Όχι μόνο αν κανείς έχει γονιό ασθενή με τη νόσο Αλτσχάιμερ, αντιμετωπίζει και ο ίδιος αυξημένο κίνδυνο αργότερα στη ζωή, αλλά κινδυνεύει επίσης περισσότερο, αν έχει συγγενείς δευτέρου βαθμού (παππούς-γιαγιά, θείοι-θείες, ετεροθαλή αδέλφια) ή και τρίτου (πρώτα ξαδέλφια, προπάππους, προγιαγιά) που πάσχουν από την ανίατη νευροεκφυλιστική πάθηση.
Αυτό υποστηρίζει μια νέα αμερικανική επιστημονική μελέτη, σύμφωνα με την οποία ο παράγων της γενετικής προδιάθεσης εκτείνεται στην ευρύτερη οικογένεια. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Λάιζα Κάνον-Ολμπράιτ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γιούτα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Neurology της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας.
Οι επιστήμονες ανέλυσαν στοιχεία για περισσότερους από 270.800 ανθρώπους, από τους οποίους οι 4.436 είχαν πεθάνει με επίσημη αιτιολογία τη νόσο Αλτσχάιμερ. Μετά από ανάλυση του οικογενειακού ιστορικού καθενός, διαπιστώθηκε ότι οι άνθρωποι με έναν συγγενή πρώτου βαθμού με Αλτσχάιμερ, είχαν 73% μεγαλύτερη πιθανότητα να εκδηλώσουν και οι ίδιοι τη νόσο.
‘Ανθρωποι με δύο συγγενείς πρώτου βαθμού που είχαν Αλτσχάιμερ, είχαν τετραπλάσια πιθανότητα να πάθουν και οι ίδιοι τη νόσο, ενώ εκείνοι με τέσσερις συγγενείς πρώτου βαθμού που ήσαν ασθενείς, είχαν 15 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν Αλτσχάιμερ και αυτοί.
‘Ατομα με ένα συγγενή πρώτου βαθμού και ένα συγγενή δεύτερου βαθμού με Αλτσχάιμερ (π.χ. πατέρα και παππού), είχαν 21 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο, ενώ άνθρωποι που είχαν τρεις τρίτου βαθμού συγγενείς με Αλτσχάιμερ, είχαν 43% μεγαλύτερο κίνδυνο.
«Το οικογενειακό ιστορικό αποτελεί σημαντικό δείκτη κινδύνου για τη νόσο Αλτσχάιμερ, αλλά έως τώρα οι περισσότερες έρευνες εστιάζουν στην άνοια των άμεσων μελών της οικογένειας, ενώ η μελέτη μας βλέπει την ευρύτερη οικογενειακή εικόνα, κάτι που μας επιτρέπει να προβλέψουμε καλύτερα τον κίνδυνο. Αυτά τα ευρήματα μπορεί να οδηγήσουν σε καλύτερη διάγνωση στο μέλλον», δήλωσε η δρ Κάνον-Ολμπράιτ.
Οι ερευνητές υπολόγισαν πάντως ότι, από τους ανθρώπους που μελέτησαν, μόνο το 3% είχε οικογενειακό ιστορικό που διπλασίαζε τον κίνδυνο για Αλτσχάιμερ, ενώ μόλις το 0,5% είχε αυξημένο κίνδυνο κατά τουλάχιστον τρεις φορές λόγω οικογενειακού ιστορικού.
«Υπάρχουν ακόμη πολλά άγνωστα πράγματα, όσον αφορά το γιατί κάποιος εκδηλώνει Αλτσχάιμερ. Το οικογενειακό ιστορικό της νόσου είναι μόνο μία από τις πιθανές αιτίες, ενώ μπορεί να ευθύνονται περιβαλλοντικοί παράγοντες ή ένας συνδυασμός γενετικών και περιβαλλοντικών αιτιών», πρόσθεσε η Αμερικανίδα νευρολόγος.
ΑΠΕ
