Το 2018 υπήρξε ένα γόνιμο έτος για τον ελληνικό κινηματογράφο. Στην Κινηματογραφική Στήλη του Tvxs.gr γυρνάμε τον χρόνο πίσω και επιχειρούμε σταδιακά μία ανασκόπηση στο Σινεμά μέσα από τις σημαντικότερες δημιουργίες, οι οποίες έλαβαν επίσημα διανομή και προβλήθηκαν στις Ελληνικές Αίθουσες. Οι πέντε καλύτερες ελληνικές ταινίες μυθοπλασίας, της χρονιάς που ολοκληρώνεται.
Του Γιώργου Ρούσου
«Σ’ Αυτή Τη Χώρα Κανείς Δεν Ήξερε Να Κλαίει» (In This Land Nobody Knew How To Cry – 2018) του Γιώργου Πανουσόπουλου
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 20 Σεπτεμβρίου
Τι μαγικό συμβαίνει σε ένα αχαρτογράφητο νησάκι κάπου στο Αιγαίο; Δύο ανυποψίαστοι ξενομερίτες, ένας Γάλλος ευρωβουλευτής (Serge Requet Barville) και μία νεαρή οικονομολόγος (Μαργαρίτα Πανουσοπούλου), φτάνουν με καΐκι στο ειδυλλιακό Αρμενάκι και έρχονται σε επαφή με τον αλλόκοτο τρόπο ζωής και τις ανατρεπτικές ηθικές αξίες των κατοίκων του. Τα λεφτά είναι ντεμοντέ και όχι μόνο… no banks, nο streets, no cars, no rooms to let. Εκεί θα γνωριστούν με τον αλλοπρόσαλλο δάσκαλο (Μπάμπης Χατζηδάκης) και την πληθωρική χήρα του νησιού (Φωτεινή Τσακίρη), θα παραδοθούν στη δίνη του έρωτα και στον σαγηνευτικό αυτόν τόπο, που μπορεί να αλλάζει τις ζωές των ανθρώπων για πάντα.
Ο Έλληνας δημιουργός που έχει αιχμαλωτίσει με τον φακό του, το ελληνικό καλοκαίρι, τη θερινή ραστώνη, την ανεμελιά και το διονυσιακό ελληνικό φως, επιστρέφει με μία ηλιόλουστη, θυμοσοφική κωμωδία, ποτισμένη από την αλμύρα ενός επινοημένου και ξεχασμένου μικρού νησιού στο Αιγαίο. Με πρωτότυπη πλοκή και σαγηνευτική αφήγηση, η ταινία είναι μία ωδή στη ζωή. Στη νέα του ταινία – με τίτλο βγαλμένο από τους στίχους του «Ήτανε λέει» του Άκη Πάνου – ο Γιώργος Πανουσόπουλος (Ταξίδι του Μέλιτος, Οι Απέναντι, Μανία, Μ’ αγαπάς;, Ελεύθερη Κατάδυση, Μια Μέρα τη Νύχτα, Τεστοστερόνη) εξερευνά έναν ιδεατό τόπο και τρόπο ζωής στα καθηλωτικά τοπία της Ικαρίας και θέτει, ανέμελα και μεθοδικά μαζί, τις βάσεις για να ζήσουν οι ήρωες του ελεύθεροι. Με φόντο το Αρμενάκι, όπου κανείς δεν ήξερε να κλαίει, οι χαρακτήρες της ιστορίας ξεδιπλώνονται, φιλοσοφούν, γλεντάνε και ερωτεύονται την ίδια τη ζωή με πρωτόγνωρο πάθος. Ηθοποιοί: Σερζ Ρεκέ Μπαρβίλ, Μαργαρίτα Πανουσοπούλου, Φωτεινή Τσακίρη, Μπάμπης Χατζηδάκης, Βαλέρια Χριστοδουλίδου, Θάνος Πρίτσας, Σταύρος Μερμήγκης, Γιάννης Χατζηγιάννης.
«Οίκτος» (Pity – 2018) του Μπάμπη Μακρίδη
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 27 Σεπτεμβρίου
Η ιστορία ενός άνδρα που νιώθει χαρούμενος μόνο όταν είναι δυστυχισμένος, ενός άνδρα εθισμένου στη θλίψη, που έχει τόση ανάγκη τον οίκτο, που είναι πρόθυμος να κάνει τα πάντα για να τον εκμαιεύσει από τους άλλους. Αυτή είναι η ζωή ενός άνδρα σ’ έναν κόσμο που δεν είναι αρκετά σκληρός γι’ αυτόν. Μία ταινία για την ισορροπία ανάμεσα στις δύο αντίθετες αυτές έννοιες, για την ισότιμη σημασία τους και για την αυθόρμητη τεχνητή ανακατασκευή τους στην καθημερινότητα όλων.
Ο άντρας της ιστορίας είναι δυστυχισμένος όταν είναι χαρούμενος, και είναι χαρούμενος όταν είναι δυστυχισμένος. Ο ήρωας δεν δέχεται την δυστυχία των άλλων παρά μόνο την δική του, ζηλεύει αφόρητα το σκοτάδι, τον χαμό και τα δάκρυα όταν δεν τον αφορούν. Το φιλμ εξετάζει τα άκρα μιας τέτοιας συμπεριφοράς και περιγράφει την πορεία του άντρα που χάνει το δικαίωμα στην θλίψη και τον μοναχικό αγώνα του για την απόκτηση αυτού του δικαιώματος. Όπως λοιπόν οι άνθρωποι παλεύουν για την ευτυχία, με τον ίδιο τρόπο, ίσως λίγο πιο έμμεσα, ο ήρωας της ιστορίας παλεύει για την δυστυχία. Η ιστορία αναπτύσσεται απλά, με καθαρή δομή και με τον τραχύ, σαφή, στερεοτυπικό τρόπο του κλασικού αφελούς μελοδράματος. Εξαιρετικός στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Γιάννης Δρακόπουλος, ακροβατεί ιδανικά ανάμεσα στην αυτοθυματοποίηση και στο μαύρο χιούμορ.
Διαβάστε όλο το άρθρο στο tvxs.gr
