Καστοριά

Τελικός απολογισμός του Μακεδονικού ζητήματος – Οι κερδισμένοι και οι χαμένοι (του Νίκου Ρίζου)

Τώρα που πέφτει η αυλαία του Μακεδονικού ζητήματος, είναι καλό να γίνει ένας απολογισμός. Ποιοι κέρδισαν και ποιοι έχασαν
Οι κερδισμένοι:
Ο μεγάλος κερδισμένος είναι οι ΗΠΑ και προσωπικά ο Τράμπ. Έλυσε ένα ζήτημα που ταλαιπωρούσε την Ελλάδα, την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και την Δύση εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τρεις Πρόεδροι των ΗΠΑ, η γραφειοκρατία του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ και ο ειδικός διαπραγματευτής ο Νίμιτς, δεν μπορούσαν να δώσουν λύση. Η κλασική διεθνής διπλωματία δεν μπόρεσε να δώσει λύση. Έρχεται λοιπόν ένας νέος Πρόεδρος ο Τράμπ, ο οποίος εφαρμόζει εάν νέο μοντέλο στην επίλυση των διεθνών σχέσεων. Αυτό που εφάρμοσε ο Μ. Αλέξανδρος , ο Έλληνας η Νότιο-Μακεδόνας, η σκέτο Μακεδόνας. Η λύση του Γόρδιου Δεσμού. Ότι δεν λύνεται κόβεται. Η διπλωματία της παπαρολογίας αντικαθίσταται εξ αίτιας του Τράμπ, από την διπλωματία της αποτελεσματικότητας και της αποφασιστικότητας. Επιτυγχάνεται έτσι η πρόσδεση των Σκοπίων στο άρμα των ΗΠΑ.
Ο δεύτερος κερδισμένος είναι οι Σκοπιανοί. Θα μπουν στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε με την λιγότερη ζημιά στον πληγωμένο εθνικό εγωισμό τους.
Τρίτος κερδισμένος είναι ο Έλληνας Πρωθυπουργός. Κατόρθωσε να διαλύσει η να προκαλέσει κρίση σ όλα τα μικρά κόμματα. Διέλυσε τους ΑΝΕΛ, διαλύει το ΠΟΤΑΜΙ, ΄φέρνει εσωστρέφεια και κρίση στο ΚΙΝΑΛ.
Τέταρτος κερδισμένος είναι η Αριστερά της Ελλάδος που επιτέλους μετά από αγώνες (1945-1948) γίνεται αποδεκτή η διακήρυξη της Κόκκινης Διεθνούς, περί Μακεδονικής φυλής, κράτους και γλώσσας.
Πέμπτος κερδισμένος είναι ηορθόδοξη εκκλησία των Σκοπίων, η οποία πλέον ετοιμάζεται να καταθέσει αίτηση στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, για την ανακήρυξη ως Ορθόδοξο Πατριαρχείο της <<Βόρειας Μακεδονίας>>. Δεν μπορεί να αρνηθεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο την αναγνώριση διότι υπάρχει προηγούμενο. Η πρόσφατη ανακήρυξη του Πατριαρχείου της Ουκρανίας. Αλήθεια τι κάνει ο έγκλειστος στις φυλακές των Σκοπίων ο Σέρβος Δεσπότης; Είναι ακόμη φυλακή η τον έχουν απελευθερώσει;
Οι Χαμένοι:
Πρώτος χαμένος είναι η Ρωσία, η οποία έπαιζε σε δύο ταμπλό. Υποστήριζε τις ακραίες φωνές του VMR, των εθνικιστών των Σκοπίων να επιμένουν ως μοναδικό όνομα το όνομα Μακεδονία, ενώ στην Ελλάδα υποστήριζε τους Εθνικιστές να μην δεχθούν κανένα όνομα που θα περιέχει το όνομα Μακεδονία. Φαίνεται πως έχει αποδεχθεί την ήττα της διότι διεμήνυσε ότι θα μπλοκάρει την συμφωνία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Άρα θεωρεί δεδομένο πλέον ότι το θέμα έχει λήξει. Θα έχει κάποιο αποτέλεσμα; Όχι. Απλώς θα καθυστερήσει χρονικά για λίγο την αίτηση στην ολομέλεια.
Δεύτερος μεγάλος χαμένος είναι το Πατριαρχείο της Σερβίας, όπου βλέπει πλέον να αναγνωρίζεται και να αποχωρεί από την δικαιοδοσία της Σερβίας και να συνομιλεί εκκλησιαστικά ισότιμα με το Πατριαρχείο της Βόρειας πλέον Μακεδονίας. Οι δύο αυτές αναγνωρίσεις των Πατριαρχείων Ουκρανίας και Σκοπίων ενισχύει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και μειώνει την επιρροή των Σλαβικών χωρών, κυρίως του Πατριαρχείου της Ρωσίας.
Τρίτος μεγάλος χαμένος είναι όλα τα μικρά κόμματα της Ελλάδος και οι αρχηγοί αυτών, από Καμμένο μέχρι Θεοδωράκη και Λεβέντη.
Τέταρτος μεγάλος χαμένος είναι η Ελληνική εκκλησία. Θα βρεθεί στο εξής τραγικό σημείο: Να έχει αναβαθμισμένο ρόλο το νέο Πατριαρχείο των Σκοπίων στην Κωνσταντινούπολη ενώ η Ελλάδα θα εκπροσωπείται από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Η Ελληνική εκκλησία η οποία μετάδωσε μέσω του Κυρίλλου και του Μεθόδιου την Ορθόδοξη Πίστη στους Σλάβους, θα βρίσκεται δυστυχώς σε υποβαθμισμένο εκκλησιαστικό ρόλο στο μέλλον. Είναι καιρός η αρχιεπισκοπή να καλέσει άμεσα διάλογο με την εκκλησία της Κρήτης, για την αίτηση και αναγνώριση και μετατροπή της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και πάσης Ελλάδος, σε Ελληνικό Ορθόδοξο Πατριαρχείο.
Πέμπτος μεγάλος χαμένος είναι ο Έλληνας και ο πληγωμένος εγωισμός του. Η συμφωνία των Πρεσπών, έχει μετατραπεί πλέον σε Διεθνή Συνθήκη. Διότι η συμφωνία η αρχική ήταν αν αλλάξουν τα άρθρα του συντάγματος των Σκοπίων και να ενσωματωθεί σ’ αυτό το όνομα Βόρειος Μακεδονία. Από την στιγμή που έχει ψηφιστεί, εγκριθεί και έχει δημοσιευθεί το νέο σύνταγμα με όλες τις τροποποιήσεις της συμφωνίας, αυτόματα μετατρέπεται σε διεθνή Συνθήκη. Η τυχόν υπαναχώρηση της Ελλάδος πλέον θα έχει διεθνείς κυρώσεις και απαιτήσεις εκ μέρους των Σκοπίων. Η Συνθήκη, γιατί για Συνθήκη πρόκειται, πλέον είναι διεθνής και δεν μπορεί ούτε με δημοψήφισμα ούτε με αλλαγές στο σύνταγμα των να αλλάξει. Παράδειγμα: αν αύριο από τις εκλογές στα Σκόπια προκύψει ένα νέο σχήμα πολιτικών όπου συμφωνούν να ξανά αλλάξουν το Σύνταγμα και να ονομάσουν τα Σκόπια σκέτο Μακεδονία. Αυτό δεν μπορεί να έχει κανένα διεθνές αποτέλεσμα. Το διεθνές αποτέλεσμα είναι η Συνθήκη των Πρεσπών. Το ίδιο θα συμβεί και στην Ελλάδα. Αν αύριο ένα κόμμα η ένας πολιτικός πει ότι με ένα άρθρο θα ακυρώσω την συμφωνία των Πρεσπών, αυτό δεν εν μπορεί να έχει κανένα διεθνές αποτέλεσμα όπως δεν έχει κανένα διεθνές αποτέλεσμα αν διαγράψει κάποιος παπαρολόγος Έλληνας πολιτικός με νόμο τα διεθνή χρέη της χώρας. Οι διεθνείς συνθήκες δεσμεύουν τις χώρες ες αεί. Δεν δεσμεύουν μόνο τους πρωθυπουργούς που υπογράφουν τις Διεθνείς Συμφωνίες.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα βάλει δίπλα από τις Συνθήκες της Λωζάνης, και των Σεβρών, την Συνθήκη των Πρεσπών. Μόνο που η Συνθήκη των Σεβρών επέκτεινε το όρια της Ελλάδος. Έκτοτε η χώρα συρρικνώνεται συνεχώς. Μακάρι η συρρίκνωση να είναι μόνο εδαφική, δυστυχώς είναι συνειδησιακή, δεν υπάρχουν πλέον αξίες. Δεν υπάρχει Ελληνική ιστορία ούτε Εθνικοί ήρωες. Το τέλος της ιστορίας είναι το 1945. Έκτοτε υπάρχουν δύο ιστορίες. Η Δεξιά θεώρηση της Ελληνικής ιστορίας και η Αριστερή θεώρηση της ιστορίας. Δεν υπάρχουν ήρωες. Υπάρχουν προδότες και πατριώτες, ανάλογα από πια πλευρά της ιστορίας ανήκεις. Παράδειγμα: Ιστορικός Έλληνας καθηγητής με συγγραφικές περγαμηνές χαρακτηρίζει το Μέγα Αλέξανδρο ως το μεγαλύτερο ιμπεριαλιστή και τον μεγαλύτερο σφαγέα όλων των εποχών. Άλλος δε πάλι θεωρεί ότι η Ελληνική Επανάσταση του 1821, δεν είναι Εθνική αλλά είναι Προλεταριακή, που γαλουχήθηκε και εμπνεύστηκε από την Παρισινή Κομμούνα του 1789, αντιγράφοντας βέβαια τον Μαρξ από το Κεφάλαιο και το Μανιφέστο αυτού. Κι ένα τελευταίο. Τις δύο κρίσιμες ημέρες όπου ζητούσε ψήφο εμπιστοσύνης ο Έλληνας πρωθυπουργός, έξω στο Σύνταγμα διαδήλωναν οι καθηγητές για να διοριστούν. Λίγο πιο κάτω διαδήλωναν Ελληνική Ομοσπονδία γονέων και κηδεμόνων να διορίσουν καθαρίστριες στα σχολεία. Χάθηκαν οι υπόλοιπες 360 ημέρες; Αυτή η χώρα έχει πεθάνει και απλώς δεν το ξέρει…

Back to top button