Τα σχολεία δε γιορτάζουν ποτέ κλειστά (του Βασίλη Λ. Κωνσταντίνου)

Των Τριών Ιεραρχών τα σχολεία είναι κλειστά. Τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία χαίρονται. Η μάθηση είναι δύσκολη υπόθεση. Ο ίδιος εκπαιδευτικός, κατανοώ τη χαρά των παιδιών αλλά και την απαξίωση του σχολείου και τα δικαιολογημένα παράπονα των γονιών.
Εδώ και χρόνια παρατηρείτε μια χαλάρωση και ένα πνεύμα “μη κουράζεται τα παιδιά”. Κάνουμε εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια, υπόθεση 15 λεπτών για τον καθένα, κλείνουμε τα σχολεία. Οι υπηρετούντες μακριά δεν παίρνουν μία δίωρη άδεια και αυτή είναι η δικαιολογία του κλεισίματος. Εκλογές συνδικαλιστικές πάλι κλείνουν τα σχολεία. Μετά από τα καρναβάλια η πρώτη μέρα επειδή τα παιδιά συμμετέχουν στην παρέλαση ξανακλείνουν τα σχολεία. Η παρέλαση γίνεται στην Καστοριά τα σχολεία κλείνουν στον νομό! Λαϊκισμός στο μεγαλείο.
Εκτός από τις ημέρες της συνεχούς χιονόπτωσης που ήταν όντως αδύνατη η λειτουργία οι άλλες μέρες φαίνεται ότι κακώς δεν λειτούργησαν. Οι συνδικαλιστές έχουν δύναμη να διεκδικούν και να επιβάλλουν στο Υπουργείο τις δικές του επιθυμίες. Δυστυχώς εδώ μεμονωμένες φωνές γονέων δεν βρίσκουν συμπαράσταση από κανένα. Η κοινωνία γονατισμένη από τα δικά της προβλήματα αρκείται στην έκφραση κατ’ ιδίαν παραπόνων. Οι πολιτικοί κοιτούν πού είναι “οι πολλοί”. Ο “κούπος” των ψηφοφόρων να μην δυσαρεστηθεί.
Δυστυχώς το σχολείο διολισθαίνει σε ένα είδους “άγονο μέρος , γνώσης όρεξης, φαντασίας”. Ειδικά στη δημιουργία είναι Σαχάρα. Και καλά κάποτε ήμασταν μόνοι μας. Ανταγωνισμός μηδέν.
Σήμερα που οι άλλοι δίπλα μας και παραπέρα πάνε με χίλια τι θα απογίνουμε εμείς; Πως θα ανταγωνισθούν τα παιδιά μας;
Υγ. Βλέπω με τους σημερινούς κυβερνώντες να καθιερώνεται και Αργία Αγίας Τασίας προστάτιδας του ελληνικού δημοσίου!