Είναι μεγάλη μας χαρά και τιμή να παρευρεθείτε προσωπικά, ώστε να γνωρίσετε την προσπάθειά μας.
Η συγκέντρωση είναι ανοιχτή και απευθύνεται σε όλους, όσοι ενδιαφέρονται.
Οι Αλκοολικοί Ανώνυμοι είναι μία αδελφότητα ανδρών και γυναικών που μοιράζονται μεταξύ τους τις εμπειρίες τους, τη δύναμη και την ελπίδα προς την επίλυση του κοινού τους προβλήματος.
Οι Αλκοολικοί Ανώνυμοι δέχονται στις ομάδες τους οποιονδήποτε επιθυμεί να σταματήσει να πίνει.
Κύριος σκοπός τους είναι η ανάρρωση από την ασθένεια του αλκοολισμού και η προώθηση του μηνύματος σε όποιον πάσχει.
Ευχαριστούμε προκαταβολικά για τη συμμετοχή σας
Πρόσκληση
Ομάδας Αλκοολικών Ανωνύμων Καστοριάς
Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019, ώρα 20:00 μ.μ.
Χώρος Ομάδας Α.Α. Καστοριάς: Λ. Κύκνων, Δημ. Ναυταθλητικό Κέντρο (ΔΗ.ΝΑ.Κ.) στην είσοδο της Πόλης
ΤΡΟΠΟΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ :
e–mail: [email protected]
Tηλ.: 24ωρη Τηλεφωνική Υποστήριξη 6986183484
Νίκη 690 9160 907
Γιώργος 697 799 2291
Ιστορία μέλους
Πηγή: Αλκοολικοί Ανώνυμοι,
Με λένε Γιώργο, είμαι αλκοολικός και είμαι παιδί αλκοολικού γονέα
Αυτός που έπινε ήταν ο πατέρας. Οι υπόλοιποι, προσπαθούσαμε, μάταια να τον αλλάξουμε, να σταματήσει δηλαδή να πίνει. Ζώντας αυτή την κατάσταση, πήρα την «ιερή υπόσχεση», ότι εγώ δεν θα γίνω όπως αυτός. Πολύ γρήγορα όμως ήπια κι εγώ. Γύρω στα δέκα μ’ έντεκα, σε μια δύσκολη στιγμή, «θυμήθηκα» ότι πίνοντας θα ανακουφιζόμουν. Η μέθη όμως και η ευεξία ήταν τόσο ισχυρές που δεν μπορούσα να σταματήσω να πίνω. Ήθελα κι άλλο κι άλλο…. Γρήγορα έχασα τον έλεγχο, έπαθα πανικό, με πήγαν στο σπίτι εντελώς μεθυσμένο. Την επομένη το πρωί είχα ντροπή, ενοχές και έναν ακαθόριστο φόβο, το τι είχα κάνει την προηγούμενη, δεν θυμόμουν. Στα εφηβικά μου χρόνια σχεδόν πάντα, όποτε έβγαινα έξω, ακόμα και μέσα στο σπίτι, όταν δεν ένιωθα καλά, φρόντιζα κρυφά να βρω να πιω, μην μάθει ξανά η οικογένειά μου διότι υπήρχε το προηγούμενο του πατέρα. Το ίδιο μοτίβο κάθε φορά. Έλεγα θα πιω λίγο, τόσο όσο να νιώσω καλά και μετά θα σταματούσα.
Πάντα έχανα τον έλεγχο και πάντα αθετούσα την υπόσχεση ότι δεν θα το ξανακάνω, ξεχνώντας κάθε φορά τα δυσάρεστα αποτελέσματα. Θυμόμουνα, έντονα, μόνον την ανακούφιση και την ευεξία που μου προκαλούσε.
Έτσι, με είχε προσβάλει κι εμένα η ασθένεια του αλκοολισμού. Κατάφερα να τελειώσω τις σπουδές μου, ήμουν καλός και αρκετά έξυπνος αλλά αυτό δεν έφτανε να δω ότι καταστρέφομαι. Σιγά – σιγά, μετά τον στρατό, μπαίνω πια σε χρόνια χρήση. Καταλήγω να πίνω σχεδόν κάθε μέρα, από το πρωί. Δεν ήμουν σε θέση να εργαστώ, έχασα τους ανθρώπους που είχα κοντά μου, απομακρύνθηκα από την οικογένειά μου. Εκτεθειμένος, εντελώς, είχε αρχίσει να κινδυνεύει σοβαρά η υγεία μου. Σ αυτή την κατάσταση βρέθηκα, με την βοήθεια κάποιου, στους Αλκοολικούς Ανώνυμους. Εκεί για πρώτη φορά ένιωσα ασφαλής κι ότι ανήκω κάπου. Απενοχοποιήθηκε όλη η τρέλα του αλκοολισμού. Παραδέχτηκα ότι δεν τον προκαλώ εγώ και δεν είναι ζήτημα του χαρακτήρα μου. Είμαι ασθενής και ότι μπορώ να τον αναχαιτίσω. Έτσι, σιγά σιγά άρχισαν όλα να αλλάζουν. Κυριολεκτικά! Κατ’ αρχάς δεν έπινα, στην συνέχεια έστησα πρακτικά την ζωή μου, ένα σπίτι, μια δουλειά, ένταξη στην ζωή. Στην συνέχεια άρχισα να γκρεμίζω αυτόν τον παλιό εαυτό και να χτίζω έναν καινούριο, υπέροχο εαυτό που πάντα υπήρχε αλλά δεν είχα τον τρόπο να εκδηλώσω. Η ζωή μου δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που ήμουν πριν. Έχω μια υπέροχη δουλειά και αποκαταστάθηκαν όλες οι σχέσεις μου. Έχω φίλους αγαπημένους και προσφέρω πάντα τον εαυτό μου εκεί που χρειάζεται ώστε να βοηθηθούν όσοι υποφέρουν από την ασθένεια του αλκοολισμού, διότι γνώρισα από πρώτο χέρι τ’ αποτελέσματά του. Την απελπισία, την μοναξιά, την σωματική αρρώστια, τον πόνο στους άλλους, τον εξευτελισμό και την εγκατάλειψη. Πριν τους Α.Α. είχα αναζητήσει βοήθεια από ειδικούς, όπου όντως, έπαιρνα μια στιγμιαία παρηγοριά και μια σχετική αυτογνωσία αλλά αυτά δεν έφταναν να με βοηθήσουν στον αλκοολισμό μου, τον οποίον καμιά ανθρώπινη δύναμη δεν μπορούσε να ανακουφίσει και να επιλύσει.
Με εκτίμηση
ΟΜΑΔΑ ΑΛΚΟΟΛΙΚΩΝ ΑΝΩΝΥΜΩΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ
