακάρι να ήταν αυτή !
    Φαντάζεστε ότι για μια κωλοτραγιάσκα κοντεύει να τιναχτεί στο αέρα όλο το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα ;
    Αν ήταν η τραγιάσκα , η ” Συμφωνία των Πρεσπών ” πεντακόσιες φορές θα είχε υπογραφεί από όλους και προ πολλού .

    Εδώ δεν πρόκειται για την τραγιάσκα , πρόκειται για την αρχαία μακεδονική περικεφαλαία !! και ό’τι πηγάζει από αυτήν !
    Πρόκειται για το τσίρκο των αγαλμάτων στα Σκόπια , πρόκειται για τους χάρτες της ” Μακεδονίας του Αιγαίου ” στα σκοπιανά σχολεία , πρόκειται …..πρόκειται … ..αυτά εννοώ κυρίως κατασκευή και επινόηση .
    Πώς δεν το καταλάβατε ;;

  6. Συμπλήρωμα στα περί τραγιάσκας

    Το πραγματικό πρόβλημα κύριε Σάρο δεν είναι το φέσι ή η τραγιάσκα .

    Το πραγματικό πρόβλημα είναι τι σκεπάζει η τραγιάσκα ή το φέσι , τι έχει κανείς μέσα στο κεφάλι του και την ψυχή του .

    Το ελληνικό φέσι σκεπάζει τη σύγχρονη Ελλάδα .

    Η τραγιάσκα σ’αυτή τη γωνιά της Βαλκανικής σκεπάζει τους Σλαβομακεδόνες με την σλαβική συνείδηση . Ο παππούς μου φορούσε τραγιάσκα ,αλλά από κάτω της είχε Ελλάδα .

    Και η αρχαία μακεδονική περικεφαλαία , κύριε Σάρο , σκεπάζει τον μεγάλο και ανεκτίμητο θησαυρό : την ελληνική γλώσσα ! την οποία δεν μιλάν οι Σκοπιανοί ,σε αντίθεση με τους Έλληνες , γι’αυτό και με κάθε φιλική διάθεση το επαναλαμβάνω : αυτογελοιοποιούνται απίστευτα .

  7. Μια από τις μεγάλες χαρές το Έλληνα γονιού

    Κύριε ΑΛΚΙΣ ( Αργύρη Σάρο ) , μπορείτε να μας αραδιάζετε όσες μελέτες θέλετε , περί καπέλου και τραγιάσκας : μαρξιστικές , μεταμαρξιστικές ……οργουελικές , όποιες επιθυμείτε , το FUIT είναι φιλόξενο · το κόβω όμως κομμάτι δύσκολο να ………καπελώσετε ελληνομακεδόνες και Έλληνες .

    Γιατί θα πρέπει να ξέρετε , ότι μια από τις πιο μεγάλες χαρές του Έλληνα γονέα , αλλά και μη , είναι να βλέπει τα παιδιά του στις μαθητικές τους εκδηλώσεις ( π.χ θεατρικά σκίτσα ) και παρελάσεις ντυμένα τσολιάδες · όσο μάλιστα πιο μικρά είναι αυτά , τόσο πιο χαριτωμένα και αξιαγάπητα φαίνονται με τις φουστανελίτσες τους και τα ΦΕΣΑΚΙΑ τους !

    Βέβαια ,υπάρχουν και μερικοί , που προτιμούν εκδηλώσεις με πιονέρους και κομπσομόλους , αλλά , νομίζω , ότι ο homo sovieticus είναι ήδη νεκρός από την δεκαετία του 80 .

    Δεν αμφιβάλλω στο ελάχιστο , ότι εξ ίσου χαριτωμένα και αξιαγάπητα είναι και τα σκοπινόπουλα στις δικές τους μαθητικές εκδηλώσεις , με τις τραγιασκούλες τους . ( θέλω να πιστεύω όχι με …..μακεδονικές περικεφαλαίες ) .

    Κύριε ΑΛΚΙΣ , ούτε λίγο ούτε πολύ , τη μια μας λέτε ο ελληνικός Μακεδονικός Αγώνας αντί να γιορτάζεται στο Μελά , να πάει στο Ίλιντεν , την άλλη , η προεδρική μας φρουρά στην Αθήνα να πετάξει το φέσι και να φορέσει τραγιάσκα ….

    Μήπως εσείς και η παρέα σας είστε λίγο υπερβολικοί , εκτός πραγματικότητας ;
    Καλό θα ήταν να ξέραμε με ποιόν είστε , ποιόν και τι αντιπροσωπεύετε ;

    Κύριε ΑΛΚΙΣ , ο αιματοβαμμένος ” Ρους της ιστορίας ” , τελικά διαμόρφωσε έναν κατά δύναμη ομοιογενή πληθυσμό στην ελληνική Μακεδονία ,ο οποίος στις μέρες μας ζει σε πλήρη , αδιαμφισβήτητη και αναντίρρητη ισονομία και ισοπολιτεία , με αμοιβαίες σχέσεις αγάπης και αλληλοσεβασμού .

    Είστε με αυτόν τον πληθυσμό ; ή με το ελαχιστότατο ” Ουράνιο τόξο ” ; που πρόσφατα ζήτησε και σχολείο ” μακεδονικής γλώσσας ” στην Ελλάδα . Να διδάξει τι ; τι γλώσσα ; ή την μεταφορά της γιορτής του Μ.Αγώνα από τον Μελά στο Ίλιντεν ;
    Αυτό δεν θα είναι ” σχολείο ” , αλλά Δούρειος Ίππος
    Πρέπει να είναι κανείς άξιος πλουραλισμού , για να ζει σε πλουραλιστική κοινωνία , δεν το νομίζεται κύριε Σάρο ;

    Τελικά πόσοι είναι ( είστε ; ) στο ” Ουράνιο τόξο ” ; 4.5 χιλιάδες ; ας πούμε 5 χιλιάδες σε όλη τη χώρα των 10 εκατομμυρίων .
    Στο τελευταίο μάλιστα πανελλήνιο συνέδριό σας στο Ξινό Νερό της Φλώρινας , μάθαμε ότι μαζευτήκατε όλοι κι όλοι 50 αντιπρόσωποι , όταν στο ίδιο σας το συνέδριο , όπως ακούσαμε , κατέφθασαν και τρία πούλμαν από την Θεσσαλονίκη με 150 χρυσαυγίτες , οι οποίοι ……..περικύκλωσαν το χωριό ………

    Κύριε ΑΛΚΙΣ , δεν είμαστε φασίστες · και ο ΣΥΡΙΖΑ ιδιαιτέρως δεν είναι φασίστες , όταν όμως χρειάστηκε να ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά — Βενιζέλου , ( εκλογή προέδρου δημοκρατίας ) μια χαρά συνεργάστηκε με τους φασίστες και την Χρυσή Αυγή !

Back to top button